Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Ω! Τί έτος μπαμπά...!

Ημερολόγιο Ανακαλύψεων 2011.
Τελευταία Σελίδα.



Τί Έτος κι αυτό... Πόσους και πόσους νέους δρόμους που διανύσαμε, ε;

Η σκιά του 2012 φαίνεται ήδη πίσω από τον γωνιώδη ορίζοντα.
- Μα καλά, έχει γωνίες ο ορίζοντας;
- Ναι, όταν απαρτίζεται από τείχη...

Όμως θα πρέπει να κοιτάξεις με σίγουρο βλέμμα τον γωνιώδη ορίζοντα. Ήταν τόσα πολλά αυτά που ανακαλύψαμε το 2011, που αξίζει να τα θυμηθούμε, να τα αγκαλιάσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε για να χτίσουμε το Νέο Έτος! 

Ανακαλύψαμε λοιπόν πως...

... μπορούμε να στεκόμαστε στα πόδια μας!
... πως μπορούμε να ξανασηκωθούμε όταν πέσουμε!
... πως μπορούμε να στηριζόμαστε στους γύρω μας, όταν δεν μπορούμε να σηκωθούμε μόνοι μας!
... πως εκτός των παραπάνω, μπορούμε και να περπατήσουμε, με μικρά αλλά σταθερά βήματα!
... πως μπορούμε να επικοινωνούμε με τους γύρω μας, φωνάζοντας το όνομά τους!
... πως μπορούμε να επικοινωνούμε και χωρίς να ξέρουμε το όνομά τους!
... πως μπορούμε να επικοινωνούμε ακόμα και χωρίς να φωνάζουμε!
... πως όταν θέλουμε κάτι, η ανυπακοή είναι ένα ισχυρό εργαλείο πίεσης!
... πως καμιά φορά απογοητευόμαστε, γιατί αποτύχαμε να φτάσουμε εκεί που θέλαμε..
... αλλά επίσης πως όταν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για αυτό που θέλουμε, τα λάθη είναι εμπειρίες που μας φέρνουν πιο κοντά στο στόχο μας!
... πως τα ίδια, ακριβώς τα ίδια, δικαιώματα έχουν όλα τα παιδιά γύρω μας.
... πως το ίδιο ισχύει και για τους γονείς τους...
... πως η Άμεση Δημοκρατία, δεν είναι μόνο στο δρόμο αλλά και στο σπίτι  μας.
... πως όλες οι μορφές Βίας είναι τελικά "το τελευταίο καταφύγιο των ανίκανων" (Ι. Ασίμοφ)!
... αλλά και πως η Μη Βία, δεν είναι μια "ανατολίτικη θεωρία", ούτε προνόμιο των γκουρού, αλλά αντιθέτως είναι οι "Αγανακτισμένοι", οι "δεν πληρώνω", τα "Δίκτυα Εναλλακτικής Οικονομίας", τα "Κοινωνικά Παντοπωλεία".... είναι ο Άνθρωπος!
... πως μπορούμε να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο και τα κινητά μας όχι μόνο για να βλέπουμε πρωτοσέλιδα, αλλά και για να τα δημιουργούμε!
... πως στην απλότητα κρύβεται μια τεράστια ομορφιά!
... πως μπορούμε πλέον να βγούμε στους δρόμους την ίδια μέρα σε 1.000 πόλεις του πλανήτη!
... πως μπορούμε να καλύψουμε με ταχύτητα φαντασίας, το μεγαλύτερο κενό του Σύμπαντος: αυτό μεταξύ μας!
... πως δεν έχει σημασία σε ποιό τόπο πηγαίνεις, καθώς πάντα κουβαλάς τον ίδιο εαυτό!
... αλλά και πως αυτό μπορεί πάντα να αλλάξει!
... πως είναι αλήθεια ό,τι "η διαφορά ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, είναι η δράση"!
... και πως τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχαν γίνει, αν δεν υπήρχαν η μαμά σου, οι παππούδες και οι γιαγιάδες σου, οι θείες και οι θείοι σου, οι νονές σου, οι φίλοι μας και τόοοοοσοι άλλοι σε άλλους τόπους και χρόνους που πίστεψαν στο "Ναι" της ανθρώπινης συνείδησής τους.


Τέλος καταγραφής για το 2011.
Το 2012 ξεκινάει σε λίγο, με μπόνους 1 ολόκληρη ημέρα ανακαλύψεων!
Ειρήνη, Δύναμη και Χαρά μέσα μας και γύρω μας.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Εκπαιδευόμενοι στη Μη Βία.

Α, πολύ ενδιαφέρον θέμα... Μόλις πριν λίγο συζητούσα με εκπαιδευτικό για το πως μπορούμε να δώσουμε μια κατεύθυνση προς την ανεκτικότητα και τη Μη Βία στην εκπαίδευση των παιδιών, των μελλοντικών ενηλίκων. Και δεν είναι η μόνη που την απασχολεί, ούτε ήταν η πρώτη φορά που συζητούσα κάτι τέτοιο με εκπαιδευτικούς... και γονείς θα πρόσθετα επίσης.

Ένα θέμα που θα συναντήσεις και εσύ σε πολύ λίγα χρόνια (ας μην ξεχνάω πως ήδη είσαι 1 έτους και 2 μηνών...) και για το οποίο και εγώ και η Εβίτα έχουμε αφιερώσει αρκετό χρόνο εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να μπορέσουμε να το εφαρμόσουμε πρώτα στην δική μας οικογένεια και ταυτόχρονα -μαζί με άλλους γονείς και εκπαιδευτικούς- σε όσο το δυνατόν περισσότερα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα.

Ουγκάντα 2007

Και έτσι, μετά και από τις συζητήσεις αυτών των ημερών, σκέφτηκα να σου γράψω για τις θεμελιώδεις σκέψεις και προτάσεις γύρω από αυτό το θέμα, ώστε να γνωρίζεις και το υπόβαθρο των συμπεριφορών μας προς εσένα. Συμπεριφορές από τις οποίες και εσύ κάποια στιγμή στη ζωή σου θα κληθείς από τον εαυτό σου να κρατήσεις τα θετικότερα σημεία, να "απορρίψεις" τα αρνητικά και να δημιουργήσεις το δικό σου ξεχωριστό δρόμο...

Πάμε?

Η έμπνευσή μας προέρχεται από τις ιδέες του Νέου Ανθρωπισμού, που συνοψίζονται στα εξής:

- Αναγνωρίζουμε τον Άνθρωπο ως κεντρική αξία και απασχόληση,
- Αναγνωρίζουμε την ισότητα των δικαιωμάτων για όλους τους ανθρώπους.
- Αποδεχόμαστε την προσωπική και πολιτισμική διαφορετικότητα.
- Επιθυμούμε να αναπτύξουμε τη γνώση πέρα από τα όρια που καθορίζονται ως απόλυτη αλήθεια τη σημερινή στιγμή. 
- Επιβεβαιώνουμε  τη διαφορετικότητα  ιδεών και πεποιθήσεων.
- Απορρίπτουμε όλες τις μορφές βίας.

Ουγκάντα 2007

Τί είναι η εκπαίδευση για εμάς και το πώς η βία αποκαλύπτεται στο πλαίσιο της εκπαίδευσης;

Θεωρούμε ότι εκπαίδευση δεν είναι το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων που αποσκοπούν στον σχηματισμό της προσωπικότητας, σαν να ήταν ένα εύπλαστο πήλινο άγαλμα. Θεωρούμε πως ο άνθρωπος (και ένα παιδί επίσης) δεν είναι ένα άδειο κουτί που πρέπει να γεμίσει, αλλά είναι μια ενεργή συνείδηση, ικανή να μετατρέψει τον κόσμο με δικές του πράξεις.

Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού έγκειται στο να ενεργοποιήσει τις νέες γενιές να αναπτύξουν ένα πολύμορφο και μετασχηματιστικό όραμα της πραγματικότητας, προωθώντας τη διεύρυνση και την ανάπτυξη των καλύτερων στοιχείων όλων των ανθρώπων.

Μια στοιχειώδης εκπαίδευση πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη ενός τρόπου σκέψης με βάση τη συνοχή ανάμεσα στη σκέψη, το συναίσθημα και τη πράξη. Αυτό σημαίνει επίσης ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν αυτό που κηρύττουν, εγκαταλείποντας την υποκριτική ρητορική που δηλητηριάζει τις νέες γενιές.

Μέσα σε ένα αρχικό πλαίσιο η μη βίαιη πρακτική πρέπει να ξεκινήσει κατά κύριο λόγο από τη σχέση μεταξύ των ενηλίκων, με σκοπό να μεταδώσει ένα πρότυπο, αλλιώς όλα τα υπόλοιπα που μπορούμε να πούμε ή να κάνουμε, θα χάσουν την αξία τους. Επιπλέον, η εκπαίδευση θα πρέπει να διεγείρει την ευαισθησία και να διευκολύνει την συναισθηματική ανάπτυξη, διότι είναι πράγματι μέσω των συναισθημάτων που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του από την πλευρά της ευτυχίας. Στη συνέχεια θα έπρεπε να διδάσκεται πως να έρθουμε σε καλύτερη επαφή με το σώμα μας και να το ελέγχουμε με άνεση, μιας και είναι το μέσο έκφρασης της ανθρώπινης πρόθεσης.

Η βία στο ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, αποκαλύπτεται μέσω: μιας παθητικής θεώρησης της πραγματικότητας, τη μετάδοση απόλυτων αληθειών, «οδηγίες» και επιβολή, ομοιομορφία, συντηρητισμό, την υποτίμηση του εαυτού μας και των άλλων, με τον «αυθεντισμό».

Η κουλτούρα της ενεργής μηβίας αναπτύσσει μια παιδαγωγική όπου η προσοχή δεν τίθεται μόνο στον τρόπο μάθησης και διδασκαλίας (την μέθοδο), αλλά και στο περιεχόμενο και στην κατεύθυνση που θέλουμε να δώσουμε σε όσους εκπαιδεύονται σε αυτή την κουλτούρα. Η μάθηση, τόσο στη μορφή της όσο και στις βάσεις και στην κατεύθυνσή της, είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία μιας κουλτούρας.

Οχρίδα 2009

Κατά συνέπεια, προτείνουμε:
Να καταστήσουμε ικανό όλον τον κόσμο και κατά προτεραιότητα τις νέες γενιές, στην άσκηση μιας πλουραλιστικής και ενεργής ματιάς στην πραγματικότητα, ώστε το βλέμμα μας να προσμετρά τον κόσμο όχι μόνο ως συγκεκριμένη πραγματικότητα αλλά και ως το πεδίο όπου ο άνθρωπος δρα διαμορφώνοντάς το και εξανθρωπίζοντάς το.

Καμία ανθρώπινη πράξη δε μπορεί να διαχωριστεί από το συναισθηματικό περιβάλλον που τη συνοδεύει. Όταν σκεφτόμαστε, καταλαβαίνουμε, μιλάμε, χορεύουμε, παίζουμε, κτλ, αυτό γίνεται πάντα στη βάση ενός ιδιαίτερου συναισθηματικού τρόπου ύπαρξης στον κόσμο. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μια γνήσια εκπαίδευση και μια κουλτούρα εν γένει δε μπορεί να έχει ως μοναδικό κέντρο ό,τι είναι λογικό και διανοητικό, ενώ ως δευτερεύον ό,τι είναι συναισθηματικό και κινητήριο.

Μιλάνο 2009

Μια πρόταση λοιπόν για προσωπική και κοινωνική εφαρμογή, μπορεί να έχει τους εξής άξονες:
- Δημιουργία ομάδων δράσης για την προώθηση της ενεργής μηβίας στο εκπαιδευτικό περιβάλλον
- Μελέτη της προσωπικής κατάστασης των εμπλεκομένων στην εκπαίδευση (εκπαιδευτικών και γονέων) για την καλλιέργεια καλύτερων και μηβίαιων σχέσεων εντός και εκτός σχολείων. (σεμινάρια για τη μηβία)
- Παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού για την προώθηση των αρχών της μηβίας και της ανεκτικότητας στα παιδιά και τους νέους, σε καθημερινή βάση.
Εύχομαι να σε βοήθησα λίγο ακόμα με όλα τα παραπάνω και ελπίζω να έχεις μάθει πια πως μου αρέσει μερικές φορές να μιλάω ασταμάτητα...

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Καλό - Κακό σημειώσατε 1!

Λέξεις που περιγράφουν αρχαιότερες έννοιες από την ίδιες...

Αφορμή είναι μια γενικότερη αίσθηση που υπάρχει αυτή την περίοδο και που μας επηρεάζει όλους μας. Καμμιά φορά εμείς οι μεγάλοι, έχουμε την εντύπωση πως τα παιδιά είναι "στον κόσμο τους" αλλά δεν είναι έτσι. Ποτέ. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, ξεκινάει μια αμφίδρομη σχέση αλληλεπίδρασης με το άμεσο περιβάλλον μας και αυτό χρειάζεται να το θυμόμαστε και ως γονείς, και ως παιδιά (περί συμφιλίωσης, σε άλλη ανάρτηση...).

Δεν θα σου κρύψω πως γεννήθηκες στην πιο βίαιη ίσως στιγμή της Ανθρώπινης Ιστορίας. Μια γενική "σύρραξη" σε όλο τον πλανήτη φαίνεται να βρίσκεται σε εξέλιξη και όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο βίαιη γίνεται και τόσο περισσότερους ανθρώπους αγγίζει... Ναι, είναι μια Ιστορική στιγμή κρίσης γιέ μου και θα τη βιώσουμε παρέα.

Ταυτόχρονα όμως, ακριβώς επειδή η κρίση αυτή είναι τόσο βαθειά και τόσο ευρεία, σηματοδοτεί κάτι που μόνο με τη γέννησή σου μπορώ να το παραλληλήσω (σε προσωπικό επίπεδο δηλαδή). Το παλιό πεθαίνει, το νέο γεννιέται! Και τα δύο κάνουν ...θόρυβο. Πολύ. Το παλιό περισσότερο ομολογώ... Το νέο δεν ακούγεται ακόμα τόσο πολύ, αλλά σιγά σιγά βρίσκει το δρόμο του στις καρδιές των ανθρώπων, άμορφο ακόμα αλλά η ομορφιά του επιβάλλει την υποψία του στα όνειρά μας και ήδη σύνολα ανθρώπων, προσπαθούν να το καλλιεργήσουν εκτός από μέσα τους, και στις κοινωνίες τους!



Και η ανθρωπότητα έχει μπει σε μια κατάσταση διλλημάτων και αντιφάσεων, πολλές φορές με βίαιες εκφράσεις... Και φυσικά δεν λείπουν όσοι μιλούν για ολική καταστροφή του Ανθρώπινου Γένους καθώς το "Κακό" θα θριαμβεύσει στη ζωή μας...

Ε, λοιπόν το "Κακό" ποτέ, μα ποτέ δεν κέρδισε τελικά! Το "καλό" πάντα κέρδιζε την καρδιά και την ψυχή και τα έργα των ανθρώπων γιέ μου! Και αν δεν ήταν έτσι, εμείς σήμερα δεν θα είμασταν εδώ, εγώ να σου γράφω και εσύ να με διαβάζεις... Δεν υπάρχει ίχνος θρησκευτικού περιεχομένου σε αυτό που σου λέω, καθώς δεν το συνδέω με την οποιαδήποτε Θεϊκή υπόσταση ή δόγμα. Η σύνδεση του "καλού" και του "κακού" γίνεται μόνο στη βάση εκείνης της βαθειάς, πολύ βαθειάς επιλογής του "ναι" και του "όχι" που κάνει κάθε άνθρωπος και κάθε σύνολο στην πορεία της εξέλιξής του... Και το "ναι" κερδίζει πάντα!



Ας δώσουμε λοιπόν την ενέργεια και τη δημιουργικότητά μας στην υπηρεσία του "ναι", του "νέου", γιατί το "παλιό" κουβαλάει το "όχι" ως κινητήριο δηλητήριο στις φλέβες του πια, και δεν μπορεί να δώσει άλλες λύσεις. Γιατί η ζωή αναζητά την εξέλιξη και όχι την αναπλήρωση του τίποτα, που έλεγε και ο Αργεντίνος φίλος μας...

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

17 N (όπως 15 Μ ή 15 Ο...)

Πριν ένα χρόνο, στο ίδιο blog, σου είχα γράψει πως η 17 Νοέμβρη δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, αλλά η επέτειος για την μεγαλύτερη μη βίαιη αντίδραση του Ελληνικού Λαού ενάντια στην Στρατιωτική Δικτατορία που υπήρχε το 1973.

Ένα χρόνο μετά... δεν θα αλλάξω γνώμη, παρ'όλες τις παρατηρήσεις φίλων ή γνωστών, πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν βίαιη... Καθώς πέρναγαν οι μήνες και μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα, πολλά και συνταρακτικά γεγονότα μεσολάβησαν. Γεγονότα που κάθε άλλο παρά ανεπηρέαστους μας άφησαν, αλλά αντιθέτως μας έκαναν να βγούμε επιτέλους από το σπίτι μας, μαζί με τα παιδιά και τους φίλους μας και να συναντηθούμε στις πλατείες όλου του κόσμου...


Η Ιστορία θα κρίνει πολλά, αλλά η εντύπωσή μου είναι πως αυτό που κάποτε ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά, και αναφέρομαι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973, σήμερα έχει αντίστοιχό της αυτό που εμπνέει όλους όσους υποστηρίζουν με την φυσική ή μη παρουσία τους στις πλατείες. Ναι, αυτό που ονομάστηκε "Κίνημα Αγανακτισμένων" (ή 15Μ ή 15Ο).  Και αυτή τη φορά, δεν είναι φαινόμενο Ελληνικό αλλά παγκόσμιο. Και το πιο σημαντικό: κρατάει...


Γιατί αλήθεια αντέχει τόσο; Απλά γιατί έχει τη δύναμή του όχι στις αξίες του σημερινού συστήματος (κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικο-θρησκευτικο-ιδεολογικό πλαίσιο) αλλά στις νέες ιδέες και τη νέα πνευματικότητα που εμφανίζεται δειλά δειλά στις καρδιές και το μυαλό όλο και περισσότερων. Είναι αυτές οι αξίες που τοποθετούν τον άνθρωπο ως κεντρική αξία και απασχόληση, που αρνούνται κάθε μορφή βίας, που υποστηρίζουν την Άμεση Δημοκρατία, που η διαφορετικότητα είναι πλούτος και όχι στίγμα.

Μη με ρωτήσεις τί έγινε μετά... Δεν γνωρίζω... Ούτε και τότε ήξεραν τί θα ακολουθούσε μετά την βιαιότερη καταστολή που γνωρίσαμε ποτέ ως χώρα...

Ξέρω μόνο τούτο: Το παλιό είναι ήδη νεκρό, το νέο έχει αρχίσει ήδη να σχηματίζεται... Και ίσως αυτό να ήταν αντίστοιχα και το 1973 το μόνο που ήξεραν ήδη... Το μέλλον είναι φωτεινό, ακόμα και αν τώρα φαντάζει ως κεράκι στην άβυσσο. Και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε (τώρα που σου γράφω...) είναι να πιστέψουμε! 

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Κλινήρεις πόλεις...

Πριν 3 χρόνια, ένας φωτορεπόρτερ, ο Eugene Richards, έκανε μια φωτογράφηση με μια ιδιαίτερη ματιά...

War is personal... (ο πόλεμος είναι προσωπικός..) είπε, και διακρίθηκε όχι μόνο για τις εκπληκτικές φωτογραφίες του αλλά και για την οπτική με την οποία έθιξε το θέμα του πολέμου..

Έτσι νοιώσαμε όλοι όσοι είμασταν στο πούλμαν της Βαλκανικής Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία, όταν μπήκαμε στο Κόσοβο για να φτάσουμε στην Πρίστινα... Χρόνια πολέμου και τα αποτελέσματα δεν τα έβλεπες μόνο στα κτίρια, αλλά κυρίως στα βλέμματα των ανθρώπων. Παρόλα αυτά, η υποδοχή που μας επιφύλαξαν ήταν θερμή, κυρίως από τα τοπικά ΜΜΕ που δεν σταματούσαν να μας παίρνουν συνεντεύξεις...


Αλλά η πλειοψηφία του κόσμου, ζει ακόμα στις ψευδαισθήσεις που δημιουργεί η θέρμη του πολέμου, πως υπάρχουν "νικητές" και "νικημένοι". Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω από την παρουσία μας, υπήρχε μια ομιλία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, του ανθρώπου που βύθισε στη φτώχεια, τη μιζέρια και το μίσος την χώρα αυτή. Οι δρόμοι είχαν κλείσει και χιλιάδες κόσμου συνέρεε για να τον ακούσει να απαριθμεί τα "καλά" που έκανε...


Με τη δική μας απορία στα μάτια, οι ντόπιοι φίλοι μας, μας παρηγόρησαν λέγοντας πως ο κόσμος περιμένει τέτοιες ομιλίες όπως οι οπαδοί τον αγώνα: κάθαρση! Μετά, επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους και εκεί είναι που μπορούμε να τους μιλήσουμε για τη δύναμη της συμφιλίωσης και τη δημιουργικότητα της άμοιβαιότητας. Είπαν και τους αφήσαμε να συνεχίσουν το έργο τους.


Και φύγαμε για το Βελιγράδι!!! Ή μάλλον φύγαμε για να επιστρέψουμε στα Σκόπια (!!!) και από εκεί για να μπούμε στη Σερβία, καθώς αν πηγαίναμε απευθείας, κινδυνεύαμε να εγκλωβιστούμε στη "νεκρή ζώνη".. Η αιτία; Η μη αναγνώριση του Κοσόβου ως κράτος από τη Σερβία.. Δηλαδή, δεν υπάρχει.. και έτσι προκύπτει το ερώτημα: "τί είναι αυτό που δεν υπάρχει αλλά το περικυκλώνει ο στρατός??? Χμ...σωστό και αυτό που σκέφτηκες, τον "εγκέφαλο" του στρατηγού, αλλά η απάντηση είναι "το Κόσοβο" για τους Σέρβους εθνικιστές.

Βουνά, χιόνια, πάγος, σύνορα και φόβοι δεν μας σταμάτησαν και με αρκετή ταλαιπωρία στα μάτια φτάσαμε στο όμορφο πλην βομβαρδισμένο Βελιγράδι...
 

Εκεί χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και ενώ η μία παρακολούθησε μια ειδικά για εκείνους ημερίδα στην Ακαδημία Κινηματογράφου, η άλλη πήγε σε μια κοντινή πόλη, την Γιαγκόντινα, όπου είχε πληγεί και αυτή από τον πόλεμο. Εκεί μάθαμε πως τα παιδιά πριν πάνε στην Α΄Δημοτικού, περνάνε από παιδοψυχολόγο...


Παρόλα αυτά, τα παιδιά πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις κατά του πολέμου και υπέρ της συμφιλίωσης, με τη δική τους πάντα "φρεσκάδα" σε ιδέες και δράσεις!!! Η Σερβική Πρωτοπορία είναι ήδη παρούσα και αφήνει πίσω της τα βίαια σημεία του παρελθόντος.


Αφήσαμε πίσω μας τη Σερβία, με την αίσθηση πως παρά τις δυσκολίες, κάτι νέο και φωτεινό έχει αρχίσει να σχεδιάζει το μέλλον της χώρας, με πρωταγωνιστές όσους έχουν καταλάβει πως "ο πόλεμος πολλά κακά φέρνει και κανένα καλό", όπως έλεγε και ο Οδυσσέας...

Επόμενος σταθμός: Σαράγεβο!

Η τρίτη από τις "κλινήρεις πόλεις" των Βαλκανίων θα σου διηγηθεί την ιστορία της αύριο...

Κοιμάσαι ήδη...

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

SKOPJE (κοινώς... Σκόπια!)

Κρύο...

Πολύ κρύο...

Και ζεστοί άνθρωποι, να μας υποδεχθούν, να μας φιλοξενήσουν και να κάνουν μαζί μας πορεία στο κέντρο της πόλης μέχρι τη γέφυρα-μνημείο που έχουν στο όμορφο ποτάμι της πόλης τους...


Και μετά σκεφτόμασταν κυρίως οι Έλληνες, για ποιόν λόγο ακριβώς δεν έχουμε αναπτύξει καλές σχέσεις? Ή μήπως έχουμε αναπτύξει τις "καλές" σχέσεις που έχουμε μάθει από άλλους πιο ισχυρούς από εμάς? Γιατί στα Σκόπια είδαμε πολλές ελληνικές επιχειρήσεις του εμπορίου και των τηλεπικοινωνιών, και φυσικά πολλές ελληνικές παρέες που είχαν πάει για... ψώνια μιας και εκεί το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ πολύ χαμηλότερο από το δικό μας... "Αυτοί" είναι φθηνοί...

Όπως το ύψος σου, έτσι και η αξία σου δεν μετριέται ούτε στην σωματική σου διάπλαση, ούτε στην αξία του νομίσματός σου, ούτε με την "μετρήσιμη" . Μην ξεχάσεις ποτέ πως αξίζεις, απλά και μόνο γιατί γεννήθηκες! Είσαι Άνθρωπος!


Γιατί όπως λέει και ο Αργεντίνος φίλος: "Δεν έχει σημασία από ποιά πλευρά σε έχουν τοποθετήσει τα συμβάντα, το σημαντικό είναι πως εσύ δεν έχεις διαλέξει καμμιά πλευρά."

Οχρίδα 30/11/2009...

Αααχ...

Η πρώτη μέρα εκτός Ελλάδας για το Βαλκανικό τμήμα της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία...

Μετά από 2 ημέρες στην φιλόξενη Θεσσαλονίκη αναχωρήσαμε για την Οχρίδα, μια πολύ όμορφη πόλη στις όχθες της ομώνυμης λίμνης. Η πόλη είναι επίσης καταγεγραμμένη στον κατάλογο των πόλεων-μνημείων της UNESCO για την αρχιτεκτονική και φυσική ομορφιά της και όχι άδικα.
 

Μας φιλοξένησαν εγκάρδια και το ίδιο ζεστή ήταν η ημερίδα που είχαν διοργανώσει οι τοπικοί φορείς, με θέμα -τί άλλο- τη Βία... Με εξαιρετικό ενδιαφέρον οι επαφές μας με ντόπιους καθηγητές και δασκάλους, που προσπαθούν με ελάχιστα μέσα, να κρατήσουν τον κοινωνικό ιστό ανάμεσα στους μαθητές τους καθώς στην χώρα αυτή (FYROM) έχουν υπερισχύσει οι ακραίες εθνικιστικές τάσεις... Και όχι μόνο όσων υπερασπίζονται τον όρο "Μακεδονία" αλλά και εκείνων που θέλουν να υπερισχύσουν άλλα ονόματα όπως "Βουλγαρία" ή "Αλβανία" ή ο,τιδήποτε άλλο... Μέσα σε όλο αυτό, υπάρχουν πάντα φωνές που μιλάνε για συμφιλίωση, συνεργασία, δημιουργία, ανθρωπισμό. Δεν ήταν τυχαίο πως μόνο τέτοιες φωνές ακούσαμε στην ημερίδα...


Και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: η Οχρίδα έχει ως κύρια παραγωγή τα ...μήλα! Όταν φύγαμε από την πόλη τους, μας δώρισαν 2 τσουβάλια... Το αποτέλεσμα ήταν σε κάθε μιά από τις επόμενες πόλεις, το λεωφορείο μας "κατέβαζε" 30 άτομα που είχαν ένα μήλο στο χέρι...!!!

Την επόμενη μέρα θα αναχωρούσαμε για Σκόπια...

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

μια φορά και δύο χρόνια πριν...

...ήταν μια παρέα καθόλου τυχαία!


Μπήκαν σε ένα λεωφορείο από την Αθήνα και ταξίδεψαν πρώτα μέχρι την Θεσσαλονίκη, όπου συνάντησαν την υπόλοιπη παρέα που ερχόταν από Κωνσταντινούπολη!


Και κάπως έτσι γιέ μου, ξεκίνησε η Βαλκανική Πορεία για την Ειρήνη και τη Μη Βία, ως παρακλάδι της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία... Της πρώτης και μοναδικής πραγματικής Παγκόσμιας Πορείας που διήρκησε 3 ολόκληρους μήνες ξεκινώντας από τη Νέα Ζηλανδία και καταλήγοντας στην Αργεντινή...

Όσο για την Βαλκανική ομάδα... Αυτή η παρέα που αποτελούνταν από Έλληνες, Ιταλούς, Τούρκους, Ισπανούς, Άγγλους, Κροάτες, Σέρβους, Βόσνιους, Κοσσοβάρους, Σλοβένους και "πρώην Μακεδόνες", διέσχισε την ταραγμένη περιοχή των Βαλκανίων για να καταλήξει στη Γενεύη. Εκεί ενώθηκε με το κυρίως τμήμα της Παγκόσμιας Πορείας και κάποιοι από τα Βαλκάνια, συνέχισαν το ταξίδι μαζί με τους υπόλοιπους προς την Αργεντινή...

Ήταν μια εντυπωσιακή εμπειρία για μένα και την μητέρα σου, τόσο δυνατή που ακόμα υπάρχουν στιγμές που την ανακαλούμε και παίρνουμε δύναμη και χαρά για το μέλλον!


Θα προσπαθήσω κάθε μέρα από σήμερα και μπρος, να αναρτώ φωτογραφίες και κείμενο από την αντίστοιχη ημέρα το 2009, ώστε να έχεις ένα καλό "ημερολόγιο ...καταστρώματος" για εκείνη την τόσο σημαντική εμπειρία μας!

Το ταξίδι ξεκινάει!!!

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Ενα μικρό βήμα για την Ανθρωπότητα, ένα τεράστιο για μένα...

Θυμάσαι?

Τότε που έτρεχες μπουσουλώντας να πιαστείς από τα πόδια μου για να μπορέσεις να σταθείς όρθιος, ώστε να τεντώσεις πιο ψηλά τα χέρια σου για να σε πάρω αγκαλιά???

Σίγουρα δεν είσαι το μοναδικό παιδί στον κόσμο που το έκανε και ούτε εγώ ο μοναδικός μπαμπάς που το βίωσε...

Πριν λίγο καιρό όμως, εσύ προσωπικά, έκανες προσωπικό έναν από τους αρχαιότερους και κοινούς άθλους του Ανθρώπινου Γένους: το πρώτο βήμα μόνος σου!

Σε χάζευα μαζί με την Εβίτα και πάλι απόρησα που υπάρχει τόση συγκίνηση κρυμμένη μέσα μας... Και όχι μόνο για εμάς, αλλά και για σένα καθώς μόλις το έκανες άρχισες να γελάς και να μας κοιτάς και ασυναίσθητα χτύπησες παλαμάκια!!!

Και εκεί ξανάπεσες κάτω...

Και την ίδια στιγμή ξανασηκώθηκες!

Τελικά δεν έχει σημασία το πόσες φορές θα πέσεις κάτω (και είναι αρκετές από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα...) αλλά το ό,τι δεν θα σταματήσεις ποτέ να προσπαθείς και να καταφέρνεις να σηκώνεσαι! Αυτή είναι η εξέλιξη των πραγμάτων που μπορεί να μας οδηγήσει στην Απελευθέρωση της έκφρασης και της ζωής μας.

"Ένα μικρό βήμα για την Ανθρωπότητα, ένα τεράστιο για μένα!" ήταν η αρχή που ...υιοθέτησες από εκείνη την ημέρα και θέλεις να τα κάνεις όλα όρθιος πια... Ευτυχώς που η βαρύτητα σε βοηθάει να ..κοιμάσαι ξαπλωμένος, ή σε διάφορα άλλα σχήματα όπως "Λ", "ς" κλπ...

Το ανάστημά σου δεν θα μετρηθεί ποτέ (και όποιος το κάνει αποζητά την ψυχή σου) από το ύψος σου, αλλά από τη δύναμη της πρόθεσής σου και το βάθος της Ανθρώπινης συνείδησής σου. Αυτά θα κινήσουν και το σώμα σου που θα σε βοηθήσει να εκφραστείς στον Κόσμο και να αγγίξεις τα χρώματα των Ονειροπολημάτων σου.




Το μέλλον είναι πολύχρωμο και είναι ψηλά, πέρα από τα όρια που αντιλαμβανόμαστε σήμερα!

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Ενα!

Πέρασαν και τα γενέθλιά σου.. και ήταν υπέροχα!!! Συγγενείς και φίλοι που ήρθαν και ευχήθηκαν και που συμμετείχαν σε μια πολύ όμορφη τελετή για την προστασία σου...

(φωτογραφία Αντώνης Νικολουδάκης)

Θυμάμαι πως η καρδιά μου όταν σε πρωτοείδα στο μαιευτήριο, ήταν όπως αυτή η εικόνα, όλη η συγκίνηση του Κόσμου είχε χωρέσει μέσα της και έριχνε τόνους τα κονφετί!!!

Θυμάμαι πως έκανε η Εβίτα όταν σε πρωτοείδε... Η πιο πάνω εικόνα επί χίλιες φορές!!!

Ο ερχομός σου συνοδεύτηκε με χιλιάδες εικόνες στο μυαλό και την καρδιά μας... Εικόνες όμορφες, αιώνιες, φωτεινές, ελπιδοφόρες, καθάριες, γεμάτες δύναμη και χαρά για σένα, τη ζωή μας και τον κόσμο όλο!!!

Α, ναι... τελικά στις πιο δύσκολες ώρες μας, ίσως θα πρέπει να ανακαλούμε αυτή τη μνήμη: την πρώτη φορά που είδαμε τα παιδιά μας... Ιερή στιγμή... Και με αυτή να σχεδιάζουμε το μέλλον μας!!!

Το μέλλον είναι φωτεινό!
Σε ευχαριστούμε πολύ, όλοι μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ, όλα σας...


Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Αντιπαράθεση.

Ζούμε και μεγαλώνεις σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές στην ιστορία του Ανθρώπινου Γένους. Κάτι καινούργιο γεννιέται βαθειά στις καρδιές και τις σκέψεις της πλειοψηφίας των ανθρώπων σε όλο τον Κόσμο. Κάτι καινούργιο που είναι ασταμάτητο, ό,τι και να γίνει, είναι ασταμάτητο.

Πάντα αναρωτιόμουν μαζί με φίλους, πως αντιδράς σε μια στιγμή κρίσης και έντονης βίας? Βλέπεις, έχουμε εκπαιδευτεί από το σύστημα που ζούμε, να θεωρούμε τη βία ως "φυσική" και "ίδιον" του ανθρώπου. Αλλά σε διαβεβαιώνω πως δεν είναι έτσι... Εξάλλου, η βία υπήρξε πάντα ο μεγάλος χαμένος στην ιστορία της Ανθρωπότητας.

Ανέτρεξα σε μερικές φωτογραφίες για να συνοδέψουν τα λόγια μου... Είναι εικόνες που δείχνουν τις μεγαλύτερες δυνάμεις που μπορεί να αντιπαραθέσει κάποιος απέναντι στην πιο σκληρή βία του συστήματος... (ή και άλλων συνθηκών)

όπως τη δύναμη της συμφιλίωσης...

(φωτ. Marc Ribout, Washington, 1967)

...τη δύναμη της δικαιοσύνης...

(φωτ. από το google, πλατεία Τιεν Αν Μεν, Κίνα, 1989)

...τη δύναμη της πνευματικότητας...

(φωτ. Γιάννης Μπεχράκης, πλατεία Ταχρίρ, Κάιρο, 2011)

...ή τη δύναμη της αγάπης...

(φωτ. από το ίντερνετ, Ν.Υ., 2011)

...και αν τα συνδυάσεις όλα αυτά, έχεις αναγνωρίσει τη δύναμη της μη βίας, τη μεγαλύτερη δύναμη με την οποία έχει προικιστεί η ανθρωπότητα, όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν...

Μια νέα εποχή γεννιέται, μαζί με σένα, σε όλο τον κόσμο! Και θα είναι πολύ καλύτερη από την σημερινή, γιατί θα στηρίζεται στη δύναμη της συμφιλίωσης, της δικαιοσύνης, της πνευματικότητας και της αγάπης!

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Αγαπημένη μου Ματθίλδη...

Αγαπημένη μου Ματθίλδη (ή αλλιώς ...Mafalda...)

σου εύχομαι ολόψυχα να τα εκατοστήσεις, μιας και σαν σήμερα, το 1964, γεννήθηκες από το πενάκι του αγαπημένου μας Αργεντίνου κομίστα Quino...

Σε γνώρισα από πολύ μικρός, και κατάφερα να συλλέξω όλα τα αλμπουμάκια που περιγράφουν τη ζωή, το χιούμορ και την καυστικότητά σου για τα στραβά αυτού του κόσμου. Αλμπουμάκια που θα παραδώσω στον αγαπημένο μου γιό, για τον οποίο θα σου μιλήσω σε άλλο γράμμα μου.


Για την ώρα θα αρκεστεί σε δύο τρία παραδείγματα, φόρο τιμής σε σένα και στον εμπνευσμένο δημιουργό σου.


Σε ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσες να γράψω αυτό το γράμμα που από καιρό είχα στο μυαλό μου, αλλά περίμενα τα γενέθλιά σου για να το κάνω.

Με βαθειά συγκίνηση,
Νίκος.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Σεπτέμβριος, ή αλλιώς "9"...

Ο Σεπτέμβριος όπως θα μάθεις αργότερα γιέ μου, είναι ο 9ος μήνας του έτους. Μήνας όπου ξεκινάει και τελειώνει ο τρύγος, ο ουρανός αποκτά τα πλέον δραματικά του πρόσωπα, οι Ανατολές γίνονται πιο ενδιαφέρουσες φωτογραφικά, οι πρώτες βροχούλες δροσίζουν τη ζωή μας και ο πλανήτης μας σε αυτόν τον παράλληλο, ισορροπεί πλέον εξίσου ανάμεσα στην ημέρα και τη νύχτα... 


Λίγο αργότερα, θα μάθεις πως ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που ξεκινάνε τα σχολεία... Αυτή η εξαιρετική διαδικασία μάθησης και φιλίας, που μπορεί να είναι μια καταπληκτική εμπειρία που θα σου ανοίξει νέους ορίζοντες ως Άνθρωπο και ως πολίτη. 


Για έμπνευση, θα σου πω μια ιστορία που διαδραματίστηκε σαν σήμερα, 25/9 του 1957, αυτή "των 9 του Λίτλ Ροκ"... Μια ιστορία που αξίζει να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία, προσφέροντας ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα ήθους, γενναιότητας και μη βίαιης δράσης προς μίμηση! 




Ως οι "9 του Λίτλ Ροκ" είναι γνωστοί οι εννιά πρώτοι Αφροαμερικανοί μαθητές που γράφτηκαν το 1857 στο Little Rock Central High School, ένα σχολείο που μέχρι τότε ήταν αποκλειστικά για λευκούς μαθητές. Τα 9 αυτά παιδιά, ενώ είχαν γραφτεί στο σχολείο, αρχικά εμποδίστηκαν να μπουν στο κτίριο από λευκούς συμμαθητές τους και μέλη της Εθνοφρουράς, η οποία έπαιρνε εντολές από τον κυβερνήτη του Αρκάνσας Όρβιλ Φόμπους. Τελικά μπήκαν στο σχολείο και άρχισαν να παρακολουθούν τα μαθήματα, ύστερα από την παρέμβαση του τότε Αμερικανού Προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και με τη συνοδεία στρατιωτών. Το γεγονός αυτό θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του Κινήματος για τα ατομικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών. 


Αυτή η πράξη των "9", δεν ήταν τυχαία παρόρμηση εφήβων. Ήταν το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας καλλιέργειας της αρχής της Μη Βίας και της πολιτικής ανυπακοής, που είχε κύριο εκφραστή της τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ίσως τη μεγαλύτερη προσωπικότητα του 20ου αιώνα παγκοσμίως, που συνεχίζει με το έργο και τη δράση του να εμπνέει χιλιάδες ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. 

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ειρήνη! - Τώρα και σε αναβράζον δισκίο!

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό... η Ειρήνηηηη...

Βουδαπέστη, 15 Μαρτίου 2008. 3500 άνθρωποι.
Διοργάνωση: Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία, Ουγγαρία.

Ναι, χτες, 21 Σεπτεμβρίου εορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα για την Ειρήνη γιέ μου. Όχι τη Ρηνούλα που θα γνωρίσεις κάποτε στο σχολείο, όοοοχι... Την άλλη, εκείνη που όλοι οι άνθρωποι επικαλούνται και εύχονται και που η πλειοψηφία δεν έχει γνωρίσει ποτέ.

Δεν είναι μόνο η κατάσταση του μη πολέμου... Γιατί και στην Ελλάδα, ως κράτος, ειρήνη έχουμε με τους γείτονές μας, αλλά το 2010 αγοράσαμε από τη Γαλλία 6 πολεμικές φρεγάτες (2,5 δις ευρώ) και ελικόπτερα μάχης (400 εκ. ευρώ) ενώ από τη Γερμανία αγοράσαμε 6 υποβρύχια (5 δις ευρώ). Όσο για το διάστημα 2005-2009 η Ελλάδα ήταν από τους 5 μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων στην Ευρώπη... Ειρήνη με τους γείτονες? Δε νομίζω...

Άσε δε τα δεδομένα παγκοσμίως... 1 τρισεκατομμύριο (!!!!) ευρώ δαπανήθηκε το 2010 μόνο σε όπλα... περιττό να σου πω πως η ακραία φτώχεια και πείνα στον πλανήτη, (φτώχεια και πείνα συνανθρώπων μας) θα είχε εξαλειφθεί με μόνο 71 δις ευρώ το χρόνο, δηλαδή με το 1/14 των δαπανών για όπλα.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η Ειρήνη, όπως σου έγραψα και παραπάνω. Υπάρχει και η εσωτερική Ειρήνη, εκείνη που σου απορρέει από τη συμφιλίωση με τον εαυτό μας και τους γύρω μας, από τη συνοχή στη σκέψη, το συναίσθημα και την πράξη μας, από την ως εαυτός συμπεριφορά μας προς τους άλλους... Α, και εκεί η επιστήμη διεθνώς έχει κάνει θαύματα, καθώς βρήκε το μαγικό χάπι! Απόδειξη; Πρώτα φάρμακα σε πωλήσεις παγκοσμίως δεν είναι αυτά για το HIV/AIDS, την ηπατίτιδα, την ελονοσία ή την φυματίωση (από αυτές μόνο τις ασθένειες, πεθαίνουν τουλάχιστον 4 άτομα κάθε λεπτό παγκοσμίως) όπως θα περίμενε κανείς... Είναι τα αγχολυτικά-ηρεμιστικά!!! "Ειρήνη" σε μορφή αναβράζοντος δισκίου...

Πιστεύω (και ευτυχώς όχι μόνο εγώ στον πλανήτη...) πως η βία είναι το πρόβλημα και όχι η λύση. Η τοποθέτηση του ανθρώπινου όντος ως κεντρικής αξίας, το να συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται και η συνοχή σκέψης, συναισθήματος και πράξης, είναι ο προσωπικός και κοινωνικός δρόμος προς έναν κόσμο πραγματικά περισσότερο Ειρηνικό και Μη Βίαιο. Μία μικρή προσπάθεια κάνουμε στο http://www.eirinieinai.gr/ και αυτό ήταν το φετινό αποτέλεσμα...


...κλείνω με τον αγαπημένο φίλο από τις ΗΠΑ...


Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

11 μήνες (ή 11 δευτερόλεπτα...)

Το 11 είναι εξαιρετικός αριθμός ξέρεις, πριν από όλα φυσικά γιατί εσύ έκλεισες τους 11 μήνες μαζί μας... (ναι, ναι, είμαι χαζομπαμπάς και το δείχνω).

Πέρα από όλες τις μαθηματικές εφαρμογές του σε διάφορα συστήματα (που δεν τα γνωρίζω πολύ καλά, εγώ αλλού κοίταζα τότε..) ένας φίλος εξέφρασε και μια άλλη οπτική που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα...

"11 δευτερόλεπτα... Δεν χρειάστηκαν ποτέ πάνω από 11 δευτερόλεπτα για να γεννηθεί μια υπερβατική εικόνα, τέτοια που να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο... Μόνο 11 δευτερόλεπτα!!"

Πόσο δίκιο έχει... Πόσο ανάγκη έχουμε όλοι μας, να πάρουμε 11 δευτερόλεπτα στην καθημερινότητά μας και να πλάσουμε μια εικόνα τέτοια που να μας κινητοποιήσει για την υπόλοιπη ημέρα ή την υπόλοιπη ζωή μας...


Κοιτάζω αυτή την Ανατολή (όπως μόνο ο Σεπτέμβρης ξέρει να μας δίνει) και εμπνέομαι... κλείνω τα μάτια και πλάθω την εικόνα μου... Κλείσε τα μάτια σου και πλάσε την εικόνα σου... και ακολουθώ!!!

(η ιστορία συνεχίζεται στις 11-11-2011...)

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

"Σύνταγμα, τώρα!"

3 Σεπτεμβρίου 1843: ξεκίνησε μια επανάσταση από τον λαό, που ανάγκασε τον τότε βασιλιά Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα στο Ελληνικό κράτος. Η Βουλή τότε ήταν τα ανάκτορα του βασιλιά και η πλατεία μπροστά τους, απλά ένας κήπος για περίπατο. Οι εξεγερμένοι πολίτες είχαν συγκεντρωθεί ακριβώς εκεί και με τη διαδήλωσή τους και το δυναμισμό τους, κατάφεραν να εξασφαλίσουν το Σύνταγμα. Έκτοτε αυτή η πλατεία μετονομάστηκε σε "Πλατεία Συντάγματος".

3 Σεπτεμβρίου 2011: οι αγανακτισμένοι πολίτες θα βγουν ξανά σε αυτή την ιστορική πλατεία. Το κτίριο της Βουλής, από καιρό τώρα έχει σταματήσει να τους εκφράζει και φιλοξενεί 300 (συν τους "αυλικούς") άτομα που έχουν άλλα δικαιώματα και υποχρεώσεις από όλους τους υπόλοιπους, αν και το Σύνταγμα δεν λέει κάτι τέτοιο... Επίσης, έχουν (!) το δικαίωμα, μόλις οι 151 από αυτούς αν χρειαστεί, να το παραβλέπουν, να το απαξιώνουν και να το ερμηνεύουν όπως θέλουν. 

Λοιπόν, ήρθε η ώρα που κάθε πολίτης, κάθε άνθρωπος που ζει σε αυτή τη χώρα, πρέπει να διεκδικήσει ξανά τη ζωή του πίσω! Τώρα! Όχι αύριο, ούτε από άλλους.  Από εμάς και σήμερα! Ακριβώς όπως κάνεις εσύ, όταν σε περιορίζω σε ένα μόλις δωμάτιο... 


Ξανά στις πλατείες λοιπόν μετά από !!! Γιατί αυτή τη χρονιά, το σωτήριο (για την κυβέρνηση και άλλους) έτος 2011 μ. Χ., δεν θα βγούμε μόνο στην πλατεία Συντάγματος... Θα βγούμε σε όλες τις πλατείες της χώρας!!! Και δεν θα διεκδικήσουμε Σύνταγμα... Θα διεκδικήσουμε τις ζωές μας πίσω!!!




Το ερώτημα, για όσους ακόμα διστάζουν, και για σένα αν τυχόν βρεθείς ποτέ σε δύσκολη κατάσταση, είναι το εξής: Είναι αυτές οι συνθήκες που θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε; Αν ναι, ας επιστρέψουμε στις λοβοτομημένες διαφημίσεις μας... Αν όχι, τότε "ας γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον Κόσμο" όπως έλεγε και ο Ινδός φίλος μας...

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Last summer day (official)...

Πάει...

Αυτό ήταν...

Τελείωσε...

Και μάλιστα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο, τουλάχιστον για τη Θήβα: βροντές-αστραπές-βροχή-χαμός: καταιγίδα!!! 

Κάτι που σε έφερε γρήγορα στην αγκαλιά του Μορφέα σήμερα, από τις 7μιση έψαχνε το κεφαλάκι σου παντού (στον καναπέ, στο πάτωμα, στο τραπεζάκι, στο συρτάρι της κουζίνας...) να βρει την αγαπημένη του θέση για να κοιμηθεί.

Να κοιμηθεί και να αναπολήσει τις ώρες στην θάλασσα και την παραλία παρέα με μαμά, μπαμπά, γιαγιά, θείους και θείες (για να σε κανακεύουν) και φυσικά με τον καλύτερο φίλο σου για φέτος...


Να κοιμηθεί για να ετοιμαστεί για το πρώτο Φθινόπωρο που προβλέπεται κοινωνικά πιο "καυτό" παρά ποτέ... Όχι, αυτό άμεσα δεν θα σε επηρεάσει, ίσως αργότερα όμως σε βοηθήσει να κατανοήσεις το περιβάλλον που μεγάλωσες και που ίσως, οι γονείς σου να είχαν βρει μια καλή ευκαιρία, μαζί με άλλους (γονείς ή μη) να αλλάξουν την κατεύθυνση του Κόσμου ώστε να μεγαλώσεις μαζί με τους συνομήλικούς σου πιο Ανθρώπινα.



Ναι, ο Κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος!!!

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Το μαγικό γρασίδι!

Από τα πράγματα που πραγματικά λατρεύω σε σένα, είναι το βλέμμα σου στον Κόσμο...

Εκείνο το βλέμμα της απόλυτης προσοχής, της χαράς της ανακάλυψης και της βαθειάς ικανοποίησης της μάθησης...

Όλα γύρω σου καινούργια, ανεξερεύνητα, όχι ακόμα κατανοητά για τη φύση των υλικών τους, την χρησιμότητά τους, τη δημιουργία τους και το νόημα της ύπαρξής τους, απλά ...νέα!  

Παρατηρώντας σε να ανακαλύπτεις κάθε μέρα το κάθε τί, και να συναρπάζεσαι από την ύπαρξή του, είναι σα να βλέπω σε συμπυκνωμένο χωροχρόνο την ιστορία του Ανθρώπινου Γένους. Από τότε που και το ταπεινό γρασίδι, είχε τη μαγεία του...


"Η παρατήρηση, είναι το ήμισυ της γνώσης" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, κάτι που φαίνεται ότι ξεχνάμε μεγαλώνοντας. Και δεν το ξεχνάμε μόνο για τα αντικείμενα γύρω μας, αλλά και για καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά καθώς και για τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας.

Χμ...

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοίταξα τον Κόσμο με το βλέμμα της "ανακάλυψης";

Πόσο καιρό έχω να πάρω μια βαθειά ανάσα και να νοιώσω τον αέρα να μπαίνει μέσα μου σα να μην τον έχει αναπνεύσει κανένα άλλο πλάσμα πριν;

Να κοιτάξω την Εβίτα, τους συγγενείς, τους φίλους και τους άγνωστους της καθημερινότητάς μου σα να τους ξανα-γνωρίζω τώρα, τώρα μόλις;!

Θα το κάνω από σήμερα με τον καλύτερο "οδηγό" του κόσμου: εσένα!

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Ααααα... ξεκούραση..(?)

Χμ... ναι, έχεις απόλυτο δίκιο...

Πως όχι άλλωστε, πέρασαν 7 ολόκληροι μήνες μέχρι να σου ξαναγράψω, και στα καράβια να είχα πάει, κάτι θα σου είχα στείλει!

Από την άλλη, ήταν 7 μήνες πολλών και έντονων αλλαγών, και για σένα, και για εμάς αλλά και για όλους μας. Ενδεικτικά σου αναφέρω τα εξής:

- πρώτα δόντια
- νέα εργασία
- νέος τόπος εργασίας
- πρώτη διαδήλωση


- μετακόμιση στον νέο τόπο εργασίας
- μπουσούλημα
- πρώτο μπάνιο στη θάλασσα
- πρώτο ποδηλατάκι (3κυκλο...)
- 3 εμβόλια στο ενδιάμεσο
- αυτόνομη κατανάλωση φρούτων (και ο,τιδήποτε άλλου βρίσκεται τυχαία ή εσκεμμένα στα χέρια σου...το τελευταίο θύμα είχε και φτερά)



- πρώτη νυκτερινή έξοδος των γονιών σου μετά από 1μιση χρόνο (αχ, ωραία ήταν...)
- πρώτος σου θερινός κινηματογράφος (χμ, προβολή να πω καλύτερα αλλά σαν θερινός ήταν...)
- στέκεσαι στα πόδια σου!
- πρώτες μας καλοκαιρινές διακοπές!!!
- πρώτες μας καλοκαιρινές διακοπές!!!!!
- .....................................διακοπές!!!!!!!!!!!


Τώρα νομίζω πως μπορούμε να συνεχίσουμε...
Τί λες, ξεκινάμε το περπάτημα? Έχουμε πολλά να κάνουμε από τον Σεπτέμβριο και η παρουσία σου μας γεμίζει δύναμη και χαρά για το μέλλον!

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

...και κάπως έτσι πέρασαν 3 Μήνες που μοιραζόμαστε τον ίδιο χωροχρόνο!



Φωτ. Εβίτα Παρασκευοπούλου (η μαμά σου...)

Και ανακάλυψα ακόμα μια μονάδα μέτρησης του χρόνου γιέ μου: αυτόν που η ταχύτητα και η φορά των δεικτών του ρολογιού, είναι ανάλογη με τη συχνότητα και τη διάρκεια του γέλιου σου!!!

Και αυτό δεν το παρατήρησα μόνο σε μένα, αλλά και σε όλους όσοι επηρεάζονται πιο άμεσα από την ύπαρξή σου...

Άραγε θα υπάρξει ποτέ ένα ρολόι που να δείχνει την ηλικία μας με βάση τα παιδικά χαμόγελα που εισπράξαμε? Μάλλον ένα ακόμα άλυτο Ανθρώπινο πρόβλημα της Μηχανικής...

Και έχω την υποψία πως σε αυτό, αλλά και στα άλλα άλυτα Ανθρώπινα προβλήματα της Μηχανικής και της Τεχνολογίας, βρίσκεται η φωτεινή ελπίδα για ένα πραγματικά Ανθρώπινο κόσμο... Μην ψάξεις ποτέ στην ευτυχία της μακροοικονομίας ή στην θαλπωρή της τεχνολογίας... Ο οδηγός είναι μέσα σου, βαθειά στην Ανθρώπινη συνείδησή σου.

Οι μήνες σου να γίνουν αμέτρητοι και κυρίως φωτεινοί για σένα και τους γύρω σου, ακριβώς όπως τα αστεράκια που σου αρέσει να χαζεύεις τώρα τελευταία στην αγκαλιά μας.

Η μαμά σου και ο μπαμπάς σου και πολλοί άλλοι φίλοι και συμπορευτές....

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

1.1.11

Μεγαλώνοντας γιέ μου, κατάλαβα πως ο Χρόνος είναι εντελώς ψυχολογικό θέμα...

Η διάρκειά του τελικά μετριέται περισσότερο με το στίγμα του παρά με την οποιαδήποτε μονάδα μέτρησης επινοήσουμε ως Ανθρώπινο Γένος.

Όπως λέει και ο Μαστρο-Ώρας στη Μόμο: "τα ρολόγια είναι απλά φθηνές απομιμήσεις αυτού που οι Άνθρωποι έχουν στη καρδιά τους".

Παρόλα αυτά, η έναρξη μιας νέας Δυτικής ημερολογιακής χρονιάς, όπως και τα γενέθλια, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για μια μικρή ή μεγάλη προσωπική και κοινωνική ανασκόπηση, εκτίμηση και δημιουργία νέων "εικόνων" για το μέλλον...

Το 2010 σημαδεύτηκε από εξαιρετικά γρήγορες και έντονες αλλαγές, προσωπικά και κοινωνικά. Πράγματα που σημάδεψαν τη ζωή μας πολύ έντονα, άλλοτε εξυψώνοντάς μας στο Φως, και άλλοτε βυθίζοντάς μας στο Έρεβος... Ναι, σίγουρα δεν μπορείς να πεις το 2010 μια βαρετή χρονιά...

Το 2011 θα είναι μια ακόμα πιο έντονη χρονιά, και σίγουρα για σένα, θα είναι μια χρονιά με απίστευτες ανακαλύψεις: Χρώματα, Ομιλία, Περπάτημα, Θάλασσα, Ζώα, Φρούτα, Παιχνίδια... "Τί Κόσμος!!" θα πείς... "Αυτός ο Κόσμος ο Μικρός, ο Μέγας" θα σου απαντήσω...


Για τη νέα χρονιά θα ευχηθώ με μια φράση του Ινδού φίλου μας:
"Γίνε η διαφορά που θέλεις να δεις στον Κόσμο!!!"

Ειρήνη Δύναμη και Χαρά σε όλους!

Συνολικές προβολές σελίδας

networked bloggers

Αναγνώστες