Πριν 3 χρόνια, ένας φωτορεπόρτερ, ο Eugene Richards, έκανε μια φωτογράφηση με μια ιδιαίτερη ματιά...
War is personal... (ο πόλεμος είναι προσωπικός..) είπε, και διακρίθηκε όχι μόνο για τις εκπληκτικές φωτογραφίες του αλλά και για την οπτική με την οποία έθιξε το θέμα του πολέμου..
Έτσι νοιώσαμε όλοι όσοι είμασταν στο πούλμαν της Βαλκανικής Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία, όταν μπήκαμε στο Κόσοβο για να φτάσουμε στην Πρίστινα... Χρόνια πολέμου και τα αποτελέσματα δεν τα έβλεπες μόνο στα κτίρια, αλλά κυρίως στα βλέμματα των ανθρώπων. Παρόλα αυτά, η υποδοχή που μας επιφύλαξαν ήταν θερμή, κυρίως από τα τοπικά ΜΜΕ που δεν σταματούσαν να μας παίρνουν συνεντεύξεις...
Αλλά η πλειοψηφία του κόσμου, ζει ακόμα στις ψευδαισθήσεις που δημιουργεί η θέρμη του πολέμου, πως υπάρχουν "νικητές" και "νικημένοι". Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω από την παρουσία μας, υπήρχε μια ομιλία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, του ανθρώπου που βύθισε στη φτώχεια, τη μιζέρια και το μίσος την χώρα αυτή. Οι δρόμοι είχαν κλείσει και χιλιάδες κόσμου συνέρεε για να τον ακούσει να απαριθμεί τα "καλά" που έκανε...
Με τη δική μας απορία στα μάτια, οι ντόπιοι φίλοι μας, μας παρηγόρησαν λέγοντας πως ο κόσμος περιμένει τέτοιες ομιλίες όπως οι οπαδοί τον αγώνα: κάθαρση! Μετά, επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους και εκεί είναι που μπορούμε να τους μιλήσουμε για τη δύναμη της συμφιλίωσης και τη δημιουργικότητα της άμοιβαιότητας. Είπαν και τους αφήσαμε να συνεχίσουν το έργο τους.
Και φύγαμε για το Βελιγράδι!!! Ή μάλλον φύγαμε για να επιστρέψουμε στα Σκόπια (!!!) και από εκεί για να μπούμε στη Σερβία, καθώς αν πηγαίναμε απευθείας, κινδυνεύαμε να εγκλωβιστούμε στη "νεκρή ζώνη".. Η αιτία; Η μη αναγνώριση του Κοσόβου ως κράτος από τη Σερβία.. Δηλαδή, δεν υπάρχει.. και έτσι προκύπτει το ερώτημα: "τί είναι αυτό που δεν υπάρχει αλλά το περικυκλώνει ο στρατός??? Χμ...σωστό και αυτό που σκέφτηκες, τον "εγκέφαλο" του στρατηγού, αλλά η απάντηση είναι "το Κόσοβο" για τους Σέρβους εθνικιστές.
Βουνά, χιόνια, πάγος, σύνορα και φόβοι δεν μας σταμάτησαν και με αρκετή ταλαιπωρία στα μάτια φτάσαμε στο όμορφο πλην βομβαρδισμένο Βελιγράδι...
Εκεί χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και ενώ η μία παρακολούθησε μια ειδικά για εκείνους ημερίδα στην Ακαδημία Κινηματογράφου, η άλλη πήγε σε μια κοντινή πόλη, την Γιαγκόντινα, όπου είχε πληγεί και αυτή από τον πόλεμο. Εκεί μάθαμε πως τα παιδιά πριν πάνε στην Α΄Δημοτικού, περνάνε από παιδοψυχολόγο...
Παρόλα αυτά, τα παιδιά πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις κατά του πολέμου και υπέρ της συμφιλίωσης, με τη δική τους πάντα "φρεσκάδα" σε ιδέες και δράσεις!!! Η Σερβική Πρωτοπορία είναι ήδη παρούσα και αφήνει πίσω της τα βίαια σημεία του παρελθόντος.
Αφήσαμε πίσω μας τη Σερβία, με την αίσθηση πως παρά τις δυσκολίες, κάτι νέο και φωτεινό έχει αρχίσει να σχεδιάζει το μέλλον της χώρας, με πρωταγωνιστές όσους έχουν καταλάβει πως "ο πόλεμος πολλά κακά φέρνει και κανένα καλό", όπως έλεγε και ο Οδυσσέας...
Επόμενος σταθμός: Σαράγεβο!
Η τρίτη από τις "κλινήρεις πόλεις" των Βαλκανίων θα σου διηγηθεί την ιστορία της αύριο...
Κοιμάσαι ήδη...
War is personal... (ο πόλεμος είναι προσωπικός..) είπε, και διακρίθηκε όχι μόνο για τις εκπληκτικές φωτογραφίες του αλλά και για την οπτική με την οποία έθιξε το θέμα του πολέμου..
Έτσι νοιώσαμε όλοι όσοι είμασταν στο πούλμαν της Βαλκανικής Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία, όταν μπήκαμε στο Κόσοβο για να φτάσουμε στην Πρίστινα... Χρόνια πολέμου και τα αποτελέσματα δεν τα έβλεπες μόνο στα κτίρια, αλλά κυρίως στα βλέμματα των ανθρώπων. Παρόλα αυτά, η υποδοχή που μας επιφύλαξαν ήταν θερμή, κυρίως από τα τοπικά ΜΜΕ που δεν σταματούσαν να μας παίρνουν συνεντεύξεις...
Αλλά η πλειοψηφία του κόσμου, ζει ακόμα στις ψευδαισθήσεις που δημιουργεί η θέρμη του πολέμου, πως υπάρχουν "νικητές" και "νικημένοι". Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω από την παρουσία μας, υπήρχε μια ομιλία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, του ανθρώπου που βύθισε στη φτώχεια, τη μιζέρια και το μίσος την χώρα αυτή. Οι δρόμοι είχαν κλείσει και χιλιάδες κόσμου συνέρεε για να τον ακούσει να απαριθμεί τα "καλά" που έκανε...
Με τη δική μας απορία στα μάτια, οι ντόπιοι φίλοι μας, μας παρηγόρησαν λέγοντας πως ο κόσμος περιμένει τέτοιες ομιλίες όπως οι οπαδοί τον αγώνα: κάθαρση! Μετά, επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους και εκεί είναι που μπορούμε να τους μιλήσουμε για τη δύναμη της συμφιλίωσης και τη δημιουργικότητα της άμοιβαιότητας. Είπαν και τους αφήσαμε να συνεχίσουν το έργο τους.
Και φύγαμε για το Βελιγράδι!!! Ή μάλλον φύγαμε για να επιστρέψουμε στα Σκόπια (!!!) και από εκεί για να μπούμε στη Σερβία, καθώς αν πηγαίναμε απευθείας, κινδυνεύαμε να εγκλωβιστούμε στη "νεκρή ζώνη".. Η αιτία; Η μη αναγνώριση του Κοσόβου ως κράτος από τη Σερβία.. Δηλαδή, δεν υπάρχει.. και έτσι προκύπτει το ερώτημα: "τί είναι αυτό που δεν υπάρχει αλλά το περικυκλώνει ο στρατός??? Χμ...σωστό και αυτό που σκέφτηκες, τον "εγκέφαλο" του στρατηγού, αλλά η απάντηση είναι "το Κόσοβο" για τους Σέρβους εθνικιστές.
Βουνά, χιόνια, πάγος, σύνορα και φόβοι δεν μας σταμάτησαν και με αρκετή ταλαιπωρία στα μάτια φτάσαμε στο όμορφο πλην βομβαρδισμένο Βελιγράδι...
Εκεί χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και ενώ η μία παρακολούθησε μια ειδικά για εκείνους ημερίδα στην Ακαδημία Κινηματογράφου, η άλλη πήγε σε μια κοντινή πόλη, την Γιαγκόντινα, όπου είχε πληγεί και αυτή από τον πόλεμο. Εκεί μάθαμε πως τα παιδιά πριν πάνε στην Α΄Δημοτικού, περνάνε από παιδοψυχολόγο...
Παρόλα αυτά, τα παιδιά πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις κατά του πολέμου και υπέρ της συμφιλίωσης, με τη δική τους πάντα "φρεσκάδα" σε ιδέες και δράσεις!!! Η Σερβική Πρωτοπορία είναι ήδη παρούσα και αφήνει πίσω της τα βίαια σημεία του παρελθόντος.
Αφήσαμε πίσω μας τη Σερβία, με την αίσθηση πως παρά τις δυσκολίες, κάτι νέο και φωτεινό έχει αρχίσει να σχεδιάζει το μέλλον της χώρας, με πρωταγωνιστές όσους έχουν καταλάβει πως "ο πόλεμος πολλά κακά φέρνει και κανένα καλό", όπως έλεγε και ο Οδυσσέας...
Επόμενος σταθμός: Σαράγεβο!
Η τρίτη από τις "κλινήρεις πόλεις" των Βαλκανίων θα σου διηγηθεί την ιστορία της αύριο...
Κοιμάσαι ήδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου