Αγαπητέ Άγιε Βασίλη...

"...θα ήθελα να μου φέρεις ένα Μαγικό Καπέλο!"

Αυτή είναι η ευχή σου για φέτος. 

Τόσο απλή και τόσο βαθειά ταυτόχρονα! 

Ξέρεις, ίσως αυτό χρειάζεται να ζητήσουμε όλοι για το 2013. Γιατί πολύ μας προβλημάτισε η χρονιά που πέρασε, με αφορμή τις τεράστιες "εξωτερικές" δυσκολίες που συναντήσαμε όλοι, μικροί και μεγάλοι. Μια αφορμή ήταν για όλους μας, να αναθεωρήσουμε πολλές από τις "εικόνες" και τους "ρόλους" που είχαμε υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια μέσα στη μηχανικότητά μας. Και το παρελθόν που φεύγει, δεν έχει να μας διδάξει σχεδόν τίποτα καινούργιο. Ίσως μόνο την μεγάλη ανάγκη για να το αλλάξουμε όπως ποτέ άλλοτε!

Μια αφορμή για μένα και η ύπαρξή σου, για να πάρω λίγα λεπτά χρόνο και να σου γράψω αυτές τις γραμμές. Να σκεφτώ και να νοιώσω τα όσα έγιναν και τα όσα θα ήθελα να γίνουν. Και έτσι απλά και βαθειά, με έμπνευση εσένα, ζήτησα βαθειά μέσα μου για μένα και τον κόσμο για το μέλλον, μία λέξη, μόνο μία... 

Υπέρβαση! 

Το μέλλον είναι ήδη εδώ!

Αυτό θέλω για το μέλλον! Αυτό χρειάζομαι! 
Υπέρβαση στις "εικόνες" και τους "ρόλους". 
Υπέρβαση στις αξίες και υπέρβαση στον εγωϊσμό και την απάθεια. 
Υπέρβαση στην πίστη μου στις δυνατότητες όλων μας. 
Υπέρβαση - γιατί όχι - στην πολιτική και την οικονομία. 
Υπέρβαση για μένα, για σένα, για όλους. 
Υπέρβαση στον τρόπο που "βλέπω" τον διπλανό μου. 
Υπέρβαση στη σκέψη, το συναίσθημα και τις πράξεις μου!

Πάρτε λίγα λεπτά χρόνο, κοιτάξτε το παιδί έξω και μέσα σας και ας "φτιάξουμε" λοιπόν τα "μαγικά καπέλα" μας. Ο καθένας ξέρει βαθειά μέσα του τα σωστά "μέτρα" για το δικό του. Και όλοι μαζί, να τα ενώσουμε, για να υπερβούμε και αυτή την κοινωνία που πλέον δεν μπορεί να χωρέσει τις καρδιές και την φαντασία μας! 

Υπέρβαση για όλους και για όλα!!! Πάμε!!!

*καλή χρονιά!

Όταν το παιδί ήταν παιδί...

Πλησιάζουν γιορτές... Και το έθιμο είναι ένας Άγιος να φέρνει στα παιδιά δώρα. Μικρά και μεγάλα παιδιά. Για να βοηθηθούμε στο τί να ζητήσουμε, θυμήθηκα μέσω ενός φίλου το παρακάτω κείμενο, που περιγράφει ένα παιδί, όταν ήταν παιδί...

Όταν το παιδί ήταν παιδί
περπατούσε με τα χέρια ανοιχτά.
Ήθελε το ρυάκι να είναι ποτάμι,
το ποτάμι, χείμαρρος
κι η λιμνούλα θάλασσα.
Όταν το παιδί ήταν παιδί,

δεν ήξερε ότι ήταν παιδί.
Όλα ήταν γεμάτα ζωή
και η ζωή ήταν μία.
Όταν το παιδί ήταν παιδί,
δεν είχε γνώμη για τίποτα.
Δεν είχε συνήθειες,
καθόταν οκλαδόν, έτρεχε
είχε τσουλούφι στα μαλλιά
και δεν έκανε γκριμάτσες
όταν το φωτογράφιζες.

Κένυα 2008

Όταν το παιδί ήταν παιδί
ήταν η ώρα αυτών των ερωτήσεων.
Γιατί είμαι εγώ κι όχι εσύ;
Γιατί είμαι εδώ και όχι εκεί;
Πότε άρχισε ο χρόνος;
Που τελειώνει το διάστημα;
Δεν είναι η ζωή κάτω απ' τον ήλιο ένα όνειρο;
Αυτό που βλέπω, ακούω και μυρίζω
δεν είναι αντανάκλαση του κόσμου πριν τον κόσμο;
Υπάρχει το κακό και οι κακοί άνθρωποι;
Πως εγώ που τώρα υπάρχω
δεν υπήρχα πριν υπάρξω;
Πως κάποτε εγώ, που είμαι εγώ,
δε θα είμαι πια εγώ;

Από την ταινία του Βιμ Βέντερς, "Τα φτερά του έρωτα", 1987   

Καλές γιορτές και ας σκεφτούμε καλά, και ας νοιώσουμε βαθειά, τί να ζητήσουμε από τον Άγιό μας φέτος...

Ο ιός της άγνοιας.

Σήμερα Ηλία μου, δίνουμε λίγο από τον χρόνο μας για να σκεφτούμε έναν ιό.

Ένας ιός, διαφορετικός και πρωτόγνωρος για την Ανθρώπινη ιστορία. Φυσικά στην εποχή τους, και άλλοι ιοί που τώρα τους καταπολεμάμε με απόλυτη ή όχι επιτυχία, ήταν "διαφορετικοί" και "πρωτόγνωροι".

Και όπως συνέβη στο παρελθόν, έτσι και με αυτόν τον ιό, όσοι τον φέρουν (ασθενείς ή όχι), στιγματίζονται κοινωνικά. (Εδώ, κλείνεις τα μάτια και φαντάζεσαι τα παρακατω...)
Ξαφνικά, οι γονείς σου δεν σε αγαπούν.
Οι φίλοι σου δεν σου μιλάνε.
Οι γείτονες σου κλείνουν την πόρτα.
Η ιατρική επιστήμη και οι φαρμακοβιομηχανίες πειραματίζεται στο σώμα σου.
Οι κυβερνήσεις χρηματοδοτούνται στο όνομά σου, αλλά εσύ δεν βλέπεις καμμιά αλλαγή στην οικονομική σου κατάσταση.
Τέλος, οι "επίσημοι" εκπρόσωποι του/των Θεού/Θεών στον πλανήτη Γη, σε κυνηγάνε ως "μάγισσα", "αιρετικό", "βλάσφημο", καλλιεργώντας το μίσος αντί για την αγάπη... 

Για όλες, μα όλες τις ασθένειες, υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης.

Ο ένας, είναι η εύρεση της κατάλληλης θεραπείας, και σε αυτό βοηθάει πολύ η εξέλιξη της επιστήμης. Αυτός ο τρόπος καταναλώνει πολύ χρήμα και κατά τη διάρκεια των ερευνών, και κατά τη διάρκεια της θεραπείας, χωρίς ωστόσο να βοηθάει καθόλου στην πρόληψη. Σίγουρα επίσης, σώζει κάποιες ζωές.

Ο άλλος τρόπος αντιμετώπισης είναι η πρόληψη. Μια κατάσταση κατά την οποία, όλος ο πληθυσμός μιας περιοχής ή μιας χώρας, εκπαιδεύεται για να μην ασθενεί, με ειδικά κατά περίπτωση μέτρα προστασίας, με προληπτικούς ιατρικούς ελέγχους και με εκπαίδευση στο τί να αποφεύγει να κάνει για να μην ασθενήσει. Είναι ένας τρόπος που χρειάζεται περισσότερο χρόνο παρά χρήματα, έχει πιο μόνιμα αποτελέσματα, καθώς οι γονείς μπορούν να εκπαιδεύσουν τις νέες γενιές, στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ανατροφοδότηση μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών και σίγουρα, ενισχύει την αξία της ζωής και την προστασία της. Τέλος, είναι σίγουρο πως μπορεί να σώσει πολλές ζωές, για πολλές γενιές.

Humanist African Forum 2008 - Nairobi, Kenya

 Ο ιός του HIV όπως λέγεται ο σημερινά "τιμώμενος", είναι υπεύθυνος για τον στιγματισμό χιλιάδων ανθρώπων που νόσησαν, και εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν είναι καν φορείς... Φυσικά, δεν ευθύνεται ο ιός για αυτό, αλλά όσοι τον "χρησιμοποίησαν" και τον "χρησιμοποιούν" ακόμα, για να προωθήσουν τον σκοταδισμό και τον φόβο, εξυπηρετώντας δικές τους ανάγκες χρήματος και εξουσίας.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από το σχολείο, η δωρεάν διανομή μέσων προστασίας σε ευπαθείς ομάδες, και το κυριώτερο ίσως, η τοποθέτηση του Ανθρώπου ως κεντρικής αξίας και απασχόλησης προσωπικά και κοινωνικά, είναι η καλύτερη αντιμετώπιση για αυτόν τον σύγχρονο ιό της άγνοιας.

Υ.Γ. Σου προτείνω να δεις το παραπάνω βίντεο που δημιούργησε ο Ιρανός σκηνοθέτης Αμπάς Κιαροστάμι, με θέμα τα ορφανά του ιού του HIV στην Ουγκάντα, μόλις μάθεις Αγγλικά βέβαια, γιατί είναι χωρίς υπότιτλους...

Η αιώνια επανάσταση...

Σοβαρές κουβέντες...

Ξέρεις, από εκείνες που με κοιτάς κατάματα και μετά κουνάς το κεφαλάκι σου πάνω-κάτω και λες "ναι, ναι"... Δεν έχει σημασία αν είχες καταλάβει όοοολα όσα σου είπα, το "κλίμα" το είχες εμπεδώσει και με το παραπάνω.

Τον μήνα που πέρασε, έγιναν πολλά, άξια για σοβαρές κουβέντες Ηλία μου. Δεν ήταν εύκολο να γράψω, ήθελα να πάρω λιγάκι απόσταση χρόνου από .τα σοβαρά συμβάντα...

Και το συμβάν, ήταν ένα, κοινό σε όλους, που απλά συνέβει σε 2 κοντινούς μου ανθρώπους. Πέρα από την ίδια την απώλεια και τον έντονο απόηχό της, το συμβάν με έκανε για άλλη μια φορά να σκεφτώ αυτό που δεν σκεφτόμαστε. Ή μάλλον έτσι νομίζουμε...

Οι φίλοι Ανδρέας και Θωμάς πριν 10 χρόνια.

Γιατί τελικά, η όλη ανθρώπινη ιστορία, αν το σκεφτείς βαθειά, είναι μια διαρκής, αιώνια επανάσταση ενάντια στο θάνατο!

Και όπως λέει και ο Αργεντίνος φίλος: "...για αυτό, ας επαναστήσουμε ενάντια στη μνησικακία και την εκδίκηση, με όπλο μας την κατανόηση και τη συμφιλίωση!".

Λίγες, μα σοβαρές κουβέντες... και στο βάθος τους, αισιόδοξες!

Το φτωχό 1%

Πριν μερικά χρόνια Ηλία μου, είχαμε, οι γονείς σου, την "πολυτέλεια" να πραγματοποιούμε αποστολές ανθρωπιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής...

Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι, το 2002, στην Κένυα. Η πτήση έφτασε στο Ναϊρόμπι αργά το βράδυ, και έτσι το σκοτεινό πέπλο του, μου έκρυψε το πραγματικό πρόσωπο της πρωτεύουσας... Όταν ξημέρωσε, κοίταξα από το παράθυρο του ξενοδοχείου μου και είπα "εντάξει, βλέπει προς τους πίσω δρόμους, που δεν είναι και ό,τι καλύτερο και σε άλλες πόλεις που έχω πάει...". Λίγο μετά, μαζί με τη νονά σου και έναν Κενυάτη φίλο συνοδεία, διασχίζοντας την πόλη για να πάμε στο σταθμό των λεωφορείων, απλά επαναλάμβανα από μέσα μου "...δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... ".

Δεν ήταν. Πουθενά.

Κένυα, 2008

Τότε, η Κένυα, η Ουγκάντα και άλλες "λεηλατημένες" χώρες της Αφρικής και της Ασίας, ήταν από γαμήλιοι προορισμοί έως απλά "ανύπαρκτες" για τους Έλληνες (μην πω για όλη την Ευρώπη...).

Σήμερα, η λεηλασία μας χτύπησε την πόρτα. Και έτσι, περίπου 500.000 παιδιά ζουν στο όριο της φτώχειας, ή κάτω από αυτό. Προφανώς, το ίδιο και οι γονείς τους. Μια πρόσφατη "βόλτα" στην Αθήνα, την πρωτεύουσα, με έκανε να επαναλάβω τα ίδια ακριβώς λόγια που έλεγα τότε στο Ναϊρόμπι: "...δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... ".

Αλλά δεν ήταν. Πουθενά.

από το lifo.gr

Άλλες χρονιές, αυτή την ημέρα που είναι αφιερωμένη στην καταπολέμηση της φτώχειας, οι "επίσημες" υποστηρίξεις και "φαίνεσθαι" δωρεές, ήταν ψωμοτύρι. Ήταν, έστω και αυτό, μια πράξη "αλληλεγγύης" προς όσους υποφέρουν από την οικονομική φτώχεια. Σήμερα, αυτό που όλοι οι "επίσημοι" προσπαθούν, είναι ακριβώς το αντίθετο: πως να κάνουν αυτά τα νούμερα μεγαλύτερα! Όχι στην Αφρική, στην Ελλάδα!!!

Ο Γκάντι είχε πει πως "η πείνα, είναι η ύψιστη μορφή βίας που μπορείς να επιβάλεις σε μια χώρα". Και είχε δίκιο. Τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι που υποσιτίζονται στην Ελλάδα, μια χώρα που από την ιδία της παραγωγή μπορεί να καλύψει το 80% ή και περισσότερο, των διατροφικών της αναγκών, είναι πάνω από το 20% του πληθυσμού και αυτό ανεβαίνει ανάλογα με τα νούμερα των ανέργων αλλά και των υποαπασχολούμενων.

Υπάρχει απάντηση; Σε αυτή την τεράστια, πραγματικά τεράστια, οικονομική (και κατ'επέκταση ψυχολογική) βία που δεχόμαστε καθημερινά, ώρα με την ώρα, από τους νόμους, τους κρατικούς θεσμούς και μια μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ;

Υπάρχει!

Αύριο που θα πάμε στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ας θυμηθούμε πως την φτώχεια την κουβαλάνε αυτοί, και όχι εμείς. Μέσα στην καρδιά και το μυαλό τους. Μέσα στις καρδιές και τα μυαλά μας.

Εξάλλου, πως να το κάνουμε, είμαστε το 99% και αυτοί είναι το φτωχό 1%!!!

Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία - ΑΟΡΑΤΟΙ - 2010

"Αγαπητέ κύριε Νόμπελ..."

Αγαπητέ κύριε Νόμπελ,

εκτιμώ βαθύτατα το έργο σας, το οποίο κατά καιρούς έχει βοηθήσει σημαντικά την ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορες μεριές του πλανήτη μας.

Δυστυχώς όμως, άλλες φορές, φαίνεται πως βρίσκεσθε εις πλάνην οικτρήν...

Και τούτο διότι έχετε αδικήσει δεκάδες Ηρώων του Ανθρώπινου Γένους, όποτε βραβεύσατε πρόσωπα ή θεσμούς με βίαιο παρελθόν, παρόν και μέλλον... (παρακαλώ να σημειωθεί πως με τη λέξη "βία" εκφράζω την κάθε μορφή της...).

Πιθανόν, με τέτοιες βραβεύσεις, να θέλετε να κάνετε τον καλό παιδαγωγό, που προσπαθεί να ενισχύσει τα θετικά χαρακτηριστικά του μαθητή του, έναντι των αρνητικών. Θα συμφωνήσω με τον παιδαγωγικό ρόλο των βραβείων σας. Μόνο που μαθητές σας δεν είναι αυτοί που βραβεύετε (γιατί αυτοί είτε δεν το χρειάζονται, είτε υποκρίνονται), αλλά η Ανθρωπότητα!!!

Ειδικά αυτό το βραβείο για την Ειρήνη, θα μου επιτρέψετε να σας ζητήσω εξηγήσεις για την απονομή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι αδυνατώ να εμβαθύνω στην λογική και την ηθική του...

Γιατί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να μην είχαμε πολέμους, είχαμε όμως την υποστήριξη ή ανοχή πολλών άλλων στην ..."αυλή" μας και φυσικά δεν ξεχάσαμε να αναβαθμίσουμε τα συμβατικά και τα πυρηνικά μας οπλοστάσια σε βάρος των κοινωνικών δαπανών...

Ίσως μάλλον καλύτερα θα ήταν να ξαναπροσδιορίσουμε του τί είναι Ειρήνη και τί ΔΕΝ είναι, ειδικά σε μια περίοδο που όλη η ανθρωπότητα βιώνει την οριστική κρίση και κατάρρευση του συστήματος αξιών που πορευθήκαμε τα τελευταία 200 - 400 χρόνια...

Ενδεικτικά, θα σας προτείνω ένα μικρό, πολύ μικρό, παγκόσμιο δείγμα, του πως εμείς οι κοινοί θνητοί (φέροντες εκφραστές της Ανθρώπινης Ιστορίας του σήμερα όμως...) αντιλαμβανόμαστε την Ειρήνη και τη Μη Ειρήνη...

photos by: Mohammad Rakibul Hasan, Bangladesh

 Καλή σας νύχτα και καλή μας μέρα!

Με βαθειά, ανθρώπινη ηθική,

ο μπαμπάς του παιδιού (που ξεχάσατε πως ήσασταν κι εσείς κάποτε)

(Το δείγμα είναι από τον 4ο διεθνή διαγωνισμό φωτογραφίας με τίτλο "Ειρήνη Είναι" και θέμα "Ειρήνη Είναι - Ειρήνη ΔΕΝ Είναι" που διοργάνωσε ο Διεθνής Οργανισμός του Ανθρωπιστικού Κινήματος "Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία".)

2 πλήρεις περιστροφές Ήλιε μου...

Ναι, έτσι είναι...

Βρήκαμε έναν συμβατικό τρόπο να μετράμε τον χρόνο. Όλων μας. Στο χέρι, στον τοίχο, στο κινητό μας, στην κάρτα εργασίας μας, στο κουδούνι του σχολείου... Ο Μαστρο Ώρας στην "Μόμο" του Μ. Έντε, περιγράφει τα ρολόγια ως "...ελαττωματικές απομιμήσεις αυτού που βρίσκεται στην καρδιά μας!".

Μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο μας λοιπόν, τον Ήλιο όλων μας, καθορίζει το μεγαλύτερο κύκλο του χρόνου: το Έτος...

Δεν έχει σημασία η διαφορετικότητα ανά ιστορική εποχή ή πολιτισμό, στο ποιά ημέρα του Έτους τελειώνει και αρχίζει, αν είναι 1 Ιανουαρίου ή 1 Απριλίου ας πούμε... Το σημαντικό είναι η διάρκεια της πλήρους περιστροφής γύρω από τον Ήλιο. Τον Ήλιο όλων μας...

Έτσι κι εσύ, χαράζεις ήδη τη δική σου πορεία μέσα σε αυτό το χωροχρονικό ταξίδι της Ανθρωπότητας, συμπληρώνοντας σήμερα 2 πλήρεις περιστροφές γύρω από τον Ήλιο. Τον Ήλιο όλων μας...

Και εμείς, συμπληρώνουμε 2 έτη πλήρους περιστροφής γύρω από σένα...

Τον δικό μας Ήλιο!

Γιατί όπως είπε και ο Αργεντινός φίλος: "ο Ήλιος (μας), πιάνει περισσότερο χώρο στις καρδιές μας, παρά στο Σύμπαν!".

Χρόνια Πολλά Ηλία μας

Με Ειρήνη στην Καρδιά και Φως στην Κατανόηση!

Ήλιος ο Πρώτος και άλλες ιστορίες...

Εντάξει.
Ξεκουραστήκαμε...
Μπανάκια, παραλία, κουβαδάκια, καστράκια, βουτιές, γιαγιάδες και παππούδες, όλα τα είχε αυτό το καλοκαίρι! Α, να μην ξεχάσω και την απαλλαγή από την πάνα... άντρεψες...

Και τώρα;

Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τις πρώτες μας 772 +1 (λόγω δίσεκτου...) ημέρες στο φως του Ήλιου!

Είπα Ήλιος και θυμήθηκα το πόσο μεγάλη σημασία έδιναν οι πολιτισμοί όλου του κόσμου σε αυτό το άστρο. Από νωρίς είχαν καταλάβει μέσω της παρατήρησης (που είναι το ήμισυ της γνώσης...) πως αυτός είναι ο μέγας ρυθμιστής της Ζωής πάνω στον πλανήτη μας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα διάφορες εκφράσεις του δέους, που έφταναν μέχρι και τις ανθρωποθυσίες στο όνομά του (κάτι που είμαι σίγουρος πως αυτό το άστρο δεν ζήτησε ποτέ...).

photo by Daniel Alvarez

 Πέρα από τις ακρότητες, δημιούργησε και κάτι άλλο, που ήταν ένα είδος σεβασμού, λόγω κατανόησης της Κλίμακας. Ναι, οι Άνθρωποι μπορούσαν να κάνουν απίστευτα πράγματα, και ακόμα περισσότερα από τα απίστευτα... Αλλά αν ο Ήλιος για μια ημέρα δεν φώτιζε τη Γη, τότε όλα αλλάζαν... Φυσικά, πολύς καιρός πέρασε από τότε, η λειτουργία του Ήλιου ως άστρου αναλύεται καθημερινά και μπορούμε να προβλέψουμε πότε θα μας "χτυπήσει" η επόμενη "Ηλιακή καταιγίδα" για να προφυλάξουμε τα κινητά μας (τί κλίμακα, έ;). Απομυθοποιήθηκε... 

Όπως απομυθοποιήθηκαν και πολλές δοξασίες θρησκευτικών ή εθνικιστικών δογμάτων, που στο παρελθόν αλλά και στις μέρες μας, οδηγούν Ανθρώπους σε ακραίες καταστάσεις, "ανθρωποθυσίες" ξανά... Μόνο το όνομα έχει αλλάξει σε αυτές τις περιπτώσεις.

Και στα δύο σενάρια που σου περιγράφω πιο πάνω, έχει χαθεί κάτι σημαντικό. Ο σεβασμός στην "κλίμακα", δηλαδή ο σεβασμός προς ό,τι υπάρχει επάνω στη Γη και φυσικά, ο σεβασμός προς όλους τους άλλους Ανθρώπους. Προς κάθε τί διαφορετικό, που έχει το δικό του χώρο κάτω από τον ίδιο Ήλιο ή Θεό ή ο,τιδήποτε ανώτερο και ιερό αναγνωρίζει κανείς. Και για να συνδέσω καλύτερα τις θρησκείες με αυτό, θα θυμίσω κάτι που αρκετοί φανατικοί αρνούνται να αναγνωρίσουν:

Σε όλες, μα όλες, τις θρησκείες, θεμελιώδης αρχή του καλού πιστού είναι η ακόλουθη φράση:

"Συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται".

Φυσικά, αυτό το ξεχνάνε όλοι, μα όλοι, οι φανατικοί θρησκόληπτοι, οι φανατικοί "πατριώτες", οι φανατικοί οπαδοί, οι φανατικοί πολιτικοί, οι φανατικοί δήμαρχοι και οι φανατικοί οικονομολόγοι.

Χτες, 2 Οκτωβρίου, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα για τη Μη Βία. Την "μεγαλύτερη δύναμη με την οποία έχει προικιστεί η Ανθρωπότητα", όπως την περιέγραψε ο Γκάντι, που τιμούμε την γενέθλιο ημέρα του. Μια δύναμη, που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη οριοθέτηση, γιατί απλά στηρίζεται σε μια πανανθρώπινη, βαθειά εσωτερική αλλά και δυνατά πρακτική αλήθεια:

"Συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται".

Θυμήσου το μια φορά την ημέρα, εφάρμοσέ το δέκα και θα χαρείς 100. 

 

Καλοκαιράκι...

- Ναι, ναι, τάλατα, αλαλία!!!
(μ.τ.σ.: "ναι, ναι, θάλασσα, παραλία!!!)

Ήρθε ο Ιούλιος λοιπόν, με Ήλιο, ζέστη, διάθεση για χαλάρωση, συχνότερες επισκέψεις (πραγματικές ή νοερές) στις παραλίες και φυσικά με μεγαλύτερη διάθεση φέτος για να εμπνευστούμε από κάτι μεγαλειώδες, δυναμικό και ζείδωρον... όπως η θάλασσα...

Είναι η δεύτερη μόλις χρονιά που συναντιέστε αλλά νομίζω πως "εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος..". Δεν είναι μόνο η χαρά σου με το που την είδες, η διάθεσή σου για παιχνίδια μαζί της, είναι και το ότι απλά σου άρεσε να την χαζεύεις και αυτόν τον θαυμασμό να την μοιράζεσαι με έναν καλό σου φίλο...

Καλό καλοκαιράκι λοιπόν, με την ευχή να πάρουμε όλοι μας λίγο από τον χρόνο μας, να αγναντέψουμε αυτή τη μεγάλη δύναμη, να εμπνευστούμε και να βρούμε την άλλη μεγάλη δύναμη που βρίσκεται μέσα μας.

Την ανθρώπινη συνείδησή μας. 

3 απλά βήματα για ένα θαύμα.

Μεγαλώνοντας θα διαπιστώσεις πως η Ζωή είναι ένα μικρό θαύμα...
Από το πιο απειροελάχιστο δείγμα όντος μέχρι τον πιο μακρινό παγετώνα και από το γυριστό σου ματοτσίνορο μέχρι τον πολιτισμό των Αβορίγινων στην Αυστραλία..

Αλλά το μεγαλύτερο "θαύμα" είναι το μυαλό σου. Αυτό είναι που τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά και τα μεταπλάθει σε εικόνες μαγικές, με συναίσθημα και εσωτερικό βάθος ανάλογο.

Το μυαλό μας λοιπόν, θα διαπιστώσεις πως αν και "θαύμα", εξακολουθεί να χρησιμοποιείται με βαριές "αλυσίδες": μηχανικότητα, μνησικακία, εκδίκηση, δόλος, μισαλλοδοξία, φονταμενταλισμός, εθνικισμός, διαστροφή, βία. Στοιχεία που δυσκολεύουν τη διαδικασία της φαντασίας, ή που την οδηγούν σε σκοτεινά μονοπάτια αυτοκαταστροφής ενός ή πολλών.

Υπήρξαν φυσικά πάντα και υπάρχουν και γύρω μας, στον καθένα από εμάς να πω καλύτερα, στιγμές όπου το μυαλό μας ως ανθρώπινο είδος, δημιούργησε εικόνες υπέρβασης. Εικόνες που οδήγησαν πέρα από χωροχρονικά σύνορα του "εδώ και τώρα" την ανθρωπότητα (χωρίς αυτό να γίνεται πάντα αντιληπτό τη στιγμή που συνέβαινε...). Εικόνες που "έσπρωξαν" την Επιστήμη πέρα από τα απτά και τις καρδιές μας πέρα από την βαρύτητα της καθημερινότητας....

Ο Ερατοσθένης σαν σήμερα το 204 π.Χ. μέτρησε τη διάμετρο της Γης, χωρίς ποτέ να ταξιδέψει σε τροχιά, ή έστω να κάνει τον περίπλου της...
Η Βαλεντίνα Τερέσκοβα πάλι, η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης, επιστρέφει στη Γη μετά το παρθενικό ταξίδι της στο διάστημα, δείχνοντας έναν άλλο "δρόμο" στις γυναίκες της Υφηλίου το 1964 μ.Χ.

"Θαύματα" της εποχής τους ήταν αυτά, και καθημερινά συμβαίνουν χιλιάδες πλέον, μικρά και μεγάλα, σε όλες τις γειτονιές του κόσμου μας. Μπορεί να συμβεί και σε εμάς, αν απλά "ανοίξουμε" το μυαλό μας προς όλα τα σημεία του Ορίζοντα της Ανθρωπότητας και αντιληφθούμε πως "η μεγαλύτερη απόσταση στο Σύμπαν που έχουν να διανύσουν οι Άνθρωποι, είναι αυτή μεταξύ τους" (Καρλ Σαγκάν) και πως μπορεί κάλλιστα να είναι και η πλέον απειροελάχιστη...

Άνοιξε το μυαλό σου!
Νοιώσε την καρδιά σου!
Πράξε τα όνειρά σου! 

Σπορομπάλκονα...

Ζούμε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε δύο μήνες.
Δεν είναι εύκολο καθόλου. Για κανέναν μας να ξέρεις.
Γιατί μας πιέζουν, μας εκβιάζουν, μας φοβίζουν.
Κάθε μέρα.
Κάθε δευτερόλεπτο.
Από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, πρέπει να ψηφίσουμε γιέ μου. Και λέω "πρέπει" συνειδητά. Όχι πως με εκφράζει το παρόν εκλογικό σύστημα, αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από περισσότερο αυταρχικά καθεστώτα και "τέλειο" μπροστά σε όλες αυτές τις χώρες που οι κάτοικοί τους δεν μπορούν ούτε καν να προφέρουν τη λέξη "εκλογές"  (και αν με ρωτήσεις, θα σου ζητήσω να ανατρέξεις σε παλαιότερη ανάρτηση για την Άμεση Δημοκρατία, αυτό που θέλουμε αλλά δεν έχουμε...).

Κάθε υποψήφιο κόμμα, χρησιμοποιεί όλες τις μεθόδους που υπάρχουν διαθέσιμες για να μας "πείσει" πως το πρόγραμμά του είναι το καλύτερο. Σε αυτό το τελευταίο σημείο βέβαια, υπάρχουν μερικά "σκοτεινά" μέρη όπως π.χ. αν μας έχει παρουσιάσει πρόγραμμα και όχι απλά κριτική έναντι των υπολοίπων, αν μας έχει παρουσιάσει ξεκάθαρο πρόγραμμα και όχι την συντέλεια του κόσμου για τους υπόλοιπους, αν μας έχει παρουσιάσει δημοκρατικό πρόγραμμα και όχι ναζιστικό...

Μία βασική μέθοδος, δεν ξεπεράστηκε ακόμα... Αυτή του μπαλκονιού...

Εγώ λοιπόν θα ψηφίσω αυτή την πρόταση, όπου έκανε το μπαλκόνι να μοιάζει με την παραπάνω φωτογραφία. Φωτεινό και ελπιδοφόρο. Θα απορρίψω όσα μπαλκόνια μίλαγαν με καταστροφολογία, ελιτισμούς, μισαλλοδοξία, γιαπισμούς ή μοιρολατρεία. Γιατί κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι καλά εχέγγυα για ένα θετικό μέλλον για όλους παρά μόνο για λίγους.

Αυτός που σπέρνει από το μπαλκόνι τον φόβο, θα θερίσει βία... και η βία είναι το πρόβλημα, όχι η λύση.

Και εμείς αγαπάμε τη ζωή χωρίς φόβο! 

731 ημέρες...

Πριν από 731 ημέρες, ήσουν στην κοιλιά της μητέρας σου.
Άκουγες διάφορες φωνές όλη μέρα, καινούργιους ήχους συνεχώς. Όμως δεν έδινες πολύ σημασία, επέλεξες να κοιμάσαι την περισσότερη ώρα.
Το βράδυ εκείνης της ημέρας, οι φωνές και οι νέοι θόρυβοι συνεχίζονταν, ενώ συναισθηματικά είχες περάσει διάφορα στάδια: από άγχος μέχρι δάκρυα χαράς και γενικότερα η συγκίνηση της Εβίτας ήταν ένα ατέρμονο ανσασέρ με πολύ πολύ φορτίο χαράς... (αυτό πάλι δεν το καταλάβαινες ακόμα, τόση χαρά και όμως δάκρυα, τί να πεις κι εσύ...).
Το απόγευμα που σε είδα, σε καθησύχασα και μετά άρχισες να γνωρίζεις πολλούς φίλους και συγγενείς που βρίσκονταν μαζί μας εκείνη την ιδιαίτερη ημέρα... Πέρασες πολύ καλά, με φαγητό, νερό με φυσαλίδες, λίγο χορό και πολλούς νέους ήχους...

φωτ. Αγάθη Δαρλάση

Λίγο μετά, στην ιδιαίτερη τελετή που κάναμε παρέα με τους προαναφερόμενους φίλους και συγγενείς, εγώ και η μητέρα σου, απαντήσαμε στην ερώτηση των κουμπάρων-νονάδων σου, Ελένης και Μαριλένας:

"Τί σημαίνει για εσένα αυτός ο γάμος;"

Η απάντησή μου ήταν κάτι που θα έλεγα και σήμερα, με με ακόμα περισσότερο βάθος: 


"Σημαίνει να είμαι μαζί με κάποια που θαυμάζω, για αυτά που έχει κάνει, για αυτά που συνεχίζει να κάνει, και για αυτά που ονειρεύεται να κάνει στο μέλλον!" 

φωτ. Αγάθη Δαρλάση

Το όνομά μου είναι Nestory...

Σήμερα υιέ μου δεν θα μιλήσω για μένα και για σένα. Σήμερα θα σου μιλήσω για έναν φίλο, που βρίσκεται σε μια γειτονιά λίγο πιο Νότια από τη δική μας.

Εκεί στο Νότο λοιπόν, σε μια μεγάλη χώρα που λέγεται Κένυα, σε μια μεσαία πόλη που λέγεται Κισούμου, σε ένα μικρό σπίτι, υπάρχει ο Nestory. Ή αλλιώς... Νέστορας! 

Συναντηθήκαμε πριν μερικά χρόνια, όπου πήγαμε μαζί στα χωριά της γεννέτηράς του, στην περιοχή West Kadem, σύνορα με την Τανζανία. Εκεί, με την αμέριστη υποστήριξή του, ως μέλη του Ανθρωπιστικού Κινήματος, οργανώσαμε δράσεις μαζί με τους κατοίκους, για την καταπολέμηση της ελονοσίας, για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης, για την παροχή πόσιμου νερού και την εκπαίδευση στη Μη Βία, μέσω της τεχνικής της αυτο-οργάνωσης.

Ένα πλάνο εργασίας που κράτησε πάνω από 6 χρόνια και που είχε ως αποτέλεσμα την εκπαίδευση περίπου 20.000 ανθρώπων για την αντιμετώπιση της ελονοσίας, τη δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου σχολείου και το ξεκίνημα μιας δράσης για πόσιμο καθαρό νερό για όλους, μιας και το νερό από την λίμνη Βικτώρια που είναι δίπλα τους, είναι αμφίβολης ποιότητας πια... Τα μαθήματα για τη Μη Βία από την άλλη, φάνηκαν εξαιρετικά χρήσιμα μάλλον, όταν το 2008 στην περιοχή του, ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ δύο φυλών και μέλη και από τις δύο (ανάμεσά τους και ο Nestory) δημιούργησαν "κέντρα μη βίας και συμφιλίωσης" ώστε να σταματήσουν τις ακρότητες.

Ο Nestory, κάθε φορά που ταξιδέψαμε στην Κένυα για αυτό το πρόγραμμα, ήταν εκεί. Ακόμα και όταν το πρόγραμμά του ήταν γεμάτο μαθήματα, έβρισκε τρόπο να μας συνοδέψει 8 ώρες μακρυά από το Κισούμου στα χωριά της περιοχής καταγωγής του. Αλλά ποιός είναι ο Nestory; Κενυάτης της φυλής Λούο (μιας από της αρχαιότερες φυλές της Αφρικής και εφευρέτες ενός από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα), έχει 8 (!) παιδιά και είναι διευθυντής στο δημοτικό σχολείο της περιοχής του με περίπου 1000 μαθητές και 24 δασκάλους... Η δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Κένυα ήταν επί πληρωμή μέχρι και το 2004, όπου έγιναν οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές στη χώρα και άλλαξε ο Πρόεδρος, κάνοντας δεκτό το χρόνιο αίτημα των δασκάλων για δημόσια δωρεάν πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αίτημα που το "πλήρωσαν" αρκετές φορές με βίαιη καταστολή και στο οποίο ο Nestory πρωτοστατούσε στην περιοχή του.

Η τελευταία φορά που μιλήσαμε από κοντά ήταν το 2008, όταν ξανασυναντηθήκαμε στο 2ο Αφρικανικό Ανθρωπιστικό Φόρο στο Ναϊρόμπι και μετά στην πόλη του, Κισούμου, για να δούμε πως μπορούμε να συνεχίσουμε το έργο μας στο σχολείο που είναι διευθυντής αυτή τη φορά.

3 χρόνια μετά, ο Nestory ζητάει τη βοήθειά μου. Πρώτη φορά, μετά από σχεδόν 10 χρόνια γνωριμίας.

Επιβιώνοντας από ένα πολύ άσχημο αυτοκινητιστικό ατύχημα και προσπαθώντας να σώσει τους δύο μεγαλύτερους γιούς του από τα ναρκωτικά (κάτι που κατάφερε τελικά όπως μου έγραψε με τη βοήθεια ειδικών κέντρων και γιατρών), "έριξε" την περηφάνια του και μου ζήτησε την οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια. "Γνωρίζω πως το κόστος ζωής και οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολες αυτή τη περίοδο, αλλά θέλησα να εξαντλήσω και αυτή την πιθανότητα για υποστήριξη" μου έγραψε.

Αύριο, θα πάω στο ταχυδρομείο, και θα του στείλω χρήματα, μέσω Western Union σε ένα από τα πρακτορεία που έχει στο Kisumu, Kenya. Ακριβώς όπως άνοιξαν το δικό τους πορτοφόλι για μένα φίλοι και συγγενείς που δεν τους περίσσευαν επίσης.

Θα καλέσω όλες τις φίλες και όλους τους φίλους που ξέρω, να κάνουν το ίδιο, με όποιο ποσό μπορούν, ειδοποιώντας με παράλληλα για να τον ενημερώσω να τα παραλάβει.

Ο Nestory Otieno στο σπίτι του μαζί με τον μικρότερο γιό του, 2008.

 Το όνομά του είναι Nestory Otieno...

Και είναι πιο κοντά μας από όσο φαίνεται στο χάρτη!

Ιατρικό Απόρρητο

Πριν λίγες ημέρες εμφάνισες πυρετό.
Τίποτα το ανησυχητικό, μιας και σε "μετρούσαμε" κάθε 1 με 2 ώρες και δεν ξεπέρασες το 38 και δεν έχασες στο παραμικρό την όρεξή σου (φτού σου παλικάρι μου...).
Μυξούλες, σποραδικό βηχαλάκι, μάτια κομμάτια, αργεεεές κινήσεις και νύστα χωρίς αντίκρυσμα καθώς λόγω του "μπουκώματος" κάθε 2 ώρες ξύπναγες για να σε καθαρίσουμε κλπ κλπ.
Ρουτίνα για παιδική ηλικία δηλαδή.
Ρουτίνα που κράτησε μόλις δύο 24ωρα. Όσο δηλαδή κάνει μια φυσιολογική ιωσούλα δηλαδή...
"Και πού είναι το παράξενο;" θα ρωτήσει κανείς...
Στο ότι ΔΕΝ πήρες κανένα φάρμακο...
".............."
"........................μα.......πως;"
Απλά δεν υπήρχε διαθέσιμο ραντεβού στο ΙΚΑ παρά μόνο την τρίτη ημέρα πια της ίωσης.
Το τηρήσαμε το ραντεβού, για να επιβεβαιώσουμε απλά πως πρόκειται για κάτι απλό και όχι για κάτι  πιο σύνθετο ή επικίνδυνο.

Και ακολουθεί ο κάτωθι διάλογος με τον εκπρόσωπο του Ιπποκράτη:
- εντάξει, μια ιωσούλα είναι. 
- ουφ, ευτυχώς, μήπως είναι και κανένα δοντάκι που φυτρώνει;
- όχι δεν είναι οδοντοφυΐα. 
- α, εντάξει, τότε όλα καλά.
- ...και για αυτό θα πάρετε μια αντιβιοσούλα.
- ...... μα, δεν έχει πλέον πυρετό και είναι ήδη καλύτερα, τρώει τα πάντα, παίζει...
-... και δύο εισπνεόμενα, έχετε μάσκα;
-... ε... όχι δεν έχουμε...
- θα πάρετε οπωσδήποτε! θα τα πάρει όλα αυτά και σε μια εβδομάδα θα έρθετε πάλι να τον δω.
- μα αφού το παιδί είναι καλύτερα, γιατί να τα πάρει όλα αυτά; 
- δεν πειράζει, για προληπτικούς λόγους (!!!!). 
- .....

Δεν πήραμε τίποτα από όλα αυτά. Λάθος, αγοράσαμε μόνο το ένα εισπνεόμενο, το οποίο στις αντενδείξεις του γράφει πως δεν πρέπει να χορηγείται σε παιδιά κάτω των 18 μηνών λόγω υψηλής πιθανότητας θανάτου (!). Εσύ είσαι 19 μηνών... Φυσικά ούτε και αυτό εισέπνευσες... Δεν κάναμε το λάθος ξανά, να σου δώσουμε φάρμακα χωρίς να διαβάσουμε το μαγικό χαρτάκι που έχουν στην συσκευασία τους. Το είχαμε κάνει με προηγούμενο σιρόπι για τον βήχα που όμως μετά την 4η ημέρα, ανακαλύψαμε πως στις αντενδείξεις του, απαγορευόταν να δίνεται σε παιδιά κάτω των 2 ετών. Κάτι που δεν εμπόδισε τη συνταγογράφησή του όμως και ας ήσουν τότε 16 μηνών.

Φαίνεται πως στην Ελλάδα, και μάλλον και παγκοσμίως αν κρίνω από τα παγκόσμια στατιστικά, η κατανάλωση φαρμάκων και δη αντιβιοτικών, ωφελεί σημαντικά την παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία, σε αντίθεση με την υγεία των ασθενών όπως λέει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί οι ιατρικοί επισκέπτες επιτρέπονται να κυκλοφορούν και να παριστάνουν τους ασθενείς μερικές φορές, έξω από τις πόρτες των δημόσιων ιατρείων...
Γιατί επίσης κατέρρευσε το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης...
Τέλος αναρωτιέμαι γιατί η πρόληψη είναι λέξη άγνωστη στην Ελλάδα σε πολλούς τομείς, σε αντίθεση με την καταπολέμηση-καταστολή...

Quino

Προφανώς, είτε μας θεωρούν, είτε θέλουν να μας κάνουν ηλίθιους, καταθλιπτικούς και φαρμακοεξαρτώμενους, κάτι σαν "νόμιμους τοξικομανείς", όπως αντιστρόφως ανάλογα έχουν για "νόμιμους τοκογλύφους" τις τράπεζες...

Το μπαλάκι πάει στους φίλους ιατρούς, που πρέπει να επιλέξουν επιτέλους αν θέλουν να λένε πως έχουν δώσει τον Όρκο του Ιπποκράτη ή τον Όρκο του Υποκριτή...

It's time to fly!

Πριν μερικές ημέρες, μου έδειξες το δρόμο...

φωτ. Εβίτα Παρασκευοπούλου

Πλησίαζαν εκλογές, οι πιο σημαντικές για τη χώρα μετά τη δικτατορία του 1967.

Το δάχτυλό σου μου έδειχνε το μέλλον. Το βλέμμα σου ήταν αυτό που χρειάζεται η χώρα. Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι μας, για τις ζωές μας και για το μέλλον μας.

Ήταν χωρίς το "βάρος" του παρελθόντος, ανοικτό σε νέες προοπτικές που μόνο νέα μυαλά μπορούν να δώσουν. Εξάλλου ο Καλίλ Γκιμπράν (υπάρχουν και μη Έλληνες εκπληκτικοί συγγραφείς, τί να κάνουμε...) το είχε περιγράψει τέλεια: "...μπορείτε να προσφέρετε στέγη στα παιδιά σας, αλλά να ξέρετε πως αυτά κατοικούν ήδη σε σπίτια που ούτε στα πιο τρελά σας όνειρα δεν μπορείτε να φανταστείτε!".

Μου θύμισες επίσης πως οι νέες γενιές είναι οι μόνες που κάνουν τις άλλες να "τρέχουν" πίσω τους, οι μόνες που συμπαρασύρουν σε νέα μονοπάτια ολόκληρη την ανθρωπότητα, ακριβώς τη στιγμή που οι πεπατημένες οδοί, αρχίζουν να χάνουν τα δέντρα τους και να γεμίζουν αράχνες...

Δεν μπόρεσες να με απαλλάξεις από το δικό μου "βάρος" του παρελθόντος. Μπόρεσες όμως να θυμηθώ πως η κοινωνία εξελίχθηκε μόνο όταν έκλεισε οριστικά την πόρτα της στις αποτυχημένες πρακτικές, πολιτικές, συνήθειες και αξίες του κάθε παρελθόντος. Μπόρεσες να μου δώσεις πίστη στο μέλλον!

"Αγαπώ, κατά μια έννοια, μπορεί να είναι δημιουργώ με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον" που έγραψε και ο Σίλο. Και αν δεν το ακολουθήσω, όπως μου το έδειξες, τότε θα βιώσω ακόμα μια μεγάλη αντίφαση, μέσα μου και στην κοινωνία...

Οι αξίες και τα βίαια συστήματα του παρελθόντος έχουν πεθάνει και ζούμε την κηδεία τους, ενώ άλλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν διάφορους νέους "Φρανκεστάιν" με τα διασκορπισμένα μέλη τους ανά την υφήλιο. Το παρελθόν είναι παρελθόν. Δεν ξεχνάμε, μόνο συμφιλιωνόμαστε για να προχωρήσουμε με περισσότερη ενέργεια προς το μέλλον. 

Ήρθε η ώρα να πετάξουμε!  

Υ.Γ. Τα αποτελέσματα των εκλογών σε επιβεβαίωσαν, εσένα και όλα τα παιδιά. Το παρελθόν είναι πίσω μας, και καλώς... Λίγη περισσότερη πίστη στο μέλλον θα φέρει περισσότερη δράση και το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα!

Υπερβολές!

Ο Μάιος Ηλία μου ήταν πάντα τελικά ο μήνας των υπερβολών...

Η Φύση κυριαρχεί σε αυτό το "παιχνίδι" αλλά και οι άνθρωποι την μιμούνται επάξια στην ιστορία τους.

Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι το "Δυνατά!", σα να μην υπάρχει αύριο. Όλη η ένταση της Ζωής, σε μια στιγμή! Εκείνη πού ο ταπεινός μίσχος, δημιουργεί το πιο όμορφο λουλούδι, την πιο έντονη ευωδιά και το πιο λαχταριστό νέκταρ...

"οργασμός"

Είναι ο μήνας όπου η Ελπίδα, γίνεται Πραγματικότητα!!!

Δυνατά λοιπόν!!! 

(καλό μήνα... και ακόμα καλύτερο!)

Βιβλική Ημέρα!

Βιβλίο... Πάντα ενδιαφέρον αυτό που δεν "πρέπει" να διαβάσεις!

Κοινό σε όλους μας, δεν θα το αποφύγεις ούτε και εσύ, όταν θα έρθει η ώρα να "θυσιάσεις" λίγο παιχνίδι για ένα βιβλίο...

Ξέρεις, η ανάγνωση, και η γραφή που προηγείται φυσικά, είναι από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της ανθρωπότητας, ένα τεράστιο βήμα για τη διατήρηση της Ιστορικής Μνήμης, ενός από τα 3 χαρακτηριστικά που μας διαχωρίζουν από το ζωϊκό βασίλειο...

Δεν ήταν εύκολο, ούτε όταν η γραφή γινόταν σε πλάκες ωμού πηλού, ούτε τώρα με τα υπερσύγχρονα πιεστήρια. Χρειαζόταν ώρες για να χαραχθούν οι πλάκες και αργότερα, να γραφούν τα φύλλα πάπυρου, να συρραφούν, να ξηρανθούν και προσεκτικά να φυλαχθούν σε ειδικούς χώρους ώστε η γνώση και η εμπειρία να μεταδοθούν χωρίς όρια.

Βιβλίο, σύμβολο ελπίδας για όλους. Αλλά και εύκολο θύμα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, με στόχο την εξάλλειψη από την συλλογική μνήμη κάποιων ιδεών ή ανθρώπων.

Επίσης και εξαιρετικό εργαλείο εκπαίδευσης. Ή προπαγάνδας...

Προφανώς λοιπόν, είναι ένα από τα σημαντικότερα "εργαλεία" στην υπηρεσία της Ανθρωπότητας. Και πάντα θα έχουμε το δίλημμα μέσα μας, αν θέλουμε να γράψουμε ή να κάψουμε ένα... Και τα δύο, απαιτούν  να είμαστε προσεκτικοί μιας και η πράξη μας θα αγγίξει άγνωστο αριθμό ανθρώπων και σε άγνωστο χρόνο... Είτε για να ανοίξει το δρόμο των πιθανοτήτων, είτε για να τον κλείσει.

Εσένα τί σου αρέσει περισσότερο? Να μια καλή ερώτηση που αξίζει για ένα Βιβλίο...

(ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους πριν από εμάς, που επέλεξαν τη γραφή και όχι την καταστροφή)

Your price: 210 Euro (περίπου...)

Δεν θα μπορούσα να παραβλέψω αγαπημένε μου υιέ, κάτι που πραγματικά με συγκλονίζει κάθε χρόνο που το ακούω, μιας και κάθε χρόνο είναι και πιο εντυπωσιακό: το ποσό που πλήρωσαν οι κυβερνήσεις όλων των κρατών του κόσμου, για να μπορούν να σκοτώνουν με μεγαλύτερη ακρίβεια, περισσότερους και πιο γρήγορα.
Έτσι και φέτος, η ανακοίνωση από το SIPRI μιλάει για 1.740.000.000.000 δολάρια που ξοδεύτηκαν επισήμως το 2011... Δηλαδή κάτι παραπάνω από 210 ευρώ για κάθε κάτοικο της Γης... Τόσο περίπου εκτιμούν τη ζωή μας τελικά.

Και αν ο ρόλος του "μπαμπά" το δεχθεί (από βαρεμάρα ή από συνήθεια), τότε παύει να ισχύει το ...γονικό απόφθευγμα που λέει πως "η ζωή του παιδιού μου είναι ανεκτίμητη".

Για αυτό λοιπόν, "μπαμπάδες όλου του κόσμου, ενωθείτε!!!". Έτσι κι αλλιώς, μας έχουν ήδη "πουλήσει" για 210 ευρώ. Και αν αυτό δεν μας αγγίζει, τότε ας σκεφτούμε πόσο πιστεύουμε πως αξίζουν οι γιοί και οι κόρες μας;

"ανεκτίμητος"

Ας σταματήσουμε λοιπόν να "ταΐζουμε" την πολεμική μηχανή και ας αρχίσουμε να ταΐζουμε τους ανθρώπους. Εξάλλου, έχει αποδειχθεί μέγα λάθος η φράση "αν επιθυμείς Ειρήνη, προετοιμάσου για Πόλεμο". Το μαρτυρούν οι χιλιάδες θάνατοι κάθε χρόνο ένοπλων ή άμαχων, από "επίσημα" ή μη όπλα.

Εκτός και αν όλα αυτά, είναι μια μεγαααάλη πρόβα για την επικείμενη εισβολή εξωγήινων, οπότε θα τα χρειαστούμε σίγουρα όλα αυτά...

Καλή νύχτα ανεκτίμητά μας, μέσα στις ονειροστολές σας... Οι γονείς σας έχουν να διεκδικήσουν περιορισμό των εξοπλισμών και καλυτέρευση της Υγείας, της Εκπαίδευσης, των ΑΠΕ .... κλπ κλπ...

Τί;

Δεν γίνεται;

Χμ... έτσι είπαν και στους αδελφούς Ράιτ...και μετά εκείνοι (οι κακούργοι...) πέταξαν! ! ! !

SiO2

Σε κοίταζα χτες το απόγευμα, καθώς κάναμε ένα διάλειμμα από το παιχνίδι.
Μου ζήτησες να ανέβεις στο σκαμνάκι για να δεις καλύτερα έξω, το φως...

Δεν χόρταινε το μάτι σου τη θέα, το πράσινο και το καφέ, τον ουρανό και τα αργόσυρτα σύννεφα, τα σκυλάκια στον δρόμο και τις χαμηλές πτήσεις των περιστεριών...

Όλα ήταν μαγικά... Και μια λαχτάρα που υπήρχε μουδιασμένη στα χέρια και τα πόδια σου, που σε κάθε τι νέο στο μάτι, τα έκανε να κουνιούνται με ρίγος χαράς. Να τα περπατήσεις όλα. Να τα αδράξεις όλα. Να συνδέσεις όλες τις αισθήσεις σου με αυτό το "θαύμα" γύρω σου...

Εκεί, ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελες και σε αυτό που ήσουν εκείνη τη στιγμή, υπήρχε ένα μόνο εμπόδιο. Ένα λεπτό φύλλο οξειδίου του πυριτίου, λιωμένου μαζί με μερικά ακόμα υλικά και σε μορφή διάφανη...

Έκανες υπομονή, λάτρεψες τη στιγμή της παρατήρησης και αρκέστηκες στις επεξηγηματικές περιγραφές μου για κάθε τί που έβλεπες. Μετά, απλά μου ζήτησες να πάμε έξω. Και έτσι απλά, σαν να μην υπήρξε ποτέ, αυτό το κομμάτι τζάμι έχασε την ιδιότητα του ορίου σου... Έγινε πάλι μια ταπεινή μάζα άμμου...

Καλή ανάσταση από τα όρια λοιπόν!

Υποψία του Νοήματος...

"...μερικές φορές μια τεράστια χαρά με συνεπήρε..."

"......................"

"...και όλα αυτά με έκαναν να σκεφτώ: καταλαβαίνω καλά ότι, χωρίς αυτές τις εμπειρίες, δεν θα είχα μπορέσει να βγω από το Μη Νόημα. "

Silo, Να Εξανθρωπίσουμε τη Γη, 1972.

"Ελαιφθερεία!!!"

              

Η 25η Μαρτίου είναι μια ιδιαίτερη ημέρα.

Γιορτάζει βλέπεις η μητέρα σου, που ήταν "χαρμόσυνο μήνυμα" για τη ζωή και των δύο μας...

Αλλά είναι ιδιαίτερη και για έναν άλλο λόγο: το ελληνικό έθνος, γιορτάζει την αρχή της "Ελληνικής Επανάστασης" το 1821, ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, που οδήγησε στη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.

Το σύνθημα της επανάστασης τότε ήταν "Ελευθερία ή Θάνατος". Βαρύ... Αλλά νομίζω πως η Ελευθερία, είναι βαριά ευθύνη, καθημερινή και ίση για όλους. Τότε μάλιστα, υπήρξαν και αρκετοί ξένοι που υποστήριξαν ακόμα και με τη ζωή τους την επανάσταση των Ελλήνων. Τότε επίσης, ήταν που δημιουργήθηκε και ο Εθνικός μας Ύμνος, ο μόνος ύμνος κράτους στον Κόσμο προς την Ελευθερία! Και τότε, ήταν γραμμένη σωστά...

Σχεδόν 200 χρόνια μετά, η χώρα είναι ελεύθερη... Χμ... Είναι;

Πρίν δύο χρόνια, όντας ακόμα στην κοιλιά της μητέρας σου, πήρες μέρος σε μια δράση, ακτιβισμός λέγεται... Τότε, στην πλατεία Συντάγματος, ντυθήκαμε "αόρατοι" και φορέσαμε μερικές ταμπέλες με συνθήματα, με αφορμή την Εθνική επέτειο για την "Ελευθερία"... Τα συνθήματά μας νομίζω πως είναι δύο χρόνια μετά, πιο επίκαιρα από ποτέ...

Θέλω να ξέρεις πως η Ελευθερία είναι πριν από ολα μέσα μας. Είναι το ίδιον του ανθρώπου! Χωρίς αυτή δεν θα είχαμε εξελιχθεί ποτέ από την εποχή των σπηλαίων ακόμα. Είναι ίσως η καλύτερη στιγμή για όλους μας ως πολίτες αυτού του κράτους, να σκεφτούμε την "ελευθερία" μας, βαθειά μέσα μας. Και μετά να μην πάμε στις παρελάσεις, αλλά να επισκεφθούμε αγαπημένα πρόσωπα που γιορτάζουν, να βρεθούμε με φίλους και να συζητήσουμε τα τόσα καλά πράγματα που έχουμε στην καρδιά και το μυαλό μας, και να ζήσουμε για μια, μοναδική, ημέρα πραγματικά "ελεύθεροι" από συνήθειες, ιδεολογίες, φόβους, ανασφάλειες, υποκρισίες, ταμπού, μνησικακίες...

Ελευθερία ή "Ελαιφθερεία" λοιπόν?

Πασατέμπος...

...ή αλλιώς, για να περάσουν οι ώρες μέχρι να σε ξαναδώ!

Σου έχω ένα παιχνίδι, τώρα που άρχισες να δείχνεις με το δαχτυλό σου τον ποιο ξεκάθαρο δρόμο της ανθρωπότητας...

Βρες τις ομοιότητες στις φωτογραφίες που βλέπεις και φτιάξε την ιστορία που θα μου πεις αύριο το βράδυ πριν κοιμηθείς...

*Ουγκάντα 2007

*Ελλάδα 2009

Λοιπόν;

Σωστά, εκτός του ότι δεν θα πάρει καμμιά τους σύνταξη, δεν έχουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη, δεν έχουν τελειώσει τη βασική εκπαίδευση, μετακινούνται με τα πόδια για ώρες, φροντίζουν και το σπίτι τους, κανακεύουν τα παιδιά τους, είναι περήφανες που είναι αυτές που είναι και δεν έπαψαν ποτέ να ονειρεύονται κάτι καλύτερο... 

Το κορίτσι και η σόμπα...

Σαν σήμερα, δηλαδή στις 20 Μαρτίου 1926, ένας κύριος που στα μαθητικά του χρόνια δεν ήταν και το καλύτερο παράδειγμα για τους δασκάλους του, διατύπωσε το πόσο σχετικά μπορεί να είναι τα πάντα.
Γύρω μας και μέσα μας.
Ή καλύτερα, η σχετικότητα των Γύρω μας με τα Μέσα μας.

 photo: seebyseeing.net

Ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο, εμάς τους ίδιους, είναι τα πρώτα φίλτρα σε κάθε ερέθισμα και η πρώτη "έξοδος" κάθε απάντησής μας... Η μηχανικότητα, η έλλειψη συνειδητότητας δηλαδή, μας κάνει να σχετίζουμε τα μέσα με τα έξω, με αυτό το φίλτρο.

Όλα τα πράγματα στη μνήμη μας, ακόμα και τα πιο ασήμαντα, είναι κατά κύριο λόγο, "αποθηκευμένα" με αυτά τα μηχανικά κριτήρια της σκέψης μας, που έχει παράξει όμως και συγκεκριμένα συναισθήματα. Αυτά είναι λιγάκι ..."αναρχικά" στοιχεία όμως. Και ίσως είναι τελικά και το καλύτερο κριτήριο για αυτά τα "μηχανικά φίλτρα" της αντίληψής μας.

Το καλύτερο κριτήριο τελικά για όσα συμβαίνουν γύρω σου και για όσα κάνεις, είναι η καρδιά σου, αυτή η "γεύση", η ιδιαίτερη "γεύση" που έχεις όταν αναλογίζεσαι τη μέρα που πέρασε λίγο πριν κοιμηθείς το βράδυ. Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να αποφασίσεις τί θα κάνεις για να κοιμάσαι "γλυκά" περισσότερες μέρες!

Μάλλον τελικά συμφωνούμε με τον φίλο μας, τον Αλβέρτο, που εκτός από την επίσημη εκδοχή της "Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας", είχε δώσει και μια πιο απλή:

"Όταν κάθεσαι με ένα ωραίο κορίτσι για δυο ώρες, σου φαίνεται σαν δυο λεπτά. Αν καθίσεις σε μια αναμμένη σόμπα για δυο λεπτά, σου φαίνεται σαν δυο ώρες. Αυτό είναι η σχετικότητα."

Μύρισε Άνοιξη!

Ο Χρόνος έχει 4 εποχές: Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και ...
και...
ΑΝΟΙΞΗ!!!

Χμ... Βαρετή εισαγωγή, και θα την ακούς αρκετά στα πρώτα χρόνια στο σχολείο, όταν με το καλό πας. Προφανώς, αυτό το... διδασκαλίστικο ύφος, μου φανερώθηκε μηχανικά. Λογικό, τόσες φορές που τα είχα ακούσει και εγώ από τις δασκάλες μου!

Αλλά από την άλλη, αυτό το γεγονός, πως πλησιάζει η Άνοιξη, είναι και το μεγαλύτερο γεγονός στον ετήσιο κύκλο ξέρεις. Σηματοδοτεί την αναγέννηση των πάντων!
Είναι η πραγματοποίηση της ελπίδας της Ζωής για τη Ζωή!
Είναι το φωτεινό δεδομένο του Χρόνου των Ανθρώπων! 
Είναι και η γεννήτρια της Ζωής για την παραγωγή θετικών εικόνων για το μέλλον!
Είναι η έξοδος από τον λήθαργο για όλα τα πλάσματα που θα γνωρίσεις από κοντά ή μέσω διαδικτύου! (και ελπίζω να μη μου ζητήσεις να σου φέρω σπίτι κανέναν Αφρικανικό ρινόκερο...)

Είναι τέλος η υλοποίηση για άλλο ένα ονειροπόλημά μου: η ευκαιρία για εξερευνητικούς περίπατους μαζί σου!
 
Καλή Άνοιξη σε όλες και όλους, με την ευχή η Καρδιά και το Μυαλό σας, να "ανοίξουν" όπως τα λουλούδια στα σπίτια μας και στους αγρούς, και ο Ήλιος να φωτίσει τη ζωή και το βαθύτερο "είναι" μας! 

Καθρέπτης...

Σήμερα ορίστικε από το Υπουργείο Παιδείας και άλλους φορείς, ως η "Ημέρα Κατά της Ενδοσχολικής Βίας".

Μια πρωτοβουλία που είναι ο πρώτος "καρπός" μιας σύμπραξης φορέων, κρατικών και μη, για μια συντονισμένη προσπάθεια μείωσης ή και εξάλλειψης του φαινομένου της βίας στα σχολεία μας.

Σε συζητήσεις με φίλους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια, αναφέρονταν στην αύξηση των φαινομένων βίαιης συμπεριφοράς από παιδιά προς συμμαθητές τους: λεκτικές επιθέσεις, επιθετικότητα, ακόμα και ξυλοδαρμοί. Όχι από αυτά που γίνονται πάνω στο παιχνίδι ("χέρι, χέρι, πέναλτυ"-"όχι δεν ήταν" - "ήταν σου λέω" - "δεν ήταν" κλπ κλπ). Από τα άλλα, που γίνονται με πρόθεση να πληγώσεις τον άλλον...

Όμως, γνωρίζουμε πως τα παιδιά "μιμούνται" ή "αντιγράφουν" τους μεγάλους... Και η σχολική κοινότητα, δεν θα μπορούσε, και ούτε θα μπορέσει ποτέ, να λειτουργήσει ως αποστειρωμένη "γυάλα" της κοινωνίας και της οικογένειας. Αντιθέτως, είναι σε μεγάλο μέρος, ένας "καθρέπτης" των όσων συμβαίνουν γύρω μας... Και μέσα μας...

Και αν αναρωτηθείς "μα αφού τα παιδιά έχουμε τα καλύτερα συναισθήματα και τις καλύτερες σκέψεις για εμάς, τους φίλους, την οικογένεια και τον κόσμο όλο, πως γίνεται να κάνουμε στους συμμαθητές μας αυτά που δεν μας αρέσουν;"

Χμ... που άραγε να έχουν δει βίαιες ή/και αντιφατικές συμπεριφορές τα παιδιά μας;

Μήπως να είναι η κοινωνική βία που υπάρχει όλο και πιο έντονη;

i-diadromi.com

Μήπως είναι η οικονομική βία που συνθλίβει τους γονείς τους;

lifo/reuters/giannis mpexrakis

Ή μήπως είναι η βία ανάμεσα στους γονείς, με τη μορφή ψυχολογικής βίας, διάκρισης ή και χειροδικίας;

ερώτηση.gr

Η εκπαιδευτική κοινότητα δεν είναι μόνο τα παιδιά και οι μεταξύ τους σχέσεις. Είναι ακόμα οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, σε ένα τρίγωνο τρομακτικής αλληλεπίδρασης και με κύριο αποδέκτη πράξεων και συναισθημάτων τα παιδιά, τα οποία βλέπουν τα δύο βασικά τους "μοντέλα" ζωής (γονείς και εκπαιδευτικούς) να αναπαράγουν μηχανικά, τις μορφές βίας που εισπράττουν από το Σύστημα...

Η εκπαίδευση στη μη βίαιη συμπεριφορά, έχει τμήματα για όλους: παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς. Γιατί αν πραγματικά θέλουμε να σταματήσει η ενδοσχολική βία (με όλες τις μορφές της), πρέπει να βάλουμε βαθειά στην καρδιά και το μυαλό μας αυτό που είχε πει ο Ινδός φίλος:
 "να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον Κόσμο".

Και αυτό είναι το δικό μας κομμάτι γιέ μου που αξίζει να αγωνίζεται προσωπικά και κοινωνικά κάθε έντιμος άνθρωπος αυτή τη στιγμή στον Πλανήτη: να σταματήσουμε να αναπαράγουμε τη βία!

Πάμε!

Μνήμη και Φαντασία...

Πολλά πολλά χρόνια πριν, ένας συγγραφέας μας μοιράστηκε τις "εικόνες" του για το μέλλον... Εικόνες τόσο υπερβατικές, που στην εποχή του ήταν κάτι ανάμεσα σε παραμύθι για παιδιά ή επιστημονική φαντασία για τους ενήλικες. Όπως για παράδειγμα το ταξίδι από τη Γη στη Σελήνη ή ο Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες...

Ο τρόπος που τις μοιράστηκε ήταν μέσω της συγγραφής των "εικόνων" του και της εκτύπωσής τους σε βιβλία, αρχικά στα Γαλλικά... Σύντομα όμως αγαπήθηκαν από όλους, όχι μόνο από τα παιδιά αλλά και από τους μεγάλους, τόσο ώστε οι μεταφράσεις να έρχονται η μία μετά την άλλη και αυτό να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα... Μάλιστα, δεν πρόλαβε να τα δει εν ζωή, αλλά οι "εικόνες" του για το μέλλον, έγιναν μέχρι και τηλεοπτικές σειρές ή ταινίες, ενώ δεν ήταν λίγοι οι μεταγενέστεροι συγγραφείς που εμπνεύστηκαν από το έργο του ώστε να αναπτύξουν το δικό τους ταλέντο...

Πριν από αυτόν, υπήρξαν και άλλοι, σε άλλους τόπους και χρόνους, άνθρωποι που δεν κατάφεραν να δούν το έργο τους ή το λόγο τους τόσο ευρεία διαδεδομένα, αλλά αντιμετωπίστηκαν μερικές φορές ακόμα και εξαιρετικά βίαια από το τότε ισχύον σύστημα, ως "τρελλοί", "εξτρεμιστές", "επικίνδυνοι" ή "αιρετικοί"... Μάλιστα μερικοί από αυτούς, οδηγήθηκαν μέχρι και στην πυρά ενώ τα έργα τους καταστράφηκαν μαζικά σε δημόσιες εκδηλώσεις υποταγής στη μηχανικότητα της ανθρώπινης συνείδησης (μερικοί μάλιστα τα είπαν "έργο του Διαβόλου" αλλά μάλλον ήθελαν να δικαιολογήσουν τις δικές τους ανασφάλειες για το θάνατο...). Πόσοι εξάλλου νομίζεις πίστευαν πριν από 200 μόλις χρόνια, πως θα μπορούσαμε να έχουμε εμπειρίες σαν κι αυτήν:



Και όμως, όλοι οι παραπάνω, δικαιώθηκαν μερικά χρόνια ή αιώνες μετά το θάνατό τους για την υπερβατικότητα των "εικόνων" τους για το μέλλον της ανθρωπότητας, και φυσικά πάντα αναφέρομαι σε "εικόνες" που ευνόησαν την ανθρώπινη εξέλιξη, βοηθώντας την να κατανοήσει καλύτερα τον κόσμο και τον εαυτό της.

Τί είχαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που ακόμα και σήμερα τους θαυμάζουμε αναγνωρίζοντας το ευρύ τους πνεύμα και το διορατικό τους βλέμμα;

Μνήμη και φαντασία...

Όπως όλοι μας δηλαδή! Γιατί βλέπεις, είμαστε όλοι πλασμένοι από τα ίδια συστατικά, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα, καταγωγή ή ηλικία.

Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις υπερβατικές εικόνες και στην υλοποίησή τους, είναι η πρόθεση! Η τρίτη από τις ιδιότητες που μας ξεχωρίζει από το ζωϊκό βασίλειο και που μας βοηθά να σπάμε καθημερινά τα όριά μας ως οντότητες και ως σύνολα!

Τώρα, κλείσε τα μάτια, πάρε μια βαθειά ανάσα, θυμήσου μερικές καλές στιγμές σου, φαντάσου μια θετική υπερβατική κατάσταση για σένα και τους γύρω σου, άνοιξε τα μάτια σου και βάλε πρόθεση να την πραγματοποιήσεις!

Ίσως αυτό χρειαζόμαστε να κάνουμε και εμείς οι μεγάλοι σήμερα, τώρα. Αλλά πρώτα πρέπει να πιστέψουμε πως η ζωές μας δεν είναι μια ακόμα γραμμική εξελικτική πάθηση, αλλά μια σπειροειδής διευρυνόμενη δύναμη γεμάτη φώς, ικανή να μετατρέψει τον εαυτό της και τον Κόσμο!

Υ.Γ. ο γαλλόφωνος φίλος που αναφέρω στην αρχή, δεν είναι άλλος από τον Ιούλιο Βερν και του αξίζουν πολλά ευχαριστώ για τα όσα μας χάρισε με τα βιβλία του... Και το πιο σημαντικό ήταν πως η διαφορά ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα είναι η δράση!

2012 π.Χ.

Και ναι!!! Το νέο έτος αφίχθει υιέ μου!!! Ολοκαίνουργιο, φανταχτερό, γυαλιστερό, γεμάτο υποσχέσεις!!!

Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε όλοι μας... Ειλικρινά προσπαθώ πολές μέρες τώρα να μη σου γράψω κάτι decadance αλλά δεν μπορώ, δε μου βγαίνει καθόλου. Και στο κάτω κάτω, αν αυτό που γράφω εδώ πρόκειται να το διαβάσεις (λέμε τώρα) αργότερα, πιστεύω πως είναι καλύτερα να γνωρίζεις ακριβώς τί συνέβαινε το ...σωτήριον έτος 2012 παρά να εστιάσεις μόνο στο ότι έφτασες ήδη τα 85 εκ. ύψος, λες "μπάλλλα, να (νερό), ναντα (μανταρίνι), νταν ("γκολ"), μαμ (το γνωστό), γουφγουφ, μαααο (γατάκι), πα (παπάκια)" και διάφορα άλλα, ανοίγεις μόνος σου το ραδιόφωνο όπου και αλλάζεις σταθμούς, "διαβάζεις" τα αγαπημένα σου βιβλία και "παίζεις" μουσική στο πιανάκι σου... (καμάαααρι...).


Στον κόσμο μας όμως, αυτό των μεγάλων, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Δεν ήταν εύκολα ούτε το 2011 π.Χ. ούτε τον πρώτο μήνα του 2012 π.Χ.. (= προ Χρεωκοπίας...)

Δεν θα προσπαθήσω να σου αναλύσω το πως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση, θα θέλαμε πολύ πολύ χρόνο και χώρο για αυτό. Πολύ συνθετικά μόνο μπορώ να σου πω πως μια βίαιη μειοψηφία, προσπαθεί με νόμιμοφανείς τρόπους, να ελέγξει την τεράστια πλειοψηφία, οδηγώντας την όλο και πιο κοντά στην απελπισία... Θα σου γράψω μόνο τις σκέψεις μου για το τί θα ήθελα να συμβεί από εδώ και πέρα. Τις σκέψεις μου που κάνω κάθε φορά που σε κοιτάζω να παίζεις ή να κοιμάσαι, που με κοιτάς στα μάτια με αυτό το τόσο καθαρό βλέμμα των συνομήλικών σου...

Η κοινωνία είναι σε μεγάλο αναβρασμό. Υπάρχει μια μεγάλη οικονομική και ψυχολογική πίεση, τόση όση έχουμε να δούμε από την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Και σήμερα που γράφω, ετοιμάζονται να νομιμοποιήσουν ακόμα πιο καταπιεστικά μέτρα για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Μέτρα που θα αυξήσουν την ανεργία, την φτώχεια, τον υποσιτισμό, τον αναλφαβητισμό, τις αυτοκτονίες και τελικά τη Βία σε όλες τις μορφές...

Δεν μας αξίζει. Αυτό δεν αξίζει σε κανέναν Άνθρωπο επάνω στη Γη για την ακρίβεια. Και έτσι πρέπει να το δούμε. Όλοι μας. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι μια Επανάσταση. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που η εποχή μας, παρά τις τεράστιες δυσκολίες της, είναι η πλέον ενδιαφέρουσα τόσο  στην Ελλάδα όσο και στον κόσμο...

Αλλά για ποιά Επανάσταση μιλάμε; Ως Ανθρωπιστής, πιστεύω βαθειά πως "τοποθετώντας τα πάντα στην υπηρεσία της Υγείας και της Εκπαίδευσης, τα περιπλοκότατα οικονομικά και τεχνολογικά προβλήματατης σημερινής κοινωνίας θα έχουν το σωστό πλαίσιο για την αντιμετώπισή τους... Μιλάμε για μια κοινωνική επανάσταση που να αλλάζει δραστικά τις συνθήκες ζωής του λαού, για μια πολιτική επανάσταση που να μεταβάλλει τη δομή της εξουσίας και, τελικά, για μια επανάσταση που να δημιουργεί τα δικά της παραδείγματα αντικαθιστώντας τις παρακμασμένες σημερινές αξίες." (Μ. Σίλο, Γράμματα στους φίλους μου, 1994, εκδ. Γκοβόστη).

Τα παραπάνω, σκεφτόμενος την Ελλάδα, μου φαίνονται πιο πραγματικά από ποτέ, καθώς είμαστε μια χώρα με τεράστιο πλούτο πολιτισμού, γνώσης, δημιουργίας. Τρία βασικά στοιχεία για την Εκπαίδευση αλλά και για την Υγεία, η οποία θυμίζω πως δεν είναι μόνο η σωματική αλλά και η πνευματική. Αν στηριχθούμε σε αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά μας ως χώρα, πιστεύω πως μπορούμε να δημιουργήσουμε τρομακτικές αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο, αλλαγές που θα μπορούσαν να χρησιμέψουν (ξανά) ως πρότυπα και για άλλες χώρες. Εξάλλου, είμαστε πλέον ένα παγκόσμιο χωριό και τίποτα δεν είναι ασύνδετο με τα υπόλοιπα. Η μοίρα μας είναι πιο κοινή από ποτέ, ως ανθρώπινο γένος, και για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία μας, αυτό το "κοινό" δεν εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες.

Επιστρέφοντας στις σκέψεις για την Ελλάδα, πως θα μπορούσαμε να επιτύχουμε την Επανάσταση; Την ουσιαστική μετατροπή της κοινωνίας μας, οδηγώντας την θετικά στη νέα εποχή που διαγράφεται παγκοσμίως; Χμ...

"Υπάρχει κίνδυνος όσοι από εμάς έγιναν δύματα εκμετάλλευσης και είδαν την αξιοπρέπειά τους να ποδοπατιέται, όσοι από εμάς αναγκάστηκαν να μείνουν στο τραγικό σκοτάδι της αδικίας και του εξευτελισμοόυ, να μπουν στη νέα εποχή κουβαλώντας μέσα τους το μίσος και την πικρία. Αν όμως ανταποδώσουμε μίσος και έχθρα, η νέα εποχή δε θα είναι παρά ένα πανομοιότυπο της πλαιάς. Πρέπει να σβήσουμε το μίσος και την αδικία του παλαιού κόσμου με την αγάπη και τη δικαιοσύνη του νέου. Για αυτό πιστεύω τόσο ακλόνητα στη μη βία. Η βία δε λύνει ποτέ τα προβλήματα. Δημιουργεί μόνο νέα, ακόμα πιο περίπλοκα. Αν υποκύψουμε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουμε βία στον αγώνα μας για δικαιοσύνη, τότε γενιές ολόκληρες, που δε γεννήθηκαν ακόμα, θα υποστούν την ατελείωτη θλιβερή νύχτα του μίσους και η κληρονομιά μας στο μέλλον θα είναι η αιώνια κυριαρχία ενός παράλογου χάους." (Μ.Λ.Κινγκ, ομιλία του 1957, εκδ. ΚΟΑΝ).

"Πρέπει να αποσαφηνίσω ότι η μη βίαιη αντίσταση δεν είναι μια μέθοδος για δειλούς. Είναι όντως μια αντίσταση. Δεν είναι η μέθοδος της παθητικής αδράνειας και της αυταρέσκειας που νεκρώνει το πνεύμα. Ο μη βίαιος μαχητής εναντιώνεται εξίσου στο κακό το οποίο πολεμά, όσο και ο επιθετικός μαχητής, όμως η αντίστασή του γίνεται χωρτίς βίαια μέσα. Στο σωματικό επίπεδο η μέθοδος αυτή αρνείται την επιθετικότητα, είναι όμως εξαιρετικά επιθετική στο πνευματικό επίπεδο."  (Μ.Λ.Κινγκ, ομιλία του 1958, εκδ. ΚΟΑΝ).

Εξαιρετικά παραδείγματα στα παραπάνω είναι όλα τα κινήματα που προώθησαν και συνεχίζουν την κοινωνική ανυπακοή στην Ελλάδα και αλλού και φυσικά το μεγαλύτερο από όλα αυτό των Αγανακτισμένων, που τον περασμένο Οκτώβριο, κατάφερε να κινητοποιήσει σε περίπου 1000 πόλεις παγκοσμίως την ίδια ημέρα εκατομμύρια κόσμου!

Ναι, είναι σίγουρο πως εσείς, τα παιδιά μας είστε η ελπίδα του μέλλοντος, αλλά έχουμε και εμείς το δικό μας κομμάτι ευθύνης για αυτό το ρόλο σας. Και ποιά είναι αυτή η ευθύνη μας;

Να γίνουμε στην πράξη η ελπίδα που είμαστε ήδη στα μάτια σας!

Έτσι μόνο θα μπορώ να συνεχίσω να σε κοιτάζω στα μάτια...