Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

731 ημέρες...

Πριν από 731 ημέρες, ήσουν στην κοιλιά της μητέρας σου.
Άκουγες διάφορες φωνές όλη μέρα, καινούργιους ήχους συνεχώς. Όμως δεν έδινες πολύ σημασία, επέλεξες να κοιμάσαι την περισσότερη ώρα.
Το βράδυ εκείνης της ημέρας, οι φωνές και οι νέοι θόρυβοι συνεχίζονταν, ενώ συναισθηματικά είχες περάσει διάφορα στάδια: από άγχος μέχρι δάκρυα χαράς και γενικότερα η συγκίνηση της Εβίτας ήταν ένα ατέρμονο ανσασέρ με πολύ πολύ φορτίο χαράς... (αυτό πάλι δεν το καταλάβαινες ακόμα, τόση χαρά και όμως δάκρυα, τί να πεις κι εσύ...).
Το απόγευμα που σε είδα, σε καθησύχασα και μετά άρχισες να γνωρίζεις πολλούς φίλους και συγγενείς που βρίσκονταν μαζί μας εκείνη την ιδιαίτερη ημέρα... Πέρασες πολύ καλά, με φαγητό, νερό με φυσαλίδες, λίγο χορό και πολλούς νέους ήχους...

φωτ. Αγάθη Δαρλάση
Λίγο μετά, στην ιδιαίτερη τελετή που κάναμε παρέα με τους προαναφερόμενους φίλους και συγγενείς, εγώ και η μητέρα σου, απαντήσαμε στην ερώτηση των κουμπάρων-νονάδων σου, Ελένης και Μαριλένας:

"Τί σημαίνει για εσένα αυτός ο γάμος;"

Η απάντησή μου ήταν κάτι που θα έλεγα και σήμερα, με με ακόμα περισσότερο βάθος: 


"Σημαίνει να είμαι μαζί με κάποια που θαυμάζω, για αυτά που έχει κάνει, για αυτά που συνεχίζει να κάνει, και για αυτά που ονειρεύεται να κάνει στο μέλλον!" 

φωτ. Αγάθη Δαρλάση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Συνολικές προβολές σελίδας

networked bloggers

Αναγνώστες