Χμ... Τσαγκαροδευτέρα γιέ μου η χτεσινή ημέρα, ήταν και Πρώτη του μήνα, μια κούραση μου ήρθε, λες και ήρθε μαζεμένο όλο το 2010 ξαφνικά στη μνήμη του σώματός μου.
Είχα μια παράξενη αίσθηση λοιπόν χτες, ίσως από το παραπάνω γεγονός, και με έπιασε μια μελαγχολία που είχα καιρό να νοιώσω... Μου ήρθαν στη μνήμη (μυαλού και καρδιάς) κυρίως εικόνες απο την περσινή χρονιά, πράγματα που έκανα μαζί με φίλους, η διαδρομή στα Βαλκάνια (το Βαλκανικό κομμάτι της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία), εικόνες φίλων που έχω καιρό να δω, ακόμα και φίλων που το σώμα τους δεν είναι πια εδώ (Νέλη, Νάσος, Τάσος).
Γλυκές μνήμες και μια απέραντη συγκίνηση για όλα και όλους. Σα να είχα συνδεθεί ξαφνικά με όλα αυτά τα πράγματα μέσα από ένα παράξενο δρόμο στον χωροχρόνο, σαν μια εμπειρία... Ξύπνησα σήμερα με μια γαλήνη και μια αξιοζήλευτη προσοχή σε ό,τι κάνω που είχα πολύ καιρό να βιώσω. Βοήθησες και εσύ με τη δική σου αγγελική νηνεμία στο πρόσωπό σου να ξέρεις...
Ο Αργεντίνος φίλος λέει πάντως:
"Όταν βιώνεις μια μεγάλη δύναμη, χαρά και καλοσύνη στη καρδιά σου, ή όταν αισθάνεσαι ελεύθερος και χωρίς αντιφάσεις, ευχαρίστησε αμέσως το εσώτερό σου. Όταν σου συμβαίνει το αντίθετο, ζήτα με πίστη και η ευχαριστία που έχεις συσσωρεύσει, θα επιστρέψει διευρυμένη και αλλαγμένη σε χάρη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου