Το φτωχό 1%

Πριν μερικά χρόνια Ηλία μου, είχαμε, οι γονείς σου, την "πολυτέλεια" να πραγματοποιούμε αποστολές ανθρωπιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής...

Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι, το 2002, στην Κένυα. Η πτήση έφτασε στο Ναϊρόμπι αργά το βράδυ, και έτσι το σκοτεινό πέπλο του, μου έκρυψε το πραγματικό πρόσωπο της πρωτεύουσας... Όταν ξημέρωσε, κοίταξα από το παράθυρο του ξενοδοχείου μου και είπα "εντάξει, βλέπει προς τους πίσω δρόμους, που δεν είναι και ό,τι καλύτερο και σε άλλες πόλεις που έχω πάει...". Λίγο μετά, μαζί με τη νονά σου και έναν Κενυάτη φίλο συνοδεία, διασχίζοντας την πόλη για να πάμε στο σταθμό των λεωφορείων, απλά επαναλάμβανα από μέσα μου "...δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... ".

Δεν ήταν. Πουθενά.

Κένυα, 2008

Τότε, η Κένυα, η Ουγκάντα και άλλες "λεηλατημένες" χώρες της Αφρικής και της Ασίας, ήταν από γαμήλιοι προορισμοί έως απλά "ανύπαρκτες" για τους Έλληνες (μην πω για όλη την Ευρώπη...).

Σήμερα, η λεηλασία μας χτύπησε την πόρτα. Και έτσι, περίπου 500.000 παιδιά ζουν στο όριο της φτώχειας, ή κάτω από αυτό. Προφανώς, το ίδιο και οι γονείς τους. Μια πρόσφατη "βόλτα" στην Αθήνα, την πρωτεύουσα, με έκανε να επαναλάβω τα ίδια ακριβώς λόγια που έλεγα τότε στο Ναϊρόμπι: "...δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... δεν μπορεί, στον άλλο δρόμο θα είναι καλύτερα... ".

Αλλά δεν ήταν. Πουθενά.

από το lifo.gr

Άλλες χρονιές, αυτή την ημέρα που είναι αφιερωμένη στην καταπολέμηση της φτώχειας, οι "επίσημες" υποστηρίξεις και "φαίνεσθαι" δωρεές, ήταν ψωμοτύρι. Ήταν, έστω και αυτό, μια πράξη "αλληλεγγύης" προς όσους υποφέρουν από την οικονομική φτώχεια. Σήμερα, αυτό που όλοι οι "επίσημοι" προσπαθούν, είναι ακριβώς το αντίθετο: πως να κάνουν αυτά τα νούμερα μεγαλύτερα! Όχι στην Αφρική, στην Ελλάδα!!!

Ο Γκάντι είχε πει πως "η πείνα, είναι η ύψιστη μορφή βίας που μπορείς να επιβάλεις σε μια χώρα". Και είχε δίκιο. Τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι που υποσιτίζονται στην Ελλάδα, μια χώρα που από την ιδία της παραγωγή μπορεί να καλύψει το 80% ή και περισσότερο, των διατροφικών της αναγκών, είναι πάνω από το 20% του πληθυσμού και αυτό ανεβαίνει ανάλογα με τα νούμερα των ανέργων αλλά και των υποαπασχολούμενων.

Υπάρχει απάντηση; Σε αυτή την τεράστια, πραγματικά τεράστια, οικονομική (και κατ'επέκταση ψυχολογική) βία που δεχόμαστε καθημερινά, ώρα με την ώρα, από τους νόμους, τους κρατικούς θεσμούς και μια μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ;

Υπάρχει!

Αύριο που θα πάμε στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ας θυμηθούμε πως την φτώχεια την κουβαλάνε αυτοί, και όχι εμείς. Μέσα στην καρδιά και το μυαλό τους. Μέσα στις καρδιές και τα μυαλά μας.

Εξάλλου, πως να το κάνουμε, είμαστε το 99% και αυτοί είναι το φτωχό 1%!!!

Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία - ΑΟΡΑΤΟΙ - 2010

"Αγαπητέ κύριε Νόμπελ..."

Αγαπητέ κύριε Νόμπελ,

εκτιμώ βαθύτατα το έργο σας, το οποίο κατά καιρούς έχει βοηθήσει σημαντικά την ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορες μεριές του πλανήτη μας.

Δυστυχώς όμως, άλλες φορές, φαίνεται πως βρίσκεσθε εις πλάνην οικτρήν...

Και τούτο διότι έχετε αδικήσει δεκάδες Ηρώων του Ανθρώπινου Γένους, όποτε βραβεύσατε πρόσωπα ή θεσμούς με βίαιο παρελθόν, παρόν και μέλλον... (παρακαλώ να σημειωθεί πως με τη λέξη "βία" εκφράζω την κάθε μορφή της...).

Πιθανόν, με τέτοιες βραβεύσεις, να θέλετε να κάνετε τον καλό παιδαγωγό, που προσπαθεί να ενισχύσει τα θετικά χαρακτηριστικά του μαθητή του, έναντι των αρνητικών. Θα συμφωνήσω με τον παιδαγωγικό ρόλο των βραβείων σας. Μόνο που μαθητές σας δεν είναι αυτοί που βραβεύετε (γιατί αυτοί είτε δεν το χρειάζονται, είτε υποκρίνονται), αλλά η Ανθρωπότητα!!!

Ειδικά αυτό το βραβείο για την Ειρήνη, θα μου επιτρέψετε να σας ζητήσω εξηγήσεις για την απονομή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι αδυνατώ να εμβαθύνω στην λογική και την ηθική του...

Γιατί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να μην είχαμε πολέμους, είχαμε όμως την υποστήριξη ή ανοχή πολλών άλλων στην ..."αυλή" μας και φυσικά δεν ξεχάσαμε να αναβαθμίσουμε τα συμβατικά και τα πυρηνικά μας οπλοστάσια σε βάρος των κοινωνικών δαπανών...

Ίσως μάλλον καλύτερα θα ήταν να ξαναπροσδιορίσουμε του τί είναι Ειρήνη και τί ΔΕΝ είναι, ειδικά σε μια περίοδο που όλη η ανθρωπότητα βιώνει την οριστική κρίση και κατάρρευση του συστήματος αξιών που πορευθήκαμε τα τελευταία 200 - 400 χρόνια...

Ενδεικτικά, θα σας προτείνω ένα μικρό, πολύ μικρό, παγκόσμιο δείγμα, του πως εμείς οι κοινοί θνητοί (φέροντες εκφραστές της Ανθρώπινης Ιστορίας του σήμερα όμως...) αντιλαμβανόμαστε την Ειρήνη και τη Μη Ειρήνη...

photos by: Mohammad Rakibul Hasan, Bangladesh

 Καλή σας νύχτα και καλή μας μέρα!

Με βαθειά, ανθρώπινη ηθική,

ο μπαμπάς του παιδιού (που ξεχάσατε πως ήσασταν κι εσείς κάποτε)

(Το δείγμα είναι από τον 4ο διεθνή διαγωνισμό φωτογραφίας με τίτλο "Ειρήνη Είναι" και θέμα "Ειρήνη Είναι - Ειρήνη ΔΕΝ Είναι" που διοργάνωσε ο Διεθνής Οργανισμός του Ανθρωπιστικού Κινήματος "Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία".)

2 πλήρεις περιστροφές Ήλιε μου...

Ναι, έτσι είναι...

Βρήκαμε έναν συμβατικό τρόπο να μετράμε τον χρόνο. Όλων μας. Στο χέρι, στον τοίχο, στο κινητό μας, στην κάρτα εργασίας μας, στο κουδούνι του σχολείου... Ο Μαστρο Ώρας στην "Μόμο" του Μ. Έντε, περιγράφει τα ρολόγια ως "...ελαττωματικές απομιμήσεις αυτού που βρίσκεται στην καρδιά μας!".

Μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο μας λοιπόν, τον Ήλιο όλων μας, καθορίζει το μεγαλύτερο κύκλο του χρόνου: το Έτος...

Δεν έχει σημασία η διαφορετικότητα ανά ιστορική εποχή ή πολιτισμό, στο ποιά ημέρα του Έτους τελειώνει και αρχίζει, αν είναι 1 Ιανουαρίου ή 1 Απριλίου ας πούμε... Το σημαντικό είναι η διάρκεια της πλήρους περιστροφής γύρω από τον Ήλιο. Τον Ήλιο όλων μας...

Έτσι κι εσύ, χαράζεις ήδη τη δική σου πορεία μέσα σε αυτό το χωροχρονικό ταξίδι της Ανθρωπότητας, συμπληρώνοντας σήμερα 2 πλήρεις περιστροφές γύρω από τον Ήλιο. Τον Ήλιο όλων μας...

Και εμείς, συμπληρώνουμε 2 έτη πλήρους περιστροφής γύρω από σένα...

Τον δικό μας Ήλιο!

Γιατί όπως είπε και ο Αργεντινός φίλος: "ο Ήλιος (μας), πιάνει περισσότερο χώρο στις καρδιές μας, παρά στο Σύμπαν!".

Χρόνια Πολλά Ηλία μας

Με Ειρήνη στην Καρδιά και Φως στην Κατανόηση!

Ήλιος ο Πρώτος και άλλες ιστορίες...

Εντάξει.
Ξεκουραστήκαμε...
Μπανάκια, παραλία, κουβαδάκια, καστράκια, βουτιές, γιαγιάδες και παππούδες, όλα τα είχε αυτό το καλοκαίρι! Α, να μην ξεχάσω και την απαλλαγή από την πάνα... άντρεψες...

Και τώρα;

Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τις πρώτες μας 772 +1 (λόγω δίσεκτου...) ημέρες στο φως του Ήλιου!

Είπα Ήλιος και θυμήθηκα το πόσο μεγάλη σημασία έδιναν οι πολιτισμοί όλου του κόσμου σε αυτό το άστρο. Από νωρίς είχαν καταλάβει μέσω της παρατήρησης (που είναι το ήμισυ της γνώσης...) πως αυτός είναι ο μέγας ρυθμιστής της Ζωής πάνω στον πλανήτη μας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα διάφορες εκφράσεις του δέους, που έφταναν μέχρι και τις ανθρωποθυσίες στο όνομά του (κάτι που είμαι σίγουρος πως αυτό το άστρο δεν ζήτησε ποτέ...).

photo by Daniel Alvarez

 Πέρα από τις ακρότητες, δημιούργησε και κάτι άλλο, που ήταν ένα είδος σεβασμού, λόγω κατανόησης της Κλίμακας. Ναι, οι Άνθρωποι μπορούσαν να κάνουν απίστευτα πράγματα, και ακόμα περισσότερα από τα απίστευτα... Αλλά αν ο Ήλιος για μια ημέρα δεν φώτιζε τη Γη, τότε όλα αλλάζαν... Φυσικά, πολύς καιρός πέρασε από τότε, η λειτουργία του Ήλιου ως άστρου αναλύεται καθημερινά και μπορούμε να προβλέψουμε πότε θα μας "χτυπήσει" η επόμενη "Ηλιακή καταιγίδα" για να προφυλάξουμε τα κινητά μας (τί κλίμακα, έ;). Απομυθοποιήθηκε... 

Όπως απομυθοποιήθηκαν και πολλές δοξασίες θρησκευτικών ή εθνικιστικών δογμάτων, που στο παρελθόν αλλά και στις μέρες μας, οδηγούν Ανθρώπους σε ακραίες καταστάσεις, "ανθρωποθυσίες" ξανά... Μόνο το όνομα έχει αλλάξει σε αυτές τις περιπτώσεις.

Και στα δύο σενάρια που σου περιγράφω πιο πάνω, έχει χαθεί κάτι σημαντικό. Ο σεβασμός στην "κλίμακα", δηλαδή ο σεβασμός προς ό,τι υπάρχει επάνω στη Γη και φυσικά, ο σεβασμός προς όλους τους άλλους Ανθρώπους. Προς κάθε τί διαφορετικό, που έχει το δικό του χώρο κάτω από τον ίδιο Ήλιο ή Θεό ή ο,τιδήποτε ανώτερο και ιερό αναγνωρίζει κανείς. Και για να συνδέσω καλύτερα τις θρησκείες με αυτό, θα θυμίσω κάτι που αρκετοί φανατικοί αρνούνται να αναγνωρίσουν:

Σε όλες, μα όλες, τις θρησκείες, θεμελιώδης αρχή του καλού πιστού είναι η ακόλουθη φράση:

"Συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται".

Φυσικά, αυτό το ξεχνάνε όλοι, μα όλοι, οι φανατικοί θρησκόληπτοι, οι φανατικοί "πατριώτες", οι φανατικοί οπαδοί, οι φανατικοί πολιτικοί, οι φανατικοί δήμαρχοι και οι φανατικοί οικονομολόγοι.

Χτες, 2 Οκτωβρίου, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα για τη Μη Βία. Την "μεγαλύτερη δύναμη με την οποία έχει προικιστεί η Ανθρωπότητα", όπως την περιέγραψε ο Γκάντι, που τιμούμε την γενέθλιο ημέρα του. Μια δύναμη, που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη οριοθέτηση, γιατί απλά στηρίζεται σε μια πανανθρώπινη, βαθειά εσωτερική αλλά και δυνατά πρακτική αλήθεια:

"Συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται".

Θυμήσου το μια φορά την ημέρα, εφάρμοσέ το δέκα και θα χαρείς 100.