"τί έκανες την Άνοιξη μπαμπά;"

Λογικό. 

Γιατί μετά την Χιροσίμα, θα διαπίστωσες ό,τι είχα να σου γράψω καιρό. Σχεδόν όλη την Άνοιξη και πιάσαμε και λίγο Καλοκαιράκι. 

Εκτός από τα απανωτά κοινωνικά σοκ που βιώσαμε (και που συνεχίζουμε να βιώνουμε), και που μας αποσβολώνουν για ένα διάστημα, είχαμε και παράλληλα μια άλλη εμπειρία, βιωματική και αυτή. Αλλά αυτή, ήταν κάτι που μας γέμισε ενέργεια και δύναμη για ξεπερνάμε λίγο πιο ανώδυνα μέσα μας την "Χιροσίμα" που μαίνεται στην κοινωνία, και που μας έκανε να επιβεβαιώσουμε την πίστη μας στις καλύτερες δυνατότητες όλων των ανθρώπων. 

Ήταν η χαρά να δουλέψουμε ως Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία, μαζί με εκπαιδευτικούς Γυμνασίων και Λυκείων της Βοιωτίας και σε συνεργασία με τον φίλο Γιάννη, από τον Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων, ένα διαφορετικό τύπου σεμιναρίων. 

Ήταν σεμινάρια βιωματικά, προσωπικής ανακάλυψης θα έλεγα. Γιατί και οι εκπαιδευτικοί, όπως όλοι μας, έρχονται αντιμέτωποι με πολλή βία: από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα όπου εργάζονται, από τη γενικότερη άσχημη κοινωνική κατάσταση, από την απαξίωση του επαγγέλματός τους καθημερινά. 

Χρειάζεται να βρούμε λοιπόν την αξιοπρέπειά μας, τα δυνατά μας σημεία, τα "ιερά" μας, μέσα στην καρδιά και το μυαλό μας, μέσα στον ψυχισμό μας, μέσα στις πράξεις μας, μέσα στη φαντασία μας και μέσα στα μάτια του κάθε διπλανού μας. 

Για αυτό, και στη Θήβα, τη Λειβαδιά, το Σχηματάρι, μαζευόμασταν για 4 μήνες, μία ημέρα για 5-6 ώρες, και ανακαλύπταμε ξανά όλα αυτά τα καλά πράγματα που έχει μαζέψει ο καθένας μέσα του στη διάρκεια της ζωής του και με αυτά, προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια "μαγιά". Διαθέσιμη άμεσα σε κάθε εξωτερική δυσκολία, εντός και εκτός αίθουσας, ώστε να μην κερδίσει άλλο εκατοστό μέσα μας η απογοήτευση, ο φόβος και η βία. Ώστε να δημιουργήσουμε ξανά τις σχέσεις μας με εμάς και τους γύρω μας, βασισμένοι στα θετικά μας, στην ανθρώπινη συνείδησή μας και στην ενεργή μη βία. Με άλλα λόγια, να γίνουμε περισσότερο Ανθρωπιστές. 

Και τί σημαίνει να είσαι Ανθρωπιστής; 
Σημαίνει να συμπεριφέρεσαι όπως θα ήθελες να σου συμπεριφέρονται. 
Σημαίνει να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι και να πράττεις προς την ίδια κατεύθυνση. 
Σημαίνει να ξεπερνάς τον πόνο και την οδύνη και να βοηθάς και άλλους να τα ξεπεράσουν. 
Σημαίνει να αγαπάς την πραγματικότητα που εσύ χτίζεις. 
Σημαίνει να τοποθετείς τον Άνθρωπο κεντρική αξία και απασχόληση. 
Σημαίνει να μαθαίνεις δίχως όρια. 
Σημαίνει να αρνείσαι κάθε μορφή βίας. 

Ανθρώπινο Σήμα Ειρήνης, Βουδαπέστη, Μάρτιος 2008.
Διοργάνωση: Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία. Συμμετοχή: 3.500 άνθρωποι.

Στο τέλος των σεμιναρίων, αρκετοί εκπαιδευτικοί με ρώτησαν τί θα μπορούσαν να προτείνουν στα "παιδιά τους" για να διαβάσουν και να εμπνευστούν, κάτι σαν συμβουλή, πρόταση ή προτροπή... 

Το ίδιο που προτείνω και σε σένα τώρα, ένα κείμενο του Αργεντινού φίλου που αγγίζει την καρδιά και το μυαλό, τη μνήμη και τη φαντασία μας. 

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Αν νομίζεις ότι η ζωή σου τελειώνει με το θάνατο, όλα όσα σκέφτεσαι, αισθάνεσαι και κάνεις δεν έχουν νόημα. Τα πάντα καταλήγουν στη μη συνοχή, στην αποσύνθεση.

Αν νομίζεις ότι η ζωή σου δεν τελειώνει με το θάνατο, πρέπει να συμφωνεί αυτό που σκέφτεσαι με αυτό που νιώθεις και αυτό που κάνεις. Τα πάντα θα πρέπει να προχωρούν προς τη συνοχή, προς την ενότητα.

Αν σου είναι αδιάφορος ο πόνος και η οδύνη των άλλων, κάθε βοήθεια που ζητάς δεν θα δικαιολογείται.

Αν δεν είσαι αδιάφορος απέναντι στον πόνο και την οδύνη των άλλων θα πρέπει να συμπίπτουν όσα σκέφτεσαι με όσα νιώθεις και κάνεις για να βοηθήσεις τους άλλους.

Μάθε να φέρεσαι στους άλλους όπως θέλεις να σου φέρονται.

Μάθε να ξεπερνάς τον πόνο και την οδύνη σε σένα, στον διπλανό σου, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία.

Μάθε να αντιστέκεσαι στη βία που υπάρχει σε σένα και έξω από σένα.

Μάθε να αναγνωρίζεις τα σημεία που είναι ιερά  μέσα σου και έξω από σένα.

Μην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να αναρωτιέσαι “ποιος είμαι;”

Μην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να αναρωτιέσαι “προς τα πού κατευθύνομαι;”

Μην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να απαντάς ποιος είσαι.

Μην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να απαντάς προς τα πού κατευθύνεσαι.

Μην αφήνεις να περνάει μια μεγάλη χαρά χωρίς να ευχαριστείς ό,τι πιο εσώτερο έχεις.

Μην αφήνεις να περνάει μια μεγάλη λύπη χωρίς να διεκδικείς από ό,τι πιο εσώτερο έχεις τη χαρά που έμεινε φυλαγμένη.

Να μην φαντάζεσαι ότι είσαι μόνος στο χωριό ή την πόλη σου, πάνω στη Γη ή στους άπειρους κόσμους.

Να μην φαντάζεσαι ότι είσαι αλυσοδεμένος σε αυτό τον τόπο και σε αυτόν τον χρόνο.

Να μην φαντάζεσαι ότι με το θάνατό σου διαιωνίζεται η μοναξιά.

Πάρε έμπνευση, γιατί από τον Σεπτέμβριο, θα χρειαστούμε πολλή, για να νικήσουμε τους φόβους μας, τις συνήθειές μας και τελικά, για να αλλάξουμε... 

Υ.Γ. Πάρε και δύναμη από το γεγονός πως τα σεμινάρια αυτά, είναι μέρος των προσπαθειών μας για ένα δίκτυο σχολείων για τη μη βία, με δράσεις σε 15 χώρες ήδη και με προοπτική να συνεχίσουμε και στην Ελλάδα, αυτό που ήδη ξεκινήσαμε σε Ηράκλειο, Αθήνα, Χαλκίδα, Θήβα, Λιβαδειά, Σχηματάρι, Σούρπη, Ρέθυμνο και, και, και...

Της Χιροσίμας...

...
...
...
...
...και μετά, το κενό....

Έτσι κάπως έχω νιώσει τους τελευταίους 3 μήνες από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Το ένα "σοκ" μετά το άλλο στην κοινωνία μας, όπως σε άλλες χώρες πριν από εμάς.

Υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια μικρή μερίδα ανθρώπων (1%) αυτή τη στιγμή που σου γράφω (που ελπίζω να μην υπάρχει ως κοινωνικό ποσοστό όταν θα το διαβάζεις) η οποία απαξιώνει τα πάντα.

Την Υγεία, την Εκπαίδευση, τον Πολιτισμό, την Ελεύθερη Πληροφόρηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εργασία, την Ποιότητα Ζωής, τις Βιβλιοθήκες, το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον. Όλων μας. Ακόμα και αυτών που πίστεψαν σε αυτούς και τους ψήφισαν.

Απαξιώνουν και την ίδια τη Δημοκρατία. Αλλά αυτό δεν ήταν η κορύφωση, είναι η λογική συνέπεια μαζί με όλα τα παραπάνω.

Γιατί πριν από όλα, έχουν ήδη απαξιώσει την ανθρώπινη ύπαρξη, αυτή καθ'αυτή.

Ούτε αυτό δεν είναι παράλογο, αν το μπορέσεις και το δεις λίγο πιο ήρεμα. Έτσι είναι αυτό  το σύστημα. Απάνθρωπο. Παντού. Και αυτός ο "κόσμος" υπάρχει για να "εκραγεί" γιε μου.

Η γέννηση ενός νέου κόσμου έχει ήδη ξεκινήσει την αναπότρεπτη πορεία της και κανένας δεν μπορεί να κάνει κανενός είδους έκτρωση. Ίσως μόνο μπορεί να την "δηλητηριάσει" με τις αξίες της μισαλλοδοξίας, της βίας, της διάκρισης, της εκδίκησης.

Εμείς θα ενώσουμε τις φωνές μας με την πλειοψηφία που ζητάει να μείνουμε μακρυά από τα παραπάνω και να δημιουργήσουμε, με "όπλο" μας την ενεργή μη βία, την αλληλεγγύη, τη διαφορετικότητα, τη σύγκλιση, τον αλληλοσεβασμό και τον ανθρωπισμό.

Αν από κάτι έχει γεμίσει η ψυχή και η ζωή του κόσμου, αυτό είναι η βία.

Άρα ξέρει πως αυτό είναι ένα πρόβλημα και όχι η λύση. Και αν κάποιοι μηχανικά προστάζουν την άμεση ανάγκη για βία στη βία της εξουσίας, θα απαντήσουμε πως είναι άλλο να είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις για τις ιδέες σου, και άλλο να σκοτώσεις...

Άφησα για το τέλος όσους λένε ό,τι για όλα φταίει πως δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα...

Προφανώς ξεχνάνε, ακόμα και την σημερινή "μαύρη" επέτειο της Χιροσίμα οι υποκριτές, πως συνεχίζουν να χρηματοδοτούν τον Θάνατο (πυρηνικά και συμβατά οπλοστάσια) χωρίς δισταγμό.

Επ! Να μια καλή ιδέα ίσως: να μεταφέρουν χρήματα από τους εξοπλισμούς στην Υγεία, την Εκπαίδευση και την Ποιότητα ζωής!!! Πόσα πτυχία και διεθνείς καριέρες αξίζει άραγε αυτή η απλή (και κοινή με εκατομμύρια άλλους ανθρώπους) ιδέα; Ουάου!!!

imagine...

Λίγες ημέρες με περισσότερο χρόνο για τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας θα είναι οι επόμενες. Και θα τις χαρούμε όσο δεν παίρνει. Απλά γιατί στην καρδιά μας, καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο από όσο στον χωροχρόνο τους. Γιατί όσα και να απαξιώσουν, δεν μπορούν να απαξιώσουν τις καρδιές μας.