Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

2012 π.Χ.

Και ναι!!! Το νέο έτος αφίχθει υιέ μου!!! Ολοκαίνουργιο, φανταχτερό, γυαλιστερό, γεμάτο υποσχέσεις!!!

Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε όλοι μας... Ειλικρινά προσπαθώ πολές μέρες τώρα να μη σου γράψω κάτι decadance αλλά δεν μπορώ, δε μου βγαίνει καθόλου. Και στο κάτω κάτω, αν αυτό που γράφω εδώ πρόκειται να το διαβάσεις (λέμε τώρα) αργότερα, πιστεύω πως είναι καλύτερα να γνωρίζεις ακριβώς τί συνέβαινε το ...σωτήριον έτος 2012 παρά να εστιάσεις μόνο στο ότι έφτασες ήδη τα 85 εκ. ύψος, λες "μπάλλλα, να (νερό), ναντα (μανταρίνι), νταν ("γκολ"), μαμ (το γνωστό), γουφγουφ, μαααο (γατάκι), πα (παπάκια)" και διάφορα άλλα, ανοίγεις μόνος σου το ραδιόφωνο όπου και αλλάζεις σταθμούς, "διαβάζεις" τα αγαπημένα σου βιβλία και "παίζεις" μουσική στο πιανάκι σου... (καμάαααρι...).


Στον κόσμο μας όμως, αυτό των μεγάλων, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Δεν ήταν εύκολα ούτε το 2011 π.Χ. ούτε τον πρώτο μήνα του 2012 π.Χ.. (= προ Χρεωκοπίας...)

Δεν θα προσπαθήσω να σου αναλύσω το πως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση, θα θέλαμε πολύ πολύ χρόνο και χώρο για αυτό. Πολύ συνθετικά μόνο μπορώ να σου πω πως μια βίαιη μειοψηφία, προσπαθεί με νόμιμοφανείς τρόπους, να ελέγξει την τεράστια πλειοψηφία, οδηγώντας την όλο και πιο κοντά στην απελπισία... Θα σου γράψω μόνο τις σκέψεις μου για το τί θα ήθελα να συμβεί από εδώ και πέρα. Τις σκέψεις μου που κάνω κάθε φορά που σε κοιτάζω να παίζεις ή να κοιμάσαι, που με κοιτάς στα μάτια με αυτό το τόσο καθαρό βλέμμα των συνομήλικών σου...


Η κοινωνία είναι σε μεγάλο αναβρασμό. Υπάρχει μια μεγάλη οικονομική και ψυχολογική πίεση, τόση όση έχουμε να δούμε από την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Και σήμερα που γράφω, ετοιμάζονται να νομιμοποιήσουν ακόμα πιο καταπιεστικά μέτρα για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Μέτρα που θα αυξήσουν την ανεργία, την φτώχεια, τον υποσιτισμό, τον αναλφαβητισμό, τις αυτοκτονίες και τελικά τη Βία σε όλες τις μορφές...

Δεν μας αξίζει. Αυτό δεν αξίζει σε κανέναν Άνθρωπο επάνω στη Γη για την ακρίβεια. Και έτσι πρέπει να το δούμε. Όλοι μας. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι μια Επανάσταση. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που η εποχή μας, παρά τις τεράστιες δυσκολίες της, είναι η πλέον ενδιαφέρουσα τόσο  στην Ελλάδα όσο και στον κόσμο...

Αλλά για ποιά Επανάσταση μιλάμε; Ως Ανθρωπιστής, πιστεύω βαθειά πως "τοποθετώντας τα πάντα στην υπηρεσία της Υγείας και της Εκπαίδευσης, τα περιπλοκότατα οικονομικά και τεχνολογικά προβλήματατης σημερινής κοινωνίας θα έχουν το σωστό πλαίσιο για την αντιμετώπισή τους... Μιλάμε για μια κοινωνική επανάσταση που να αλλάζει δραστικά τις συνθήκες ζωής του λαού, για μια πολιτική επανάσταση που να μεταβάλλει τη δομή της εξουσίας και, τελικά, για μια επανάσταση που να δημιουργεί τα δικά της παραδείγματα αντικαθιστώντας τις παρακμασμένες σημερινές αξίες." (Μ. Σίλο, Γράμματα στους φίλους μου, 1994, εκδ. Γκοβόστη).

Τα παραπάνω, σκεφτόμενος την Ελλάδα, μου φαίνονται πιο πραγματικά από ποτέ, καθώς είμαστε μια χώρα με τεράστιο πλούτο πολιτισμού, γνώσης, δημιουργίας. Τρία βασικά στοιχεία για την Εκπαίδευση αλλά και για την Υγεία, η οποία θυμίζω πως δεν είναι μόνο η σωματική αλλά και η πνευματική. Αν στηριχθούμε σε αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά μας ως χώρα, πιστεύω πως μπορούμε να δημιουργήσουμε τρομακτικές αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο, αλλαγές που θα μπορούσαν να χρησιμέψουν (ξανά) ως πρότυπα και για άλλες χώρες. Εξάλλου, είμαστε πλέον ένα παγκόσμιο χωριό και τίποτα δεν είναι ασύνδετο με τα υπόλοιπα. Η μοίρα μας είναι πιο κοινή από ποτέ, ως ανθρώπινο γένος, και για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία μας, αυτό το "κοινό" δεν εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες.

Επιστρέφοντας στις σκέψεις για την Ελλάδα, πως θα μπορούσαμε να επιτύχουμε την Επανάσταση; Την ουσιαστική μετατροπή της κοινωνίας μας, οδηγώντας την θετικά στη νέα εποχή που διαγράφεται παγκοσμίως; Χμ...

"Υπάρχει κίνδυνος όσοι από εμάς έγιναν δύματα εκμετάλλευσης και είδαν την αξιοπρέπειά τους να ποδοπατιέται, όσοι από εμάς αναγκάστηκαν να μείνουν στο τραγικό σκοτάδι της αδικίας και του εξευτελισμοόυ, να μπουν στη νέα εποχή κουβαλώντας μέσα τους το μίσος και την πικρία. Αν όμως ανταποδώσουμε μίσος και έχθρα, η νέα εποχή δε θα είναι παρά ένα πανομοιότυπο της πλαιάς. Πρέπει να σβήσουμε το μίσος και την αδικία του παλαιού κόσμου με την αγάπη και τη δικαιοσύνη του νέου. Για αυτό πιστεύω τόσο ακλόνητα στη μη βία. Η βία δε λύνει ποτέ τα προβλήματα. Δημιουργεί μόνο νέα, ακόμα πιο περίπλοκα. Αν υποκύψουμε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουμε βία στον αγώνα μας για δικαιοσύνη, τότε γενιές ολόκληρες, που δε γεννήθηκαν ακόμα, θα υποστούν την ατελείωτη θλιβερή νύχτα του μίσους και η κληρονομιά μας στο μέλλον θα είναι η αιώνια κυριαρχία ενός παράλογου χάους." (Μ.Λ.Κινγκ, ομιλία του 1957, εκδ. ΚΟΑΝ).

"Πρέπει να αποσαφηνίσω ότι η μη βίαιη αντίσταση δεν είναι μια μέθοδος για δειλούς. Είναι όντως μια αντίσταση. Δεν είναι η μέθοδος της παθητικής αδράνειας και της αυταρέσκειας που νεκρώνει το πνεύμα. Ο μη βίαιος μαχητής εναντιώνεται εξίσου στο κακό το οποίο πολεμά, όσο και ο επιθετικός μαχητής, όμως η αντίστασή του γίνεται χωρτίς βίαια μέσα. Στο σωματικό επίπεδο η μέθοδος αυτή αρνείται την επιθετικότητα, είναι όμως εξαιρετικά επιθετική στο πνευματικό επίπεδο."  (Μ.Λ.Κινγκ, ομιλία του 1958, εκδ. ΚΟΑΝ).



Εξαιρετικά παραδείγματα στα παραπάνω είναι όλα τα κινήματα που προώθησαν και συνεχίζουν την κοινωνική ανυπακοή στην Ελλάδα και αλλού και φυσικά το μεγαλύτερο από όλα αυτό των Αγανακτισμένων, που τον περασμένο Οκτώβριο, κατάφερε να κινητοποιήσει σε περίπου 1000 πόλεις παγκοσμίως την ίδια ημέρα εκατομμύρια κόσμου!

Ναι, είναι σίγουρο πως εσείς, τα παιδιά μας είστε η ελπίδα του μέλλοντος, αλλά έχουμε και εμείς το δικό μας κομμάτι ευθύνης για αυτό το ρόλο σας. Και ποιά είναι αυτή η ευθύνη μας;

Να γίνουμε στην πράξη η ελπίδα που είμαστε ήδη στα μάτια σας!

Έτσι μόνο θα μπορώ να συνεχίσω να σε κοιτάζω στα μάτια... 

1 σχόλιο:

Συνολικές προβολές σελίδας

networked bloggers

Αναγνώστες