Συννεφιασμένη Ηλιοφάνεια

Μετά από μερικές ημέρες χειμερινών διακοπών, ο Ήλιος ακολούθησε το τυπικό του πρόγραμμα πάνω από τον Αττικό ουρανό.
Χωρίς το υποχρεωτικό της εργασίας, ήταν μια ευκαιρία για μια μικρή βόλτα.

Μη φαντάζεσαι, όχι κάτι ιδιαίτερο, τα εβδομαδιαία ψώνια σε γνωστό υπερκατάστημα.
Μόνος?
Όχι βέβαια, μαζί με την Εβίτα.
...
...
.....
........
!
!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!
"και το παιδί????" 

Ο ένας από τους δύο τουλάχιστον, σε παρόμοιες περιστάσεις, δεν πρέπει να δείχνει το άγχος του.... Και συνήθως δεν φαίνεται, εκτός και αν πατάς απότομα το γκάζι και το φρένο, παίρνεις απότομα στροφές και ψιλοβρίζεις μέσα από τα δόντια σου τον οποιονδήποτε βρίσκεται μπροστά σου στην ίδια λωρίδα (ακόμα και αν πηγαίνει πιο γρήγορα  από σένα, ίσως ειδικά τότε του αξίζει!! ;-) ).

Στο μεταξύ η θεία του μωρού άλλαζε τη δική της ιδρωμένη μπλούζα καθώς ο μικρός ξύπνησε και ζητούσε (λογικό) 3 πράγματα ταυτόχρονα: Α. Π. Θ. (αγκαλιά-πάνα-θηλασμός).
Πως το κάνουν αυτό τώρα? Άσε δε που ειδικά το τελευταίο από τα αιτήματα, επουδενί δεν μπορούσε να το πραγματοποιήσει....

Επιστρέφοντας στη δική μας βόλτα, όσο την ξανασκέφτομαι ο καιρός δεν είχε καμιά απολύτως σημασία, ήταν μια βόλτα με ελαφριά συννεφιά (και δεν έφταιγε το ανήλιαγο υπερκατάστημα).

Τελικά ο "Αργεντίνος φίλος" είχε πάλι δίκιο:

"Ο Ήλιος καταλαμβάνει περισσότερο χώρο στις καρδιές των ανθρώπων, παρά στο Σύμπαν."