Όταν θα διαβάζεις αυτό το κείμενο, ελπίζοντας φυσικά πως υπάρχει ακόμα, εύχομαι να έχουμε ξεφύγει κοινωνικά από το καθεστώς του Πολέμου.
Η Οικονομία μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσουμε την ακρίβεια, το τεράστιο κόστος διαβίωσης, τις μεγάλες οικονομικές ανισότητες και φυσικά τα δυσθεώρητα χρέη που όσο τα πληρώνουμε, τόσο μεγαλώνουν...)
Η Κοινωνία μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω τις ουρές στα συσσίτια, τους άστεγους, τους απλήρωτους, τους άνεργους και τα πεινασμένα παιδιά...)
Ο Πολιτισμός μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω την ολοένα αυξανόμενη τάση για βίαια παιδικά παιχνίδια, σαν αυτό το πλαστικό πιστόλι λέϊζερ που το είδες για πρώτη φορά και ήρθες να μου πεις τί ωραίος πύραυλος που είναι με τόσα φωτάκια...)
Η Ψυχολογίας μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω την ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία του καθενός μας να δει ένα πιο φωτεινό μέλλον, στηριζόμενο στη συνεργασία και όχι στη μισαλλοδοξία...)
Κοιτάζοντας γύρω μου, έχω την αίσθηση πως αυτός ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν τελείωσε ποτέ.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω τα ακόμα περισσότερα χρήματα για εξοπλισμούς και τα ακόμα λιγότερα χρήματα για δημόσια εκπαίδευση και υγεία παγκοσμίως...)
Αυτό λοιπόν θα κάνουμε για άλλη μια φορά;
Χρειάζεται ως Ανθρωπότητα να σταματήσουμε να στήνουμε Ηρώα για αυτούς που σκοτώθηκαν από τόοοοσους άλλους ή για αυτούς που σκότωσαν τόοοοσους άλλους.
Και αυτό, δεν μπορεί να γίνει αναπαράγοντας τη βία που δεχόμαστε.
Μήπως θα ήταν πιο χρήσιμο να ξεκινήσουμε να γιορτάζουμε και να τιμούμε όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στη νοοτροπία της Βίας και του Πολέμου και που βοήθησαν και βοηθούν ακόμα, εκατομμύρια άλλους να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο για τη ζωή τους και τη κοινωνία τους;
Όπως είχε πει και ο Αμερικάνος φίλος στην τελευταία του ομιλία:
"...χρόνια τώρα οι άνθρωποι συζητούν για Πόλεμο και Ειρήνη. Σήμερα όμως, δεν μπορούν πλέον απλώς να το συζητούν. Δεν πρόκειται πλέον για επιλογή μεταξύ βίας και μη βίας σ΄ αυτόν τον κόσμο. Η επιλογή είναι μεταξύ μη βίας και μη ύπαρξης."
M.L.King, 3/4/1968
Η Οικονομία μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσουμε την ακρίβεια, το τεράστιο κόστος διαβίωσης, τις μεγάλες οικονομικές ανισότητες και φυσικά τα δυσθεώρητα χρέη που όσο τα πληρώνουμε, τόσο μεγαλώνουν...)
Η Κοινωνία μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω τις ουρές στα συσσίτια, τους άστεγους, τους απλήρωτους, τους άνεργους και τα πεινασμένα παιδιά...)
Ο Πολιτισμός μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω την ολοένα αυξανόμενη τάση για βίαια παιδικά παιχνίδια, σαν αυτό το πλαστικό πιστόλι λέϊζερ που το είδες για πρώτη φορά και ήρθες να μου πεις τί ωραίος πύραυλος που είναι με τόσα φωτάκια...)
Η Ψυχολογίας μας ζει σε ρυθμούς Πολέμου.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω την ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία του καθενός μας να δει ένα πιο φωτεινό μέλλον, στηριζόμενο στη συνεργασία και όχι στη μισαλλοδοξία...)
Κοιτάζοντας γύρω μου, έχω την αίσθηση πως αυτός ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν τελείωσε ποτέ.
(πως αλλιώς να δικαιολογήσω τα ακόμα περισσότερα χρήματα για εξοπλισμούς και τα ακόμα λιγότερα χρήματα για δημόσια εκπαίδευση και υγεία παγκοσμίως...)
Αυτό λοιπόν θα κάνουμε για άλλη μια φορά;
Χρειάζεται ως Ανθρωπότητα να σταματήσουμε να στήνουμε Ηρώα για αυτούς που σκοτώθηκαν από τόοοοσους άλλους ή για αυτούς που σκότωσαν τόοοοσους άλλους.
Και αυτό, δεν μπορεί να γίνει αναπαράγοντας τη βία που δεχόμαστε.
Μήπως θα ήταν πιο χρήσιμο να ξεκινήσουμε να γιορτάζουμε και να τιμούμε όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στη νοοτροπία της Βίας και του Πολέμου και που βοήθησαν και βοηθούν ακόμα, εκατομμύρια άλλους να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο για τη ζωή τους και τη κοινωνία τους;
Όπως είχε πει και ο Αμερικάνος φίλος στην τελευταία του ομιλία:
"...χρόνια τώρα οι άνθρωποι συζητούν για Πόλεμο και Ειρήνη. Σήμερα όμως, δεν μπορούν πλέον απλώς να το συζητούν. Δεν πρόκειται πλέον για επιλογή μεταξύ βίας και μη βίας σ΄ αυτόν τον κόσμο. Η επιλογή είναι μεταξύ μη βίας και μη ύπαρξης."
M.L.King, 3/4/1968
