Μπούλινγκ ή Μπόουλινγκ...

Άλλη μια Ευρωπαϊκή ημέρα Ηλία μου...

Για την ενδοσχολική βία. Δεν την ξέρεις ακόμα. Θα την γνωρίσεις, ίσως. Μάλλον. Μπορεί. Πιθανό.

Πριν λίγο καιρό, είχα την ευκαιρία να είμαι παρόν και να παρέμβω, ως μέλος του "Κόσμου Χωρίς Πολέμους και Βία", σε μια εκδήλωση-συζήτηση για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η θεματική που είχα παρέμβει ήταν η Παιδεία. Ανάμεσα στα θέματα, ήταν το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας και οι προτεινόμενες/σχεδιαζόμενες δράσεις από πλευράς Πολιτείας, για την αντιμετώπισή του.

Το πλάνο λοιπόν, που υλοποιείται με αργούς ρυθμούς από το Υπουργείο Παιδείας, για την πρόληψη της ενδοσχολικής βίας, εμπεριέχει έναν σημαντικό κίνδυνο. Αυτόν του στιγματισμού των παιδιών μέσω της ενοχοποίησής τους. Έναν κίνδυνο που προέρχεται από την οπτική που προσπαθούμε να δούμε το θέμα. Είναι η οπτική της "απομόνωσης" του φαινομένου, της αποκοπής του ουσιαστικά από το σύνολο των κοινωνικών θεματικών. Λες και η εκπαίδευση και η εκπαιδευτική κοινότητα (εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς), από τις 7:30 μέχρι τις 14:30 τις καθημερινές, είναι μια άλλη οντότητα πάνω στη Γη, ένα παράλληλο σύμπαν, που ως δια μαγείας, από τις 14:31 και μετά (καθημερινές πάντα) πέφτει σε ένα είδος αδράνειας...

Είναι παρόμοια με την οπτική συνολικότερα ως προς την εκπαίδευση πιστεύω. Οι εκπαιδευτικοί είναι εκτελεστικά όργανα, οι μαθητές σκληροί δίσκοι που πρέπει να γεμίσουν και οι γονείς ηθοποιοί σε ρόλο εθελοντών οργάνωσης αντιμετώπισης ανθρωπιστικών κρίσεων.

Πηγαίνοντας πάλι στο ...παράλληλο σύμπαν που λέγεται "εκπαίδευση" (πάντα 7:30 - 14:30 και μόνο τις καθημερινές), προσπαθούμε να κατευνάσουμε τα παιδιά. Να τα "λοβοτομήσουμε". Περιορίζοντας τη δημιουργικότητά τους με ένα αυστηρό πρόγραμμα αποστήθισης. Περιορίζοντας την κοινωνικότητά τους προωθώντας τον ανταγωνισμό και το κριτήριο "έξυπνος-βλάκας". Περιορίζοντας την ανθρωπιά τους, προωθώντας τις διακρίσεις απέναντι στη διαφορετικότητα των συμμαθητών (αλλόθρησκος, αλλοδαπός, αλλόγλωσσος, ομοφοβία κλπ).

Φωτογραφία: William Hindle, UAE

1ο βραβείο/χρυσό μετάλλιο FIAP

5ος Διεθνής Διαγωνισμός Φωτογραφίας "Ειρήνη Είναι"

Κατηγορία "Μαθητές έως 16 ετών"

www.eirinieinai.gr - www.facebook.com/eirinieinai 

Μετά από όλα αυτά, μπαίνει και ο παράγοντας "κοινωνικές συνθήκες". Γιατί οι "οικογενειακές συνθήκες", που επηρεάζουν αμεσότερα τα παιδιά, δεν είναι ούτε αυτές ένα άλλο παράλληλο σύμπαν... Όταν η ανεργία σε μια χώρα, καλπάζει με 26, 27, 28% και ανεβαίνει... Όταν οι μισθοί σε όσους εργάζονται, μειώνονται σε αντιδιαστολή με τα προϊόντα που αυξάνουν την τιμή τους, όταν καλλιεργείται η διάλυση του κοινωνικού ιστού και η ενοχοποίηση όλων στα μάτια όλων, όταν τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια κενή ημέρα στο ημερολόγιο (και σχεδόν "τρελοί" όσοι την θυμούνται), όταν η ψυχολογική βία μέσω της απαξίωσης της εργασίας του κάθε πολίτη, μέσω των απειλών για κατασχέσεις κατοικιών, μέσω της καλλιέργειας της απογοήτευσης και του φόβου....
Όλα αυτά, που η πολιτεία κρύβει κάτω από το χαλί της "οικονομικής κρίσης".

Όλα αυτά που μας δείχνουν πως "κάτι λάθος" συνολικότερα κάνουμε. Ως άτομα και ως κοινωνία. Κάτι λάθος που περιμένουμε από τα παιδιά μας όχι να το διορθώσουν, αλλά να το υπομένουν χωρίς να το εκφράζουν ή να αντιδρούν. Το σλόγκαν "είναι δικό τους λάθος που δεν μπορούν να προσαρμοστούν" έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος. Το επόμενο βήμα, θα είναι να δημιουργήσουμε και εμείς μια γενιά Prozac άραγε;

Το λάθος δεν είναι στα παιδιά. Το λάθος είναι στο Σύστημα. Στο Σύστημα αξιών που μεγαλώσαμε και που μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Το Σύστημα των "τριών": Χρήμα, Σεξ και Αναγνώριση uber alles!!!

Ας σταματήσουμε να τοποθετούμε τα παιδιά ως "κορίνες" σε ένα τεράστιο κοινωνικό μπόουλινγκ. Χρειαζόμαστε δράσεις όχι "ενάντια στη βία", αλλά καλλιέργειας της μη βίας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας.

Δείτε τα παιδιά ως Ανθρώπους. Πλήρεις, ελεύθερους και δυνάμει ήρωες του μέλλοντος. Ακούστε τα, εμπιστευθείτε τα, δώστε τους χρόνο, προσοχή και αγάπη. Γιατί όπως είπε και ο Λιβανέζος φίλος μας: 
"Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας, είναι παιδιά της χαράς της Ζωής για τη ζωή. Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, αλλά αυτά ήδη κατοικούν σε ένα σπίτι που εσείς δεν μπορείτε να φανταστείτε ούτε στα πιο τρελά όνειρά σας!".