Ενα μικρό βήμα για την Ανθρωπότητα, ένα τεράστιο για μένα...

Θυμάσαι?

Τότε που έτρεχες μπουσουλώντας να πιαστείς από τα πόδια μου για να μπορέσεις να σταθείς όρθιος, ώστε να τεντώσεις πιο ψηλά τα χέρια σου για να σε πάρω αγκαλιά???

Σίγουρα δεν είσαι το μοναδικό παιδί στον κόσμο που το έκανε και ούτε εγώ ο μοναδικός μπαμπάς που το βίωσε...

Πριν λίγο καιρό όμως, εσύ προσωπικά, έκανες προσωπικό έναν από τους αρχαιότερους και κοινούς άθλους του Ανθρώπινου Γένους: το πρώτο βήμα μόνος σου!

Σε χάζευα μαζί με την Εβίτα και πάλι απόρησα που υπάρχει τόση συγκίνηση κρυμμένη μέσα μας... Και όχι μόνο για εμάς, αλλά και για σένα καθώς μόλις το έκανες άρχισες να γελάς και να μας κοιτάς και ασυναίσθητα χτύπησες παλαμάκια!!!

Και εκεί ξανάπεσες κάτω...

Και την ίδια στιγμή ξανασηκώθηκες!

Τελικά δεν έχει σημασία το πόσες φορές θα πέσεις κάτω (και είναι αρκετές από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα...) αλλά το ό,τι δεν θα σταματήσεις ποτέ να προσπαθείς και να καταφέρνεις να σηκώνεσαι! Αυτή είναι η εξέλιξη των πραγμάτων που μπορεί να μας οδηγήσει στην Απελευθέρωση της έκφρασης και της ζωής μας.

"Ένα μικρό βήμα για την Ανθρωπότητα, ένα τεράστιο για μένα!" ήταν η αρχή που ...υιοθέτησες από εκείνη την ημέρα και θέλεις να τα κάνεις όλα όρθιος πια... Ευτυχώς που η βαρύτητα σε βοηθάει να ..κοιμάσαι ξαπλωμένος, ή σε διάφορα άλλα σχήματα όπως "Λ", "ς" κλπ...

Το ανάστημά σου δεν θα μετρηθεί ποτέ (και όποιος το κάνει αποζητά την ψυχή σου) από το ύψος σου, αλλά από τη δύναμη της πρόθεσής σου και το βάθος της Ανθρώπινης συνείδησής σου. Αυτά θα κινήσουν και το σώμα σου που θα σε βοηθήσει να εκφραστείς στον Κόσμο και να αγγίξεις τα χρώματα των Ονειροπολημάτων σου.

Το μέλλον είναι πολύχρωμο και είναι ψηλά, πέρα από τα όρια που αντιλαμβανόμαστε σήμερα!