Επιρροές.

Στην οθόνη του υπολογιστή μου, εδώ και κάτι μήνες, βρίσκεται η ίδια ασπρόμαυρη εικόνα να με καλωσορίζει όταν τον "ανοίγω".

Είναι η πρώτη σου "φωτογραφία" γιέ μου, η αποτύπωση του πρώτου υπέρηχου που σε είδαμε με τη μητέρα σου τον περασμένο Φεβρουάριο. Ένα "σώμα" σε σχήμα φασολιού και με μέγεθος 7 χιλιοστών...

Από τότε και μέχρι σήμερα και για πάντα, θέλω να ξέρεις πως η επιρροή σου στη ζωή τη δική μου, της μητέρας σου, των παππούδων, των θείων, των φίλων μας, των υπόλοιπων συγγενών μας θα είναι τεράστια....

Απλά και μόνο γιατί υπάρχεις!

Θέλω αυτό να το θυμάσαι συχνά, πως η επιρροή σου στους ανθρώπους γύρω σου, είναι υπαρκτή, ακόμα και αν εσύ δεν κάνεις τίποτα απολύτως. Η ύπαρξή σου και μόνο, αλλάζει τα δεδομένα στον χωροχρόνο. Θέλω να το θυμάσαι καθώς αυτό είναι ταυτόχρονα μια τεράστια δύναμη αλλά και μια ευθύνη προς τον εαυτό σου και προς τους άλλους. Τα πάντα εξαρτώνται από την κατεύθυνση που θα της δώσεις...

Το σώμα σου θα είναι ο κύριος εκφραστής των προθέσεών σου, της δημιουργικότητας, των συναισθημάτων και των σκέψεών σου. Αυτό που θα "εκπέμπεις" θα επηρεάζει όλους όσους είναι γύρω σου, σωματικά ή ψυχολογικά και θα έχεις τη δύναμη να επηρεάσεις ακόμα περισσότερους, ανάλογα με τις πράξεις σου. Θυμήσου, ακόμα και αν απλά σταθείς στο πεζοδρόμιο, χωρίς να κάνεις τίποτα, ούτε καν να κοιτάζεις τους περαστικούς, θα επηρεάζεις!

Μακάρι να μπορούσαμε αυτό να το θυμόμαστε και όταν μεγαλώνουμε όλοι οι Άνθρωποι. Απλά και μόνο επειδή υπάρχουμε έχουμε τη δύναμη να επηρεάζουμε τον κόσμο γύρω μας. Ας αναλογιστούμε λιγάκι, τί κατεύθυνση θα είχε η ζωή μας (ανεξάρτητα των συνθηκών που ζει ο καθένας μας) αν αυτή την επιρροή μας, την κατευθύναμε με βάση δύο απλές προτάσεις που θα σε συμβουλέψω:

- Συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται.... 
- Σκέφτομαι, αισθάνομαι και πράττω προς την ίδια κατεύθυνση... 

Απλό; Χμ... δεν νομίζω...
Αξία; Χμ... όση η Ανθρώπινη ύπαρξη...Όσο η ζωή μας δηλαδή και όλων των Ανθρώπων μαζί.

Σε αυτές τις δύσκολες ημέρες των "σωτήριων" ετών που διανύουμε, ας μην ξεχνάμε τη πραγματική δύναμη που έχουμε μέσα μας και πως όπως την αναγνωρίζουμε στα παιδιά μας, έτσι θα πρέπει να την αναγνωρίσουμε και σε εμάς και στους γύρω μας, χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση. Οι πράξεις μας απηχούν στη ζωή μας και στην αιωνιότητα, ακόμα και αν δεν το θέλουμε...

Κλείνω με μια φράση από (ποιόν άλλο;) τον Αργεντίνο φίλο μας, που για να τη θυμάμαι, έχω κρατήσει την πρώτη "φωτογραφία" σου στον υπολογιστή μου....


Να μην περνάει ούτε μια ημέρα που να μην αναρωτιέσαι που πηγαίνεις...
Να μην περνάει ούτε μια ημέρα που να μην απαντάς που πηγαίνεις...