Λίγες ώρες πριν αλλάξει η χρονιά πάνω στη Γη, βρήκα λίγο χρόνο για να σου γράψω.
Μια χρονιά που σηματοδότησε προσωπικά και κοινωνικά την αρχή μιας νέας εποχής.
Πρώτη φορά σχολείο εσύ, νέες δουλειές και ωράρια για μένα και τη μαμά σου, κολύμπι χωρίς μπρατσάκια, πρώτη "ψήφος" με τον μπαμπά, πρώτος κινηματογράφος, πρώτη "ανασκαφή" δεινόσαυρου, πρώτη παρτίδα σκάκι, πρώτη φορά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, πρώτη φορά στο Ευγενίδιο Πλανητάριο, πρώτη φορά δυό μας στο σπίτι, πρώτα γενέθλια της ξαδερφούλας σου Θάλειας, πρώτη φορά πινγκ πονγκ, πρώτη φορά στο Παιδικό Μουσείο, πρώτες σου μαρμάρινες ψηφίδες στο κάμποτο, πρώτο σου σύνθημα ("ψωμί, παιδεία, ελευθερία"), πρώτη φορά γράφεις το όνομά σου κλπ κλπ... Και αν και τα παραπάνω ήταν ευχάριστα ως αποτέλεσμα, το καθένα έκρυβε ένα μικρό ή μεγάλο "όριο" που έπρεπε κάθε φορά να ξεπεράσεις: είτε συνήθεια, είτε άγνοια.
Μια χρονιά γεμάτη νέες εμπειρίες και βιώματα για σένα, εμάς, όλους. Κάθε χρονιά είναι έτσι θα μου πεις, για άλλους περισσότερο και για άλλους λιγότερο, αλλά σίγουρα κάθε χρονιά κρύβει το "νέο" για τις ζωές όλων μας. Μέσα σε όλα, κρύβονται και δυσκολίες. Μικρές και μεγάλες, μέτρο πάντα η ξεχωριστή ματιά του καθένα. Πόσο "ύψος" θα δίνεις στις δυσκολίες που θα συναντήσεις, θα εξαρτάται κατά πολύ από το αν είναι δυσκολία πραγματική ή απλά "αντίσταση" να αλλάξεις συνήθειες. Το πρώτο θα σε κάνει να σκέφτεσαι τρόπους να το ξεπεράσεις. Το δεύτερο, θα σε πισωγυρίζει σε κλειστό κύκλο επανάληψης, μέχρι να βρεθείς ξανά μπροστά στο ίδιο όριο.
Τί είναι αυτό όμως, το τόσο βαθύ, που μας κάνει πάντα να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και τις αντιστάσεις μας;
Τί άλλο από την βήμα-το-βήμα νίκη της ζωής απέναντι στο μοιραίο;
Η κάθε μας υπέρβαση, μετατρέπει την μελλοντική μας μοίρα και -ενδεχομένως- επηρεάζει και την μοίρα άλλων ανθρώπων γύρω μας. Για να γίνει η υπέρβαση συνηθειών και ορίων, χρειάζεται ένα νόημα, προσωπικό ή/και κοινωνικό, που να φτάνει πιο μακρυά από το φαινομενικά μοιραίο για όλους.
Και όταν γίνεται αυτό, ξεκινάει μια πραγματικά νέα εποχή.
Τότε μόνο.
Ένα προσωπικό πεπρωμένο που πηγαίνει πιο μακρυά από το μοιραίο, δεν είναι η ώρα τώρα που σου γράφω να το αναζητήσεις. Ίσως είναι όμως ενδιαφέρον, τώρα που το διαβάζεις...
Πιστεύω πως υπάρχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά που θεωρώ ότι χρειάζονται, για να δημιουργήσουμε την υπέρβασή μας: Σοφία, Δύναμη και Καλοσύνη. Είναι ήδη μέσα σου. Κλείσε τα μάτια, φέρε μια ανάσα στο στήθος σου, κάλεσέ τα και θα σου φανερωθούν.
Ευχές για μια νέα υπερβατική χρονιά!
Μια χρονιά που σηματοδότησε προσωπικά και κοινωνικά την αρχή μιας νέας εποχής.
Πρώτη φορά σχολείο εσύ, νέες δουλειές και ωράρια για μένα και τη μαμά σου, κολύμπι χωρίς μπρατσάκια, πρώτη "ψήφος" με τον μπαμπά, πρώτος κινηματογράφος, πρώτη "ανασκαφή" δεινόσαυρου, πρώτη παρτίδα σκάκι, πρώτη φορά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, πρώτη φορά στο Ευγενίδιο Πλανητάριο, πρώτη φορά δυό μας στο σπίτι, πρώτα γενέθλια της ξαδερφούλας σου Θάλειας, πρώτη φορά πινγκ πονγκ, πρώτη φορά στο Παιδικό Μουσείο, πρώτες σου μαρμάρινες ψηφίδες στο κάμποτο, πρώτο σου σύνθημα ("ψωμί, παιδεία, ελευθερία"), πρώτη φορά γράφεις το όνομά σου κλπ κλπ... Και αν και τα παραπάνω ήταν ευχάριστα ως αποτέλεσμα, το καθένα έκρυβε ένα μικρό ή μεγάλο "όριο" που έπρεπε κάθε φορά να ξεπεράσεις: είτε συνήθεια, είτε άγνοια.
Μια χρονιά γεμάτη νέες εμπειρίες και βιώματα για σένα, εμάς, όλους. Κάθε χρονιά είναι έτσι θα μου πεις, για άλλους περισσότερο και για άλλους λιγότερο, αλλά σίγουρα κάθε χρονιά κρύβει το "νέο" για τις ζωές όλων μας. Μέσα σε όλα, κρύβονται και δυσκολίες. Μικρές και μεγάλες, μέτρο πάντα η ξεχωριστή ματιά του καθένα. Πόσο "ύψος" θα δίνεις στις δυσκολίες που θα συναντήσεις, θα εξαρτάται κατά πολύ από το αν είναι δυσκολία πραγματική ή απλά "αντίσταση" να αλλάξεις συνήθειες. Το πρώτο θα σε κάνει να σκέφτεσαι τρόπους να το ξεπεράσεις. Το δεύτερο, θα σε πισωγυρίζει σε κλειστό κύκλο επανάληψης, μέχρι να βρεθείς ξανά μπροστά στο ίδιο όριο.
Τί είναι αυτό όμως, το τόσο βαθύ, που μας κάνει πάντα να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και τις αντιστάσεις μας;
Τί άλλο από την βήμα-το-βήμα νίκη της ζωής απέναντι στο μοιραίο;
Η κάθε μας υπέρβαση, μετατρέπει την μελλοντική μας μοίρα και -ενδεχομένως- επηρεάζει και την μοίρα άλλων ανθρώπων γύρω μας. Για να γίνει η υπέρβαση συνηθειών και ορίων, χρειάζεται ένα νόημα, προσωπικό ή/και κοινωνικό, που να φτάνει πιο μακρυά από το φαινομενικά μοιραίο για όλους.
Και όταν γίνεται αυτό, ξεκινάει μια πραγματικά νέα εποχή.
Τότε μόνο.
Ένα προσωπικό πεπρωμένο που πηγαίνει πιο μακρυά από το μοιραίο, δεν είναι η ώρα τώρα που σου γράφω να το αναζητήσεις. Ίσως είναι όμως ενδιαφέρον, τώρα που το διαβάζεις...
Πιστεύω πως υπάρχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά που θεωρώ ότι χρειάζονται, για να δημιουργήσουμε την υπέρβασή μας: Σοφία, Δύναμη και Καλοσύνη. Είναι ήδη μέσα σου. Κλείσε τα μάτια, φέρε μια ανάσα στο στήθος σου, κάλεσέ τα και θα σου φανερωθούν.
Ευχές για μια νέα υπερβατική χρονιά!
 |
| Ιανουάριος 2014, "ανακαλύπτοντας" το Ηρώδειο, Αθήνα. |
