Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Cloud "Ηλίας"

Πρόσφατα Ηλία μου είδα μια ταινία. Ο τίτλος της ήταν υπερβατικός: "Το σύννεφο Άτλας". Λέω υπερβατικός καθώς ο Άτλαντας, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ήταν ένας από τους Τιτάνες που είχε στους ώμους του τον Ουράνιο Θόλο...

Η ιστορία της ταινίας είχε ως θέμα (από τη δική μου ματιά πάντα...) την αλληλοσύνδεση και την αλληλοεπιρροή των πραγμάτων διαμέσου του χωροχρόνου. Πιο απλά, προσπαθούσε να δείξει πως σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, τα πάντα συνδέονται, καθώς και αυτοί οι δύο "χώροι" επίσης μεταξύ τους, είτε το αντιλαμβανόμαστε και κάνουμε συνειδητές πράξεις, είτε όχι και συνεχίζουμε να κινούμαστε μηχανικά...

Ιδιαίτερο ρόλο σε όλη αυτή τη σύνδεση του χωροχρόνου, παίζουν η κατανόηση και η συμφιλίωση, καθώς και η τελική προσωπική επιλογή του καθένα μας για "υπερβατική επανάσταση" σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.

Είναι εξάλλου για την ταινία, και ο μόνος τρόπος να "νικήσεις" τον θάνατο, μιας και οι πράξεις του κάθε ήρωα, τελικά μπορούν να "αντηχούν στην αιωνιότητα" (όπως αναφέρεται και σε άλλη ταινία...).

Μπορεί ως παιδί, μικρό παιδί, ακόμα να μην αντιλαμβάνεσαι το "μέγεθος" της οντότητάς σου, αλλά από τη στιγμή που γεννήθηκες, μόνο και μόνο από αυτό, δημιούργησες ένα νέο σημείο βαρύτητας στον χωροχρόνο μας... Μπορείς και επηρεάζεις τη ζωή ήδη τουλάχιστον 10 ανθρώπων και καθώς ξεκινάς το ταξίδι της φιλίας σύντομα, θα επηρεάζεις ακόμα περισσότερους...

Μεγαλώνοντας, αυτή είναι μια "ιδιότητα" που δεν χάνεται, αντιθέτως έχει το χάρισμα να μπορεί να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο, αγγίζοντας περισσότερους ανθρώπους, ακόμα και αν αυτοί ζήσουν μετά από σένα.

Έτσι, χωρίς να το γνωρίζεις ακόμα, έχεις ήδη δημιουργήσει το δικό σου χωροχρονικό "σύννεφο" που πετάει πάνω από την πόλη και μας συμπαρασύρει με το ταξιδιάρικο σχήμα του αερόπλοιου!


Συνολικές προβολές σελίδας

networked bloggers

Αναγνώστες