Σε βλέπω να μεγαλώνεις και να αλλάζεις κάθε μέρα, κάθε ώρα.
Να προσαρμόζεσαι και να προσαρμόζεις όσο φτάνεις, το περιβάλλον γύρω σου.
Να μαθαίνεις και να εξελίσσεις κάθε νέο ερέθισμα, δίχως όρια.
Και μαζί σου να (ξανα)μαθαίνω τι
Κάθε πράγμα γύρω σου είναι νέο, άφθαρτο, τουλάχιστον για λίγα λεπτά! Και δεν αναφέρομαι μόνο στο αυτοκινητάκι σου αλλά και για κάθε τι που βλέπεις και που βιώνεις σαν εμπειρία.
Όπως ένα δέντρο, απλώνεις το δίκτυο των "κλαδιών" σου για να φτάσεις πιο μακρυά τα όρια των αισθήσεων και των εμπειριών σου.
Φυσικά και διαφέρεις από το δέντρο. Καθώς και από τον κοκκινολαίμη που έρχεται τα κρύα πρωϊνά στο παράθυρό σου και που τόσο αγαπάς.
Έχεις αυτό το ανθρώπινο "στίγμα" που τόσο έντεχνα μας βοήθησαν να ξεχάσουμε μεγαλώνοντας...
Αυτό της μετατροπής του κόσμου γύρω μας! Της αλλαγής των "δεδομένων" συνθηκών που μας εμποδίζουν να εκφραστούμε όπως επιθυμούμε. Της αίσθησης πως όταν δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, ζητάμε βοήθεια για να φέρουμε την αλλαγή γρηγορότερα. Βοήθεια από τον φίλο μας (αν πρόκειται να φτάσουμε ευκολότερα στα μανταρίνια και τις μπανάνες στο τραπέζι) ή κάποιον "μεγαλύτερο" (αν πρόκειται να αλλάξουμε μπαταρίες στο αγαπημένο μας παιχνίδι).
Μας έμαθαν πως ο κόσμος είναι απέραντος και φροντίζουν να μας το επαναλαμβάνουν με κάθε τρόπο. Πως είναι "άπιαστες" οι δομές του συστήματος και πως είναι "φυσικές" οι συμπεριφορές της ζούγκλας στις μεταξύ μας σχέσεις. Πως όλα αυτά αλλάζουν μόνο από "μεγάλες" και "βίαιες" κινητοποιήσεις, έτσι ώστε και αν τυχόν συμβεί μια αλλαγή, το σύστημα να διατηρήσει το βίαιο μοντέλο του...
Μας έμαθαν πως είμαστε "κουτιά" δεδομένων που δουλεύουν γραμμικά στο κεφάλι και υστερόβουλα στην καρδιά μας. Αυτές οι δύο τελευταίες πεποιθήσεις του συστήματος, είναι και το θεμελιώδες λάθος του, και όταν το κατάλαβε, προσπάθησε να μας απομακρύνει και από τα παιδιά και τους νέους, γιατί αυτοί ήταν και θα είναι πάντα οι μεγαλύτεροι αμφισβητίες του Παρόντος.
Ένα "δέντρο" μεγαλώνει στη Θήβα, και πασχίζει κάθε μέρα να αλλάξει τον κόσμο, τον δικό του και το ν δικό μας. Κάθε μέρα δημιουργεί ακόμα ένα "κλαδάκι" για να επικοινωνεί, να μαθαίνει και να δίνει στα άλλα "δέντρα" γύρω του. Και δεν είναι το μόνο. Ας "ανακαλύψουμε" και ας εμπνευστούμε από τα παιδιά μας, γιατί για αυτά το Παρόν μας είναι ήδη Παρελθόν τους, και κατοικούν ήδη στο Μέλλον!
Να προσαρμόζεσαι και να προσαρμόζεις όσο φτάνεις, το περιβάλλον γύρω σου.
Να μαθαίνεις και να εξελίσσεις κάθε νέο ερέθισμα, δίχως όρια.
Και μαζί σου να (ξανα)μαθαίνω τι
Κάθε πράγμα γύρω σου είναι νέο, άφθαρτο, τουλάχιστον για λίγα λεπτά! Και δεν αναφέρομαι μόνο στο αυτοκινητάκι σου αλλά και για κάθε τι που βλέπεις και που βιώνεις σαν εμπειρία.
Όπως ένα δέντρο, απλώνεις το δίκτυο των "κλαδιών" σου για να φτάσεις πιο μακρυά τα όρια των αισθήσεων και των εμπειριών σου.
 |
| Θήβα, 16/12/2012 |
Φυσικά και διαφέρεις από το δέντρο. Καθώς και από τον κοκκινολαίμη που έρχεται τα κρύα πρωϊνά στο παράθυρό σου και που τόσο αγαπάς.
Έχεις αυτό το ανθρώπινο "στίγμα" που τόσο έντεχνα μας βοήθησαν να ξεχάσουμε μεγαλώνοντας...
Αυτό της μετατροπής του κόσμου γύρω μας! Της αλλαγής των "δεδομένων" συνθηκών που μας εμποδίζουν να εκφραστούμε όπως επιθυμούμε. Της αίσθησης πως όταν δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, ζητάμε βοήθεια για να φέρουμε την αλλαγή γρηγορότερα. Βοήθεια από τον φίλο μας (αν πρόκειται να φτάσουμε ευκολότερα στα μανταρίνια και τις μπανάνες στο τραπέζι) ή κάποιον "μεγαλύτερο" (αν πρόκειται να αλλάξουμε μπαταρίες στο αγαπημένο μας παιχνίδι).
Μας έμαθαν πως ο κόσμος είναι απέραντος και φροντίζουν να μας το επαναλαμβάνουν με κάθε τρόπο. Πως είναι "άπιαστες" οι δομές του συστήματος και πως είναι "φυσικές" οι συμπεριφορές της ζούγκλας στις μεταξύ μας σχέσεις. Πως όλα αυτά αλλάζουν μόνο από "μεγάλες" και "βίαιες" κινητοποιήσεις, έτσι ώστε και αν τυχόν συμβεί μια αλλαγή, το σύστημα να διατηρήσει το βίαιο μοντέλο του...
Μας έμαθαν πως είμαστε "κουτιά" δεδομένων που δουλεύουν γραμμικά στο κεφάλι και υστερόβουλα στην καρδιά μας. Αυτές οι δύο τελευταίες πεποιθήσεις του συστήματος, είναι και το θεμελιώδες λάθος του, και όταν το κατάλαβε, προσπάθησε να μας απομακρύνει και από τα παιδιά και τους νέους, γιατί αυτοί ήταν και θα είναι πάντα οι μεγαλύτεροι αμφισβητίες του Παρόντος.
Ένα "δέντρο" μεγαλώνει στη Θήβα, και πασχίζει κάθε μέρα να αλλάξει τον κόσμο, τον δικό του και το ν δικό μας. Κάθε μέρα δημιουργεί ακόμα ένα "κλαδάκι" για να επικοινωνεί, να μαθαίνει και να δίνει στα άλλα "δέντρα" γύρω του. Και δεν είναι το μόνο. Ας "ανακαλύψουμε" και ας εμπνευστούμε από τα παιδιά μας, γιατί για αυτά το Παρόν μας είναι ήδη Παρελθόν τους, και κατοικούν ήδη στο Μέλλον!
