Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη...

"...θα ήθελα να μου φέρεις ένα Μαγικό Καπέλο!"

Αυτή είναι η ευχή σου για φέτος. 

Τόσο απλή και τόσο βαθειά ταυτόχρονα! 

Ξέρεις, ίσως αυτό χρειάζεται να ζητήσουμε όλοι για το 2013. Γιατί πολύ μας προβλημάτισε η χρονιά που πέρασε, με αφορμή τις τεράστιες "εξωτερικές" δυσκολίες που συναντήσαμε όλοι, μικροί και μεγάλοι. Μια αφορμή ήταν για όλους μας, να αναθεωρήσουμε πολλές από τις "εικόνες" και τους "ρόλους" που είχαμε υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια μέσα στη μηχανικότητά μας. Και το παρελθόν που φεύγει, δεν έχει να μας διδάξει σχεδόν τίποτα καινούργιο. Ίσως μόνο την μεγάλη ανάγκη για να το αλλάξουμε όπως ποτέ άλλοτε!

Μια αφορμή για μένα και η ύπαρξή σου, για να πάρω λίγα λεπτά χρόνο και να σου γράψω αυτές τις γραμμές. Να σκεφτώ και να νοιώσω τα όσα έγιναν και τα όσα θα ήθελα να γίνουν. Και έτσι απλά και βαθειά, με έμπνευση εσένα, ζήτησα βαθειά μέσα μου για μένα και τον κόσμο για το μέλλον, μία λέξη, μόνο μία... 

Υπέρβαση! 


Το μέλλον είναι ήδη εδώ!

Αυτό θέλω για το μέλλον! Αυτό χρειάζομαι! 
Υπέρβαση στις "εικόνες" και τους "ρόλους". 
Υπέρβαση στις αξίες και υπέρβαση στον εγωϊσμό και την απάθεια. 
Υπέρβαση στην πίστη μου στις δυνατότητες όλων μας. 
Υπέρβαση - γιατί όχι - στην πολιτική και την οικονομία. 
Υπέρβαση για μένα, για σένα, για όλους. 
Υπέρβαση στον τρόπο που "βλέπω" τον διπλανό μου. 
Υπέρβαση στη σκέψη, το συναίσθημα και τις πράξεις μου!

Πάρτε λίγα λεπτά χρόνο, κοιτάξτε το παιδί έξω και μέσα σας και ας "φτιάξουμε" λοιπόν τα "μαγικά καπέλα" μας. Ο καθένας ξέρει βαθειά μέσα του τα σωστά "μέτρα" για το δικό του. Και όλοι μαζί, να τα ενώσουμε, για να υπερβούμε και αυτή την κοινωνία που πλέον δεν μπορεί να χωρέσει τις καρδιές και την φαντασία μας! 

Υπέρβαση για όλους και για όλα!!! Πάμε!!!

*καλή χρονιά!

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Όταν το παιδί ήταν παιδί...

Πλησιάζουν γιορτές... Και το έθιμο είναι ένας Άγιος να φέρνει στα παιδιά δώρα. Μικρά και μεγάλα παιδιά. Για να βοηθηθούμε στο τί να ζητήσουμε, θυμήθηκα μέσω ενός φίλου το παρακάτω κείμενο, που περιγράφει ένα παιδί, όταν ήταν παιδί...

Όταν το παιδί ήταν παιδί
περπατούσε με τα χέρια ανοιχτά.
Ήθελε το ρυάκι να είναι ποτάμι,
το ποτάμι, χείμαρρος
κι η λιμνούλα θάλασσα.
Όταν το παιδί ήταν παιδί,
δεν ήξερε ότι ήταν παιδί.
Όλα ήταν γεμάτα ζωή
και η ζωή ήταν μία.
Όταν το παιδί ήταν παιδί,
δεν είχε γνώμη για τίποτα.
Δεν είχε συνήθειες,
καθόταν οκλαδόν, έτρεχε
είχε τσουλούφι στα μαλλιά
και δεν έκανε γκριμάτσες
όταν το φωτογράφιζες.

Κένυα 2008

Όταν το παιδί ήταν παιδί
ήταν η ώρα αυτών των ερωτήσεων.
Γιατί είμαι εγώ κι όχι εσύ;
Γιατί είμαι εδώ και όχι εκεί;
Πότε άρχισε ο χρόνος;
Που τελειώνει το διάστημα;
Δεν είναι η ζωή κάτω απ' τον ήλιο ένα όνειρο;
Αυτό που βλέπω, ακούω και μυρίζω
δεν είναι αντανάκλαση του κόσμου πριν τον κόσμο;
Υπάρχει το κακό και οι κακοί άνθρωποι;
Πως εγώ που τώρα υπάρχω
δεν υπήρχα πριν υπάρξω;
Πως κάποτε εγώ, που είμαι εγώ,
δε θα είμαι πια εγώ;
Από την ταινία του Βιμ Βέντερς, "Τα φτερά του έρωτα", 1987   

Καλές γιορτές και ας σκεφτούμε καλά, και ας νοιώσουμε βαθειά, τί να ζητήσουμε από τον Άγιό μας φέτος...

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Ο ιός της άγνοιας.

Σήμερα Ηλία μου, δίνουμε λίγο από τον χρόνο μας για να σκεφτούμε έναν ιό.

Ένας ιός, διαφορετικός και πρωτόγνωρος για την Ανθρώπινη ιστορία. Φυσικά στην εποχή τους, και άλλοι ιοί που τώρα τους καταπολεμάμε με απόλυτη ή όχι επιτυχία, ήταν "διαφορετικοί" και "πρωτόγνωροι".

Και όπως συνέβη στο παρελθόν, έτσι και με αυτόν τον ιό, όσοι τον φέρουν (ασθενείς ή όχι), στιγματίζονται κοινωνικά. (Εδώ, κλείνεις τα μάτια και φαντάζεσαι τα παρακατω...)
Ξαφνικά, οι γονείς σου δεν σε αγαπούν.
Οι φίλοι σου δεν σου μιλάνε.
Οι γείτονες σου κλείνουν την πόρτα.
Η ιατρική επιστήμη και οι φαρμακοβιομηχανίες πειραματίζεται στο σώμα σου.
Οι κυβερνήσεις χρηματοδοτούνται στο όνομά σου, αλλά εσύ δεν βλέπεις καμμιά αλλαγή στην οικονομική σου κατάσταση.
Τέλος, οι "επίσημοι" εκπρόσωποι του/των Θεού/Θεών στον πλανήτη Γη, σε κυνηγάνε ως "μάγισσα", "αιρετικό", "βλάσφημο", καλλιεργώντας το μίσος αντί για την αγάπη... 

Για όλες, μα όλες τις ασθένειες, υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης.

Ο ένας, είναι η εύρεση της κατάλληλης θεραπείας, και σε αυτό βοηθάει πολύ η εξέλιξη της επιστήμης. Αυτός ο τρόπος καταναλώνει πολύ χρήμα και κατά τη διάρκεια των ερευνών, και κατά τη διάρκεια της θεραπείας, χωρίς ωστόσο να βοηθάει καθόλου στην πρόληψη. Σίγουρα επίσης, σώζει κάποιες ζωές.

Ο άλλος τρόπος αντιμετώπισης είναι η πρόληψη. Μια κατάσταση κατά την οποία, όλος ο πληθυσμός μιας περιοχής ή μιας χώρας, εκπαιδεύεται για να μην ασθενεί, με ειδικά κατά περίπτωση μέτρα προστασίας, με προληπτικούς ιατρικούς ελέγχους και με εκπαίδευση στο τί να αποφεύγει να κάνει για να μην ασθενήσει. Είναι ένας τρόπος που χρειάζεται περισσότερο χρόνο παρά χρήματα, έχει πιο μόνιμα αποτελέσματα, καθώς οι γονείς μπορούν να εκπαιδεύσουν τις νέες γενιές, στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ανατροφοδότηση μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών και σίγουρα, ενισχύει την αξία της ζωής και την προστασία της. Τέλος, είναι σίγουρο πως μπορεί να σώσει πολλές ζωές, για πολλές γενιές.

Humanist African Forum 2008 - Nairobi, Kenya
 Ο ιός του HIV όπως λέγεται ο σημερινά "τιμώμενος", είναι υπεύθυνος για τον στιγματισμό χιλιάδων ανθρώπων που νόσησαν, και εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν είναι καν φορείς... Φυσικά, δεν ευθύνεται ο ιός για αυτό, αλλά όσοι τον "χρησιμοποίησαν" και τον "χρησιμοποιούν" ακόμα, για να προωθήσουν τον σκοταδισμό και τον φόβο, εξυπηρετώντας δικές τους ανάγκες χρήματος και εξουσίας.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από το σχολείο, η δωρεάν διανομή μέσων προστασίας σε ευπαθείς ομάδες, και το κυριώτερο ίσως, η τοποθέτηση του Ανθρώπου ως κεντρικής αξίας και απασχόλησης προσωπικά και κοινωνικά, είναι η καλύτερη αντιμετώπιση για αυτόν τον σύγχρονο ιό της άγνοιας.


Υ.Γ. Σου προτείνω να δεις το παραπάνω βίντεο που δημιούργησε ο Ιρανός σκηνοθέτης Αμπάς Κιαροστάμι, με θέμα τα ορφανά του ιού του HIV στην Ουγκάντα, μόλις μάθεις Αγγλικά βέβαια, γιατί είναι χωρίς υπότιτλους...

Συνολικές προβολές σελίδας

networked bloggers

Αναγνώστες