Ιατρικό Απόρρητο

Πριν λίγες ημέρες εμφάνισες πυρετό.
Τίποτα το ανησυχητικό, μιας και σε "μετρούσαμε" κάθε 1 με 2 ώρες και δεν ξεπέρασες το 38 και δεν έχασες στο παραμικρό την όρεξή σου (φτού σου παλικάρι μου...).
Μυξούλες, σποραδικό βηχαλάκι, μάτια κομμάτια, αργεεεές κινήσεις και νύστα χωρίς αντίκρυσμα καθώς λόγω του "μπουκώματος" κάθε 2 ώρες ξύπναγες για να σε καθαρίσουμε κλπ κλπ.
Ρουτίνα για παιδική ηλικία δηλαδή.
Ρουτίνα που κράτησε μόλις δύο 24ωρα. Όσο δηλαδή κάνει μια φυσιολογική ιωσούλα δηλαδή...
"Και πού είναι το παράξενο;" θα ρωτήσει κανείς...
Στο ότι ΔΕΝ πήρες κανένα φάρμακο...
".............."
"........................μα.......πως;"
Απλά δεν υπήρχε διαθέσιμο ραντεβού στο ΙΚΑ παρά μόνο την τρίτη ημέρα πια της ίωσης.
Το τηρήσαμε το ραντεβού, για να επιβεβαιώσουμε απλά πως πρόκειται για κάτι απλό και όχι για κάτι  πιο σύνθετο ή επικίνδυνο.

Και ακολουθεί ο κάτωθι διάλογος με τον εκπρόσωπο του Ιπποκράτη:
- εντάξει, μια ιωσούλα είναι. 
- ουφ, ευτυχώς, μήπως είναι και κανένα δοντάκι που φυτρώνει;
- όχι δεν είναι οδοντοφυΐα. 
- α, εντάξει, τότε όλα καλά.
- ...και για αυτό θα πάρετε μια αντιβιοσούλα.
- ...... μα, δεν έχει πλέον πυρετό και είναι ήδη καλύτερα, τρώει τα πάντα, παίζει...
-... και δύο εισπνεόμενα, έχετε μάσκα;
-... ε... όχι δεν έχουμε...
- θα πάρετε οπωσδήποτε! θα τα πάρει όλα αυτά και σε μια εβδομάδα θα έρθετε πάλι να τον δω.
- μα αφού το παιδί είναι καλύτερα, γιατί να τα πάρει όλα αυτά; 
- δεν πειράζει, για προληπτικούς λόγους (!!!!). 
- .....

Δεν πήραμε τίποτα από όλα αυτά. Λάθος, αγοράσαμε μόνο το ένα εισπνεόμενο, το οποίο στις αντενδείξεις του γράφει πως δεν πρέπει να χορηγείται σε παιδιά κάτω των 18 μηνών λόγω υψηλής πιθανότητας θανάτου (!). Εσύ είσαι 19 μηνών... Φυσικά ούτε και αυτό εισέπνευσες... Δεν κάναμε το λάθος ξανά, να σου δώσουμε φάρμακα χωρίς να διαβάσουμε το μαγικό χαρτάκι που έχουν στην συσκευασία τους. Το είχαμε κάνει με προηγούμενο σιρόπι για τον βήχα που όμως μετά την 4η ημέρα, ανακαλύψαμε πως στις αντενδείξεις του, απαγορευόταν να δίνεται σε παιδιά κάτω των 2 ετών. Κάτι που δεν εμπόδισε τη συνταγογράφησή του όμως και ας ήσουν τότε 16 μηνών.

Φαίνεται πως στην Ελλάδα, και μάλλον και παγκοσμίως αν κρίνω από τα παγκόσμια στατιστικά, η κατανάλωση φαρμάκων και δη αντιβιοτικών, ωφελεί σημαντικά την παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία, σε αντίθεση με την υγεία των ασθενών όπως λέει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί οι ιατρικοί επισκέπτες επιτρέπονται να κυκλοφορούν και να παριστάνουν τους ασθενείς μερικές φορές, έξω από τις πόρτες των δημόσιων ιατρείων...
Γιατί επίσης κατέρρευσε το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης...
Τέλος αναρωτιέμαι γιατί η πρόληψη είναι λέξη άγνωστη στην Ελλάδα σε πολλούς τομείς, σε αντίθεση με την καταπολέμηση-καταστολή...

Quino

Προφανώς, είτε μας θεωρούν, είτε θέλουν να μας κάνουν ηλίθιους, καταθλιπτικούς και φαρμακοεξαρτώμενους, κάτι σαν "νόμιμους τοξικομανείς", όπως αντιστρόφως ανάλογα έχουν για "νόμιμους τοκογλύφους" τις τράπεζες...

Το μπαλάκι πάει στους φίλους ιατρούς, που πρέπει να επιλέξουν επιτέλους αν θέλουν να λένε πως έχουν δώσει τον Όρκο του Ιπποκράτη ή τον Όρκο του Υποκριτή...

It's time to fly!

Πριν μερικές ημέρες, μου έδειξες το δρόμο...

φωτ. Εβίτα Παρασκευοπούλου

Πλησίαζαν εκλογές, οι πιο σημαντικές για τη χώρα μετά τη δικτατορία του 1967.

Το δάχτυλό σου μου έδειχνε το μέλλον. Το βλέμμα σου ήταν αυτό που χρειάζεται η χώρα. Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι μας, για τις ζωές μας και για το μέλλον μας.

Ήταν χωρίς το "βάρος" του παρελθόντος, ανοικτό σε νέες προοπτικές που μόνο νέα μυαλά μπορούν να δώσουν. Εξάλλου ο Καλίλ Γκιμπράν (υπάρχουν και μη Έλληνες εκπληκτικοί συγγραφείς, τί να κάνουμε...) το είχε περιγράψει τέλεια: "...μπορείτε να προσφέρετε στέγη στα παιδιά σας, αλλά να ξέρετε πως αυτά κατοικούν ήδη σε σπίτια που ούτε στα πιο τρελά σας όνειρα δεν μπορείτε να φανταστείτε!".

Μου θύμισες επίσης πως οι νέες γενιές είναι οι μόνες που κάνουν τις άλλες να "τρέχουν" πίσω τους, οι μόνες που συμπαρασύρουν σε νέα μονοπάτια ολόκληρη την ανθρωπότητα, ακριβώς τη στιγμή που οι πεπατημένες οδοί, αρχίζουν να χάνουν τα δέντρα τους και να γεμίζουν αράχνες...

Δεν μπόρεσες να με απαλλάξεις από το δικό μου "βάρος" του παρελθόντος. Μπόρεσες όμως να θυμηθώ πως η κοινωνία εξελίχθηκε μόνο όταν έκλεισε οριστικά την πόρτα της στις αποτυχημένες πρακτικές, πολιτικές, συνήθειες και αξίες του κάθε παρελθόντος. Μπόρεσες να μου δώσεις πίστη στο μέλλον!

"Αγαπώ, κατά μια έννοια, μπορεί να είναι δημιουργώ με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον" που έγραψε και ο Σίλο. Και αν δεν το ακολουθήσω, όπως μου το έδειξες, τότε θα βιώσω ακόμα μια μεγάλη αντίφαση, μέσα μου και στην κοινωνία...

Οι αξίες και τα βίαια συστήματα του παρελθόντος έχουν πεθάνει και ζούμε την κηδεία τους, ενώ άλλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν διάφορους νέους "Φρανκεστάιν" με τα διασκορπισμένα μέλη τους ανά την υφήλιο. Το παρελθόν είναι παρελθόν. Δεν ξεχνάμε, μόνο συμφιλιωνόμαστε για να προχωρήσουμε με περισσότερη ενέργεια προς το μέλλον. 

Ήρθε η ώρα να πετάξουμε!  

Υ.Γ. Τα αποτελέσματα των εκλογών σε επιβεβαίωσαν, εσένα και όλα τα παιδιά. Το παρελθόν είναι πίσω μας, και καλώς... Λίγη περισσότερη πίστη στο μέλλον θα φέρει περισσότερη δράση και το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα!