Υπερβολές!

Ο Μάιος Ηλία μου ήταν πάντα τελικά ο μήνας των υπερβολών...

Η Φύση κυριαρχεί σε αυτό το "παιχνίδι" αλλά και οι άνθρωποι την μιμούνται επάξια στην ιστορία τους.

Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι το "Δυνατά!", σα να μην υπάρχει αύριο. Όλη η ένταση της Ζωής, σε μια στιγμή! Εκείνη πού ο ταπεινός μίσχος, δημιουργεί το πιο όμορφο λουλούδι, την πιο έντονη ευωδιά και το πιο λαχταριστό νέκταρ...

"οργασμός"

Είναι ο μήνας όπου η Ελπίδα, γίνεται Πραγματικότητα!!!

Δυνατά λοιπόν!!! 

(καλό μήνα... και ακόμα καλύτερο!)

Βιβλική Ημέρα!

Βιβλίο... Πάντα ενδιαφέρον αυτό που δεν "πρέπει" να διαβάσεις!

Κοινό σε όλους μας, δεν θα το αποφύγεις ούτε και εσύ, όταν θα έρθει η ώρα να "θυσιάσεις" λίγο παιχνίδι για ένα βιβλίο...

Ξέρεις, η ανάγνωση, και η γραφή που προηγείται φυσικά, είναι από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της ανθρωπότητας, ένα τεράστιο βήμα για τη διατήρηση της Ιστορικής Μνήμης, ενός από τα 3 χαρακτηριστικά που μας διαχωρίζουν από το ζωϊκό βασίλειο...

Δεν ήταν εύκολο, ούτε όταν η γραφή γινόταν σε πλάκες ωμού πηλού, ούτε τώρα με τα υπερσύγχρονα πιεστήρια. Χρειαζόταν ώρες για να χαραχθούν οι πλάκες και αργότερα, να γραφούν τα φύλλα πάπυρου, να συρραφούν, να ξηρανθούν και προσεκτικά να φυλαχθούν σε ειδικούς χώρους ώστε η γνώση και η εμπειρία να μεταδοθούν χωρίς όρια.

Βιβλίο, σύμβολο ελπίδας για όλους. Αλλά και εύκολο θύμα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, με στόχο την εξάλλειψη από την συλλογική μνήμη κάποιων ιδεών ή ανθρώπων.

Επίσης και εξαιρετικό εργαλείο εκπαίδευσης. Ή προπαγάνδας...

Προφανώς λοιπόν, είναι ένα από τα σημαντικότερα "εργαλεία" στην υπηρεσία της Ανθρωπότητας. Και πάντα θα έχουμε το δίλημμα μέσα μας, αν θέλουμε να γράψουμε ή να κάψουμε ένα... Και τα δύο, απαιτούν  να είμαστε προσεκτικοί μιας και η πράξη μας θα αγγίξει άγνωστο αριθμό ανθρώπων και σε άγνωστο χρόνο... Είτε για να ανοίξει το δρόμο των πιθανοτήτων, είτε για να τον κλείσει.

Εσένα τί σου αρέσει περισσότερο? Να μια καλή ερώτηση που αξίζει για ένα Βιβλίο...

(ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους πριν από εμάς, που επέλεξαν τη γραφή και όχι την καταστροφή)

Your price: 210 Euro (περίπου...)

Δεν θα μπορούσα να παραβλέψω αγαπημένε μου υιέ, κάτι που πραγματικά με συγκλονίζει κάθε χρόνο που το ακούω, μιας και κάθε χρόνο είναι και πιο εντυπωσιακό: το ποσό που πλήρωσαν οι κυβερνήσεις όλων των κρατών του κόσμου, για να μπορούν να σκοτώνουν με μεγαλύτερη ακρίβεια, περισσότερους και πιο γρήγορα.
Έτσι και φέτος, η ανακοίνωση από το SIPRI μιλάει για 1.740.000.000.000 δολάρια που ξοδεύτηκαν επισήμως το 2011... Δηλαδή κάτι παραπάνω από 210 ευρώ για κάθε κάτοικο της Γης... Τόσο περίπου εκτιμούν τη ζωή μας τελικά.

Και αν ο ρόλος του "μπαμπά" το δεχθεί (από βαρεμάρα ή από συνήθεια), τότε παύει να ισχύει το ...γονικό απόφθευγμα που λέει πως "η ζωή του παιδιού μου είναι ανεκτίμητη".

Για αυτό λοιπόν, "μπαμπάδες όλου του κόσμου, ενωθείτε!!!". Έτσι κι αλλιώς, μας έχουν ήδη "πουλήσει" για 210 ευρώ. Και αν αυτό δεν μας αγγίζει, τότε ας σκεφτούμε πόσο πιστεύουμε πως αξίζουν οι γιοί και οι κόρες μας;

"ανεκτίμητος"

Ας σταματήσουμε λοιπόν να "ταΐζουμε" την πολεμική μηχανή και ας αρχίσουμε να ταΐζουμε τους ανθρώπους. Εξάλλου, έχει αποδειχθεί μέγα λάθος η φράση "αν επιθυμείς Ειρήνη, προετοιμάσου για Πόλεμο". Το μαρτυρούν οι χιλιάδες θάνατοι κάθε χρόνο ένοπλων ή άμαχων, από "επίσημα" ή μη όπλα.

Εκτός και αν όλα αυτά, είναι μια μεγαααάλη πρόβα για την επικείμενη εισβολή εξωγήινων, οπότε θα τα χρειαστούμε σίγουρα όλα αυτά...

Καλή νύχτα ανεκτίμητά μας, μέσα στις ονειροστολές σας... Οι γονείς σας έχουν να διεκδικήσουν περιορισμό των εξοπλισμών και καλυτέρευση της Υγείας, της Εκπαίδευσης, των ΑΠΕ .... κλπ κλπ...

Τί;

Δεν γίνεται;

Χμ... έτσι είπαν και στους αδελφούς Ράιτ...και μετά εκείνοι (οι κακούργοι...) πέταξαν! ! ! !

SiO2

Σε κοίταζα χτες το απόγευμα, καθώς κάναμε ένα διάλειμμα από το παιχνίδι.
Μου ζήτησες να ανέβεις στο σκαμνάκι για να δεις καλύτερα έξω, το φως...

Δεν χόρταινε το μάτι σου τη θέα, το πράσινο και το καφέ, τον ουρανό και τα αργόσυρτα σύννεφα, τα σκυλάκια στον δρόμο και τις χαμηλές πτήσεις των περιστεριών...

Όλα ήταν μαγικά... Και μια λαχτάρα που υπήρχε μουδιασμένη στα χέρια και τα πόδια σου, που σε κάθε τι νέο στο μάτι, τα έκανε να κουνιούνται με ρίγος χαράς. Να τα περπατήσεις όλα. Να τα αδράξεις όλα. Να συνδέσεις όλες τις αισθήσεις σου με αυτό το "θαύμα" γύρω σου...

Εκεί, ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελες και σε αυτό που ήσουν εκείνη τη στιγμή, υπήρχε ένα μόνο εμπόδιο. Ένα λεπτό φύλλο οξειδίου του πυριτίου, λιωμένου μαζί με μερικά ακόμα υλικά και σε μορφή διάφανη...

Έκανες υπομονή, λάτρεψες τη στιγμή της παρατήρησης και αρκέστηκες στις επεξηγηματικές περιγραφές μου για κάθε τί που έβλεπες. Μετά, απλά μου ζήτησες να πάμε έξω. Και έτσι απλά, σαν να μην υπήρξε ποτέ, αυτό το κομμάτι τζάμι έχασε την ιδιότητα του ορίου σου... Έγινε πάλι μια ταπεινή μάζα άμμου...

Καλή ανάσταση από τα όρια λοιπόν!

Υποψία του Νοήματος...

"...μερικές φορές μια τεράστια χαρά με συνεπήρε..."

"......................"

"...και όλα αυτά με έκαναν να σκεφτώ: καταλαβαίνω καλά ότι, χωρίς αυτές τις εμπειρίες, δεν θα είχα μπορέσει να βγω από το Μη Νόημα. "

Silo, Να Εξανθρωπίσουμε τη Γη, 1972.