SKOPJE (κοινώς... Σκόπια!)

Κρύο...

Πολύ κρύο...

Και ζεστοί άνθρωποι, να μας υποδεχθούν, να μας φιλοξενήσουν και να κάνουν μαζί μας πορεία στο κέντρο της πόλης μέχρι τη γέφυρα-μνημείο που έχουν στο όμορφο ποτάμι της πόλης τους...

Και μετά σκεφτόμασταν κυρίως οι Έλληνες, για ποιόν λόγο ακριβώς δεν έχουμε αναπτύξει καλές σχέσεις? Ή μήπως έχουμε αναπτύξει τις "καλές" σχέσεις που έχουμε μάθει από άλλους πιο ισχυρούς από εμάς? Γιατί στα Σκόπια είδαμε πολλές ελληνικές επιχειρήσεις του εμπορίου και των τηλεπικοινωνιών, και φυσικά πολλές ελληνικές παρέες που είχαν πάει για... ψώνια μιας και εκεί το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ πολύ χαμηλότερο από το δικό μας... "Αυτοί" είναι φθηνοί...

Όπως το ύψος σου, έτσι και η αξία σου δεν μετριέται ούτε στην σωματική σου διάπλαση, ούτε στην αξία του νομίσματός σου, ούτε με την "μετρήσιμη" . Μην ξεχάσεις ποτέ πως αξίζεις, απλά και μόνο γιατί γεννήθηκες! Είσαι Άνθρωπος!

Γιατί όπως λέει και ο Αργεντίνος φίλος: "Δεν έχει σημασία από ποιά πλευρά σε έχουν τοποθετήσει τα συμβάντα, το σημαντικό είναι πως εσύ δεν έχεις διαλέξει καμμιά πλευρά."

Οχρίδα 30/11/2009...

Αααχ...

Η πρώτη μέρα εκτός Ελλάδας για το Βαλκανικό τμήμα της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία...

Μετά από 2 ημέρες στην φιλόξενη Θεσσαλονίκη αναχωρήσαμε για την Οχρίδα, μια πολύ όμορφη πόλη στις όχθες της ομώνυμης λίμνης. Η πόλη είναι επίσης καταγεγραμμένη στον κατάλογο των πόλεων-μνημείων της UNESCO για την αρχιτεκτονική και φυσική ομορφιά της και όχι άδικα.
 

Μας φιλοξένησαν εγκάρδια και το ίδιο ζεστή ήταν η ημερίδα που είχαν διοργανώσει οι τοπικοί φορείς, με θέμα -τί άλλο- τη Βία... Με εξαιρετικό ενδιαφέρον οι επαφές μας με ντόπιους καθηγητές και δασκάλους, που προσπαθούν με ελάχιστα μέσα, να κρατήσουν τον κοινωνικό ιστό ανάμεσα στους μαθητές τους καθώς στην χώρα αυτή (FYROM) έχουν υπερισχύσει οι ακραίες εθνικιστικές τάσεις... Και όχι μόνο όσων υπερασπίζονται τον όρο "Μακεδονία" αλλά και εκείνων που θέλουν να υπερισχύσουν άλλα ονόματα όπως "Βουλγαρία" ή "Αλβανία" ή ο,τιδήποτε άλλο... Μέσα σε όλο αυτό, υπάρχουν πάντα φωνές που μιλάνε για συμφιλίωση, συνεργασία, δημιουργία, ανθρωπισμό. Δεν ήταν τυχαίο πως μόνο τέτοιες φωνές ακούσαμε στην ημερίδα...

Και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: η Οχρίδα έχει ως κύρια παραγωγή τα ...μήλα! Όταν φύγαμε από την πόλη τους, μας δώρισαν 2 τσουβάλια... Το αποτέλεσμα ήταν σε κάθε μιά από τις επόμενες πόλεις, το λεωφορείο μας "κατέβαζε" 30 άτομα που είχαν ένα μήλο στο χέρι...!!!

Την επόμενη μέρα θα αναχωρούσαμε για Σκόπια...

μια φορά και δύο χρόνια πριν...

...ήταν μια παρέα καθόλου τυχαία!

Μπήκαν σε ένα λεωφορείο από την Αθήνα και ταξίδεψαν πρώτα μέχρι την Θεσσαλονίκη, όπου συνάντησαν την υπόλοιπη παρέα που ερχόταν από Κωνσταντινούπολη!

Και κάπως έτσι γιέ μου, ξεκίνησε η Βαλκανική Πορεία για την Ειρήνη και τη Μη Βία, ως παρακλάδι της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία... Της πρώτης και μοναδικής πραγματικής Παγκόσμιας Πορείας που διήρκησε 3 ολόκληρους μήνες ξεκινώντας από τη Νέα Ζηλανδία και καταλήγοντας στην Αργεντινή...

Όσο για την Βαλκανική ομάδα... Αυτή η παρέα που αποτελούνταν από Έλληνες, Ιταλούς, Τούρκους, Ισπανούς, Άγγλους, Κροάτες, Σέρβους, Βόσνιους, Κοσσοβάρους, Σλοβένους και "πρώην Μακεδόνες", διέσχισε την ταραγμένη περιοχή των Βαλκανίων για να καταλήξει στη Γενεύη. Εκεί ενώθηκε με το κυρίως τμήμα της Παγκόσμιας Πορείας και κάποιοι από τα Βαλκάνια, συνέχισαν το ταξίδι μαζί με τους υπόλοιπους προς την Αργεντινή...

Ήταν μια εντυπωσιακή εμπειρία για μένα και την μητέρα σου, τόσο δυνατή που ακόμα υπάρχουν στιγμές που την ανακαλούμε και παίρνουμε δύναμη και χαρά για το μέλλον!

Θα προσπαθήσω κάθε μέρα από σήμερα και μπρος, να αναρτώ φωτογραφίες και κείμενο από την αντίστοιχη ημέρα το 2009, ώστε να έχεις ένα καλό "ημερολόγιο ...καταστρώματος" για εκείνη την τόσο σημαντική εμπειρία μας!

Το ταξίδι ξεκινάει!!!

Ενα μικρό βήμα για την Ανθρωπότητα, ένα τεράστιο για μένα...

Θυμάσαι?

Τότε που έτρεχες μπουσουλώντας να πιαστείς από τα πόδια μου για να μπορέσεις να σταθείς όρθιος, ώστε να τεντώσεις πιο ψηλά τα χέρια σου για να σε πάρω αγκαλιά???

Σίγουρα δεν είσαι το μοναδικό παιδί στον κόσμο που το έκανε και ούτε εγώ ο μοναδικός μπαμπάς που το βίωσε...

Πριν λίγο καιρό όμως, εσύ προσωπικά, έκανες προσωπικό έναν από τους αρχαιότερους και κοινούς άθλους του Ανθρώπινου Γένους: το πρώτο βήμα μόνος σου!

Σε χάζευα μαζί με την Εβίτα και πάλι απόρησα που υπάρχει τόση συγκίνηση κρυμμένη μέσα μας... Και όχι μόνο για εμάς, αλλά και για σένα καθώς μόλις το έκανες άρχισες να γελάς και να μας κοιτάς και ασυναίσθητα χτύπησες παλαμάκια!!!

Και εκεί ξανάπεσες κάτω...

Και την ίδια στιγμή ξανασηκώθηκες!

Τελικά δεν έχει σημασία το πόσες φορές θα πέσεις κάτω (και είναι αρκετές από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα...) αλλά το ό,τι δεν θα σταματήσεις ποτέ να προσπαθείς και να καταφέρνεις να σηκώνεσαι! Αυτή είναι η εξέλιξη των πραγμάτων που μπορεί να μας οδηγήσει στην Απελευθέρωση της έκφρασης και της ζωής μας.

"Ένα μικρό βήμα για την Ανθρωπότητα, ένα τεράστιο για μένα!" ήταν η αρχή που ...υιοθέτησες από εκείνη την ημέρα και θέλεις να τα κάνεις όλα όρθιος πια... Ευτυχώς που η βαρύτητα σε βοηθάει να ..κοιμάσαι ξαπλωμένος, ή σε διάφορα άλλα σχήματα όπως "Λ", "ς" κλπ...

Το ανάστημά σου δεν θα μετρηθεί ποτέ (και όποιος το κάνει αποζητά την ψυχή σου) από το ύψος σου, αλλά από τη δύναμη της πρόθεσής σου και το βάθος της Ανθρώπινης συνείδησής σου. Αυτά θα κινήσουν και το σώμα σου που θα σε βοηθήσει να εκφραστείς στον Κόσμο και να αγγίξεις τα χρώματα των Ονειροπολημάτων σου.

Το μέλλον είναι πολύχρωμο και είναι ψηλά, πέρα από τα όρια που αντιλαμβανόμαστε σήμερα!

Ενα!

Πέρασαν και τα γενέθλιά σου.. και ήταν υπέροχα!!! Συγγενείς και φίλοι που ήρθαν και ευχήθηκαν και που συμμετείχαν σε μια πολύ όμορφη τελετή για την προστασία σου...

(φωτογραφία Αντώνης Νικολουδάκης)

Θυμάμαι πως η καρδιά μου όταν σε πρωτοείδα στο μαιευτήριο, ήταν όπως αυτή η εικόνα, όλη η συγκίνηση του Κόσμου είχε χωρέσει μέσα της και έριχνε τόνους τα κονφετί!!!

Θυμάμαι πως έκανε η Εβίτα όταν σε πρωτοείδε... Η πιο πάνω εικόνα επί χίλιες φορές!!!

Ο ερχομός σου συνοδεύτηκε με χιλιάδες εικόνες στο μυαλό και την καρδιά μας... Εικόνες όμορφες, αιώνιες, φωτεινές, ελπιδοφόρες, καθάριες, γεμάτες δύναμη και χαρά για σένα, τη ζωή μας και τον κόσμο όλο!!!

Α, ναι... τελικά στις πιο δύσκολες ώρες μας, ίσως θα πρέπει να ανακαλούμε αυτή τη μνήμη: την πρώτη φορά που είδαμε τα παιδιά μας... Ιερή στιγμή... Και με αυτή να σχεδιάζουμε το μέλλον μας!!!

Το μέλλον είναι φωτεινό!
Σε ευχαριστούμε πολύ, όλοι μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ, όλα σας...

Αντιπαράθεση.

Ζούμε και μεγαλώνεις σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές στην ιστορία του Ανθρώπινου Γένους. Κάτι καινούργιο γεννιέται βαθειά στις καρδιές και τις σκέψεις της πλειοψηφίας των ανθρώπων σε όλο τον Κόσμο. Κάτι καινούργιο που είναι ασταμάτητο, ό,τι και να γίνει, είναι ασταμάτητο.

Πάντα αναρωτιόμουν μαζί με φίλους, πως αντιδράς σε μια στιγμή κρίσης και έντονης βίας? Βλέπεις, έχουμε εκπαιδευτεί από το σύστημα που ζούμε, να θεωρούμε τη βία ως "φυσική" και "ίδιον" του ανθρώπου. Αλλά σε διαβεβαιώνω πως δεν είναι έτσι... Εξάλλου, η βία υπήρξε πάντα ο μεγάλος χαμένος στην ιστορία της Ανθρωπότητας.

Ανέτρεξα σε μερικές φωτογραφίες για να συνοδέψουν τα λόγια μου... Είναι εικόνες που δείχνουν τις μεγαλύτερες δυνάμεις που μπορεί να αντιπαραθέσει κάποιος απέναντι στην πιο σκληρή βία του συστήματος... (ή και άλλων συνθηκών)

όπως τη δύναμη της συμφιλίωσης...

(φωτ. Marc Ribout, Washington, 1967)

...τη δύναμη της δικαιοσύνης...

(φωτ. από το google, πλατεία Τιεν Αν Μεν, Κίνα, 1989)

...τη δύναμη της πνευματικότητας...

(φωτ. Γιάννης Μπεχράκης, πλατεία Ταχρίρ, Κάιρο, 2011)

...ή τη δύναμη της αγάπης...

(φωτ. από το ίντερνετ, Ν.Υ., 2011)

...και αν τα συνδυάσεις όλα αυτά, έχεις αναγνωρίσει τη δύναμη της μη βίας, τη μεγαλύτερη δύναμη με την οποία έχει προικιστεί η ανθρωπότητα, όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν...

Μια νέα εποχή γεννιέται, μαζί με σένα, σε όλο τον κόσμο! Και θα είναι πολύ καλύτερη από την σημερινή, γιατί θα στηρίζεται στη δύναμη της συμφιλίωσης, της δικαιοσύνης, της πνευματικότητας και της αγάπης!