Last summer day (official)...

Πάει...

Αυτό ήταν...

Τελείωσε...

Και μάλιστα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο, τουλάχιστον για τη Θήβα: βροντές-αστραπές-βροχή-χαμός: καταιγίδα!!! 

Κάτι που σε έφερε γρήγορα στην αγκαλιά του Μορφέα σήμερα, από τις 7μιση έψαχνε το κεφαλάκι σου παντού (στον καναπέ, στο πάτωμα, στο τραπεζάκι, στο συρτάρι της κουζίνας...) να βρει την αγαπημένη του θέση για να κοιμηθεί.

Να κοιμηθεί και να αναπολήσει τις ώρες στην θάλασσα και την παραλία παρέα με μαμά, μπαμπά, γιαγιά, θείους και θείες (για να σε κανακεύουν) και φυσικά με τον καλύτερο φίλο σου για φέτος...

Να κοιμηθεί για να ετοιμαστεί για το πρώτο Φθινόπωρο που προβλέπεται κοινωνικά πιο "καυτό" παρά ποτέ... Όχι, αυτό άμεσα δεν θα σε επηρεάσει, ίσως αργότερα όμως σε βοηθήσει να κατανοήσεις το περιβάλλον που μεγάλωσες και που ίσως, οι γονείς σου να είχαν βρει μια καλή ευκαιρία, μαζί με άλλους (γονείς ή μη) να αλλάξουν την κατεύθυνση του Κόσμου ώστε να μεγαλώσεις μαζί με τους συνομήλικούς σου πιο Ανθρώπινα.

Ναι, ο Κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος!!!

Το μαγικό γρασίδι!

Από τα πράγματα που πραγματικά λατρεύω σε σένα, είναι το βλέμμα σου στον Κόσμο...

Εκείνο το βλέμμα της απόλυτης προσοχής, της χαράς της ανακάλυψης και της βαθειάς ικανοποίησης της μάθησης...

Όλα γύρω σου καινούργια, ανεξερεύνητα, όχι ακόμα κατανοητά για τη φύση των υλικών τους, την χρησιμότητά τους, τη δημιουργία τους και το νόημα της ύπαρξής τους, απλά ...νέα!  

Παρατηρώντας σε να ανακαλύπτεις κάθε μέρα το κάθε τί, και να συναρπάζεσαι από την ύπαρξή του, είναι σα να βλέπω σε συμπυκνωμένο χωροχρόνο την ιστορία του Ανθρώπινου Γένους. Από τότε που και το ταπεινό γρασίδι, είχε τη μαγεία του...

"Η παρατήρηση, είναι το ήμισυ της γνώσης" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, κάτι που φαίνεται ότι ξεχνάμε μεγαλώνοντας. Και δεν το ξεχνάμε μόνο για τα αντικείμενα γύρω μας, αλλά και για καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά καθώς και για τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας.

Χμ...

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοίταξα τον Κόσμο με το βλέμμα της "ανακάλυψης";

Πόσο καιρό έχω να πάρω μια βαθειά ανάσα και να νοιώσω τον αέρα να μπαίνει μέσα μου σα να μην τον έχει αναπνεύσει κανένα άλλο πλάσμα πριν;

Να κοιτάξω την Εβίτα, τους συγγενείς, τους φίλους και τους άγνωστους της καθημερινότητάς μου σα να τους ξανα-γνωρίζω τώρα, τώρα μόλις;!

Θα το κάνω από σήμερα με τον καλύτερο "οδηγό" του κόσμου: εσένα!

Ααααα... ξεκούραση..(?)

Χμ... ναι, έχεις απόλυτο δίκιο...

Πως όχι άλλωστε, πέρασαν 7 ολόκληροι μήνες μέχρι να σου ξαναγράψω, και στα καράβια να είχα πάει, κάτι θα σου είχα στείλει!

Από την άλλη, ήταν 7 μήνες πολλών και έντονων αλλαγών, και για σένα, και για εμάς αλλά και για όλους μας. Ενδεικτικά σου αναφέρω τα εξής:

- πρώτα δόντια

- νέα εργασία

- νέος τόπος εργασίας

- διεθνείς διαγωνισμοί φωτογραφίας

- πρώτη διαδήλωση

- μετακόμιση στον νέο τόπο εργασίας

- μπουσούλημα

- πρώτο μπάνιο στη θάλασσα

- πρώτο ποδηλατάκι (3κυκλο...)

- 3 εμβόλια στο ενδιάμεσο

- αυτόνομη κατανάλωση φρούτων (και ο,τιδήποτε άλλου βρίσκεται τυχαία ή εσκεμμένα στα χέρια σου...το τελευταίο θύμα είχε και φτερά)

- πρώτη νυκτερινή έξοδος των γονιών σου μετά από 1μιση χρόνο (αχ, ωραία ήταν...)

- πρώτος σου θερινός κινηματογράφος (χμ, προβολή να πω καλύτερα αλλά σαν θερινός ήταν...)

- στέκεσαι στα πόδια σου!

- πρώτες μας καλοκαιρινές διακοπές!!!

- πρώτες μας καλοκαιρινές διακοπές!!!!!

- .....................................διακοπές!!!!!!!!!!!

Τώρα νομίζω πως μπορούμε να συνεχίσουμε...

Τί λες, ξεκινάμε το περπάτημα? Έχουμε πολλά να κάνουμε από τον Σεπτέμβριο και η παρουσία σου μας γεμίζει δύναμη και χαρά για το μέλλον!